درخواست مشاوره رایگان
میدازولام (نام تجاری: میدازولکس)، از داروهای خانواده بنزودیازپین می باشد که به منظور کاهش اضطراب پیش از جراحی و سایر درمان ها تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف میدازولام، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: میدازولام
نام تجاری : میداماکس، میدازولکس، زودالم
میدازولام به صورت خوراکی و تزریقی وجود دارد.
از میدازولام قبل از جراحی یا بیهوشی در کودکان به منظور ایجاد خواب آلودگی، کاهش اضطراب و فراموش کردن جراحی، استفاده می شود. این دارو باید در حالی که کودک تحت نظارت پزشک قرار دارد، استفاده شود. از میدازولام در منزل یا به مدت طولانی استفاده نمی شود.
میدازولام به دسته ای از داروها به نام بنزودیازپین ها تعلق دارد که اثر آرام بخشی بر مغز و اعصاب (سیستم عصبی مرکزی) ایجاد می کند. به نظر می رسد که این ماده از طریق افزایش تأثیرگذاری یک ماده شیمیایی طبیعی خاص (GABA) در مغز، کار می کند.
متخصص بهداشت دوز مورد نیاز را تهیه و اندازه گیری می کند. شکل تزریقی یا خوراکی این دارو را مطابق دستور پزشک مصرف کنید. معمولا قبل از عمل یا بیهوشی، یک دوز میدازولام تجویز می شود.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد، میزان پاسخ بدن به دارو، وزن و سایر داروهای مصرفی فرد تعیین می شود.
در صورت توقف ناگهانی دارو، علائمی مانند لرزش، گرفتگی شکم یا عضله، استفراغ، تعریق، اضطراب، بی قراری، تشنج مشاهده می شود. برای کمک به جلوگیری از بروز علائم ناشی از قطع دارو، پزشک دوز مصرفی را به آرامی کاهش می دهد. در صورت استفاده طولانی مدت از میدازولام یا مصرف دوزهای بالایی از آن، احتمال بروز علائم ناشی از قطع ناگهانی مصرف دارو محتمل تر است. در صورت قطع مصرف، فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
اگرچه مصرف میدازولام در بسیاری از افراد کمک کننده است، اما گاهی می تواند اعتیاد ایجاد کند. در صورت داشتن اعتیاد یا سوء مصرف مواد (مانند مواد مخدر یا الکل)، این احتمال افزایش می یابد. از بالا بردن دوز مصرفی دارو یا مصرف بیش از اندازه یا طولانی تر از مدت زمان تجویز شده خودداری کنید. اگر تاثیرگذاری دارو متوقف شد، به پزشک مراجعه شود. در صورت تجویز قطع مصرف دارو توسط پزشک، مصرف دارو را به درستی متوقف کنید.
در طول مصرف میدازولام، از خوردن یا نوشیدن آب گریپ فروت خودداری کنید، مگر اینکه پزشک معالج یا پزشک داروخانه مصرف آن را برای شما بی خطر بداند. گریپ فروت می تواند احتمال بروزعوارض جانبی میدازولام را افزایش دهد. از پزشک معالج یا پزشک داروخانه جهت اطلاع از جزئیات بیشتر سؤال کنید.
امکان بروز حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه یا خواب آلودگی وجود دارد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف میدازولام، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، مانند تغییرات ذهنی یا خلقی (مانند آشفتگی، رفتار پرخاشگرانه)، حرکات غیر قابل کنترل (مانند لرزش)، ضربان آهسته یا سریع قلب، تغییرات در بینایی (مانند تاری دید) را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: تنفس سریع / آهسته / سطحی، بلافاصله از امداد پزشکی کمک بگیرید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش/ تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی میدازولام را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف میدازولام، در صورت حساسیت به آن یا سایر داروهای بنزودیازپینی (مانند دیازپام) یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
در صورت ابتلا به بیماری های خاص از مصرف میدازولام بپرهیزید. در صورت ابتلا به گلوکوم یا آب سیاه (زاویه بسته)، قبل از مصرف این دارو با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
همچنین قبل از مصرف میدازولام، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص بیماری های کلیوی و کبدی، مشکلات ریوی یا تنفسی (مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی COPD، آپنه خواب)، مشکلات قلبی (به طور مثال نارسایی احتقانی قلب)، گلوکوم (زاویه بسته)، سابقه شخصی یا خانوادگی ناهنجاری سو مصرف دارو و مواد مخدر (مانند استفاده بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل) مطلع سازید.
مصرف میدازولام ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
در صورت مصرف این دارو، پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
نوزادان و کودکان کمتر از 3 سال که به منظور جراحی از داروهای بیهوشی یا داروهایی برای آرام بخشی (از جمله میدازولام) استفاده می کنند، در معرض خطر رشد کند مغزی قرار می گیرند. در مورد خطرات و مزایای این دارو با پزشک صحبت شود.
مصرف میدازولام در دوران بارداری توصیه نمی شود؛ زیرا می تواند به جنین آسیب برساند. در نوزادان متولد شده از مادرانی که برای مدت طولانی از داروهای مشابه این دارو مصرف کرده اند، علائمی مانند تحریک پذیری، گریه غیرطبیعی و مداوم، استفراغ یا اسهال مشاهده شده است. برای کسب اطلاع از جزئیات بیشتر با پزشک صحبت کنید.
میدازولام به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی میدازولام را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی محصولات که می توانند با میدازولام تداخل داشته باشند عبارتند از: مهارکننده های پروتئاز HIV (ساکویناویر، آتازاناویر)، ریتوناویر، لونافارنیب و سدیم اکسی بات.
داروهای دیگر که بر دفع و عملکرد میدازولام مؤثر می باشند عبارتند از: ضد قارچ آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، سایمتیدین، ریفامایسین ها (مانند ریفابوتین، ریفامپین)، گل راعی، داروهای ضد تشنج خاص (مانند کاربامازپین، فنی توئین)، کلسیم، مسدود کننده های کانال (مانند دیلتیازم، وراپامیل)، SSRI یا داروهای ضد افسردگی خاص (مانند فلوکستین، فلووکسامین)، نفازودون، کنیوپتان و غیره.
در صورت مصرف میدازولام با سایر داروهایی که باعث خواب آلودگی یا مشکلات تنفسی می شوند، احتمال افزایش خطر بروز عوارض جانبی جدی (مانند تنفس آهسته یا سطحی، خواب آلودگی شدید و سرگیجه) وجود دارد. در صورت استفاده از سایر داروها از جمله داروهای مسکن حاوی مخدر درد یا سرفه (مانند کدئین، هیدروکودون)، الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، سایر داروهای خواب آور یا ضد اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، داروهای شل کننده عضلانی (مانند کاریزوپرودول، سیکلوبنزپرین) یا آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، با پزشک معالج یا پزشک داروخانه صحبت کنید.
برچسب های موجود بر روی تمام داروها را بررسی کنید (مانند دارو های آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) زیرا می توانند حاوی مواد خواب آور باشند. از پزشک داروخانه در مورد نحوه استفاده مطمئن از این داروها سؤال کنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف دارو عبارتند از: خواب آلودگی شدید، واکنش های کند، تنفس آهسته یا سطحی، غش کردن، از دست دادن هوشیاری .
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
این دارو فقط جهت درمان شرایط فعلی شما تجویز شده است، به همین جهت از آن برای درمان سایر بیماری ها استفاده نشود، مگر اینکه پزشک تجویز کند. در مورد سایر بیماری ها، امکان دارد نیاز به دارویی متفاوت باشد.
تست های آزمایشگاهی یا پزشکی (مانند آزمایش های تنفسی، فشار خون، ضربان قلب) می توانند به صورت دوره ای انجام شوند تا روند بهبودی را بررسی و بروز عوارض جانبی ناشی از مصرف دارو را کنترل کنند. جهت کسب اطلاعات دقیق تر، با پزشک خود مشورت کنید.
به دلیل اینکه داروی میدازولام قبل از جراحی و سایر عمل ها مصرف می شود، فراموش کردن مصرف دارو امکان پذیر نمی باشد.
ویال های بازنشده داروی میدازولام را در دمای اتاق (20 الی 25 درجه سانتی گراد) نگهداری کنید. دارو را در بسته بندی محصول و به دور از نور و رطوبت قرار دهید.
از نگهداری داروها در حمام و دستشویی خودداری کنید و همواره به خاطر داشته باشید که تمامی داروها باید دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار گیرند.
