درخواست مشاوره رایگان
دی والپروئکس سدیم (نام تجاری: دپاکوت)، از دسته داروهای ضد صرع است که در کنترل تشنج در افراد بالای 10 سال مبتلا به صرع کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف دی والپروئکس سدیم، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: دیوالپروئکس سدیم
نام تجاری: دپاکوت، دپاکوت ای آر
این دارو برای درمان اختلالات تشنج، برخی شرایط خاص روانی (مرحله شیدایی اختلال دو قطبی) و جلوگیری از سردرد های میگرنی استفاده می شود. دیوالپروکس سدیم با ترمیم تعادل برخی از مواد طبیعی خاص (انتقال دهنده های عصبی) در مغز عمل می کند.
پیش از هر بار مصرف این دارو، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
داروی دی والپروئکس سدیم را طبق تجویز پزشک به صورت خوراکی و در صورت بروز ناراحتی معده، همراه با غذا مصرف کنید. قرص را به طور کامل بلعیده و از جویدن و خرد کردن آن خودداری نمایید. این امر ممکن است موجب تحریک گلو و دهان شود.
دوز مصرفی دارو طبق وزن، سن، شرایط پزشکی فرد، میزان پاسخ بدن به درمان و دیگر داروهای استفاده شده تعیین می شود. به یاد داشته باشید پزشک داروخانه و پزشک معالجتان را از تمامی محصولات مورد استفاده خود ( از جمله: داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع سازید. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین دیوالپروکس سدیم را در یک زمان مشخص از روز مصرف نمایید تا مقدار داروی موجود در خون ثابت بماند.
در صورتی که از داروی دی والپروئکس سدیم برای درمان تشنج استفاده می شود، مصرف آن را بدون مشورت با پزشک قطع نکنید. قطع ناگهانی دارو، می تواند باعث تشدید برخی عوارض شود، بنابراین لازم است ابتدا میزان دوز دارو به تدریج کاهش یابد.
دیوالپروکس سدیم سردردهای حاد میگرنی را تسکین نمی دهد بنابراین برای حملات حاد، از سایر داروها طبق تجویز پزشک استفاده نموده و در صورت عدم بهبود شرایط فعلی، پزشک خود را مطلع سازید.
اسهال، سرگیجه، خواب آلودگی، ریزش مو، تاری چشم یا دو بینی، تغییر در دوره های قاعدگی، صدای زنگ در گوش، لرزش، عدم ثبات و تغییرات وزن می توانند از عوارض دی والپروئکس سدیم باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
ممکن است به ندرت پوکه قرص ها در مدفوع مشاهده شود. این امر به دلیل وجود برخی اختلالات روده (مانند ایلئوستومی و کولوستومی) رخ می دهد و در صورت مشاهده آن سریعاً موضوع را به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید پزشک معالجتان این دارو را به دلیل بیشتر بودن منافع این دارو نسبت به عوارض آن برای شما تجویز کرده است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
تعداد کمی از افراد که بنا به دلایلی (مانند: تشنج، اختلال دو قطبی، درد) از داروهای ضد تشنج استفاده می کنند، ممکن است دچار افسردگی، تفکر و یا اقدام به خودکشی و یا سایر مشکلات ذهنی و خلقی شوند. اگر شما، خانواده و یا پرستارتان متوجه هرگونه تغییر غیرمعمول یا ناگهانی در خلق و خو، افکار یا رفتار خود (مانند: گیجی، مشکلات حافظه، نشانه های افسردگی، تفکر و یا اقدام به خودکشی، افکار آسیب رساندن به خودتان) شدید، بلافاصله موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
اختلال شدید و جدی مغزی (انسفالوپاتی) بخصوص در بیمارانی که دارای برخی اختلالات متابولیکی (اختلالات چرخه اوره) هستند، به ندرت اتفاق افتاده است. در صورت بروز ضعف غیرقابل توجیه، استفراغ یا تغییرات ناگهانی ذهنی یا خلقی (مانند گیجی)، فوراً موضوع را به پزشک معالج خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی از جمله: درد قفسه سینه، کبودی زود هنگام، خونریزی غیرقابل توجیه، ضربان قلب سریع، آهسته یا غیرعادی، تورم دست ها یا پاها، حرکت کنترل نشده چشم (نیستاگموس)، احساس سرما و لرز، تنفس سریع و از دست دادن هوشیاری، سریعاً به پزشک مراجعه نمایید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید. توجه داشته باشید با جویدن، مکیدن و حل کردن دارو در دهان امکان بروز واکنش های آلرژیک افزایش می یابد.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی دی والپروئکس سدیم را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دیوالپروکس سدیم، در صورت حساسیت به این دارو، والپروئیک اسید و والپروات سدیم، موضوع را به پزشک معالج خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشدکه می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: بیماری کبدی، التهاب لوزالمعده، برخی اختلالات متابولیکی (مانند اختلالات چرخه اوره، سندرم آلپرز-هوتنلوچر)، سوء مصرف الکل، مشکلات خونریزی، بیماری مغزی (زوال عقل)، بیماری کلیوی، کمبود آب بدن و تغذیه نامناسب مطلع سازید.
جهت کاهش احتمال بریدگی، کوفتگی و یا آسیب دیدگی، در هنگام استفاده از اشیای تیز مانند: تیغ و ناخن گیر احتیاط نموده و از انجام فعالیت هایی مانند ورزش های تماسی خودداری کنید.
پیش از انجام جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را از کلیه محصولات مصرفی خود (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع نمایید.
دی والپروئکس سدیم ممکن است باعث گیجی و یا خواب آلودگی شود. همچنین مصرف الکل و ماری جوانا (شاهدانه) می تواند باعث تشدید این امر گردد. از رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، تا زمانی که بتوانید آن را در امنیت و وضعیت مساعد انجام دهید، خودداری نمایید. مصرف نوشیدنی های الکلی را محدود کرده و در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک معالج خود موضوع را در میان بگذارید.
همچنین افراد مسن نسبت به عوارض دی والپروئکس سدیم، به ویژه خواب آلودگی و گیجی حساسیت بیشتری نشان داده و این عوارض جانبی می تواند خطر زمین خوردن آن ها را افزایش دهد.
این دارو برای استفاده در دوران بارداری توصیه نشده و ممکن است به جنین آسیب برساند.
دی والپروئکس سدیم به شیر مادر منتقل شده و با وجود اینکه تا به حال گزارشی مبنی بر آسیب رسیدن به نوزاد اعلام نشده است، قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی دی والپروکس سدیم را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با دی والپروئکس سدیم تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای ضد افسردگی خاص (مانند : آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین، فنلزین)، برخی از آنتی بیوتیک ها (کارباپنم ها مانند دوریپنم، ایمیپنم)، ایرینوتکان، مفلوکین، اورلیستات، سایر داروهای تشنج (مانند: اتوسوکسیمید، لاموتریژین، فنی توئین، روفینامید، توپیرامیت)، ریفامپین، وارفارین، ورینوستات، زیدوودین.
مصرف آسپیرین با دوز پایین که طبق دستور پزشک به دلایل خاص پزشکی مانند حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی تجویزشده است (معمولاً این دوزها 81 - 325 میلی گرم در روز است)، باید ادامه یابد. اگر به هر دلیلی از آسپیرین استفاده می کنید با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت نمایید.
در صورت استفاده از سایر محصولات خواب آور از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین ها (مانند ستریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، زولپیدم)، داروهای شل کننده عضلات (مانند کاریزوپرولدول، سیکلوبنزپرین) و مسکن های حاوی مخدر (مانند کدئین و هیدروکدون)، موضوع را به پزشک خود و پزشک داروخانه اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای آلرژی، سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید؛ زیرا ممکن است حاوی مواد خواب آور باشند که باعث خواب آلودگی شوند. نحوه استفاده صحیح و مطمئن از این داروها را از پزشک داروخانه بپرسید.
این دارو ممکن است روی برخی آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (به عنوان مثال: کتون ادرار) تأثیر بگذارد؛ بنابراین اطمینان حاصل نمایید که پرسنل آزمایشگاه و پزشکان شما از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکلات تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می توانند به صورت خواب آلودگی بیش از حد، کما و ضربان قلب غیرعادی یا آهسته باشند.
از تجویز سرخودانه این دارو به دیگران بپرهیزید.
آزمایش های تشخیصی / پزشکی (سطح دارو در خون، آزمایش عملکرد کبدی، شمارش کامل سلول های خونی، آزمایش انعقاد خون) باید قبل از شروع درمان، به صورت دوره ای برای بررسی پیشرفت خود یا کنترل عوارض جانبی، انجام شود.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
