درخواست مشاوره رایگان
موکسی فلوکساسین (نام تجاری: آولوکس)، از آنتی بیوتیک های خانواده فلوئوروکینولون است که در درمان عفونت های باکتریایی پوست، سینوس ها، ریه و معده کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف موکسی فلوکساسین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: موکسی فلوکساسین (خوراکی / تزریقی)
نام تجاری: آولوکس، مدوکساسین
از موکسی فلوکساسین برای درمان انواع عفونت های باکتریایی استفاده می شود. این دارو متعلق به گروهی از داروها به نام آنتی بیوتیک های کینولون است. موکسی فلوکساسین باعث جلوگیری از رشد باکتری ها می شود. این آنتی بیوتیک فقط عفونت های باکتریایی را درمان می کند و برای عفونت های ویروسی (مانند سرماخوردگی و آنفولانزا) موثر نیست. استفاده از هر آنتی بیوتیک در صورت عدم نیاز به آن، می تواند باعث از دست دادن اثر بخشی آن برای عفونت های احتمالی در آینده شود.
قبل از شروع مصرف موکسی فلوکساسین و در هر بار مصرف مجدد، برگه راهنمای دارو را مطالعه کنید. اگر سوالی داشتید، از پزشک خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
داروی موکسی فلوکساسین را طبق تجویز پزشک، معمولاً یک مرتبه در روز، همراه با غذا یا بدون آن به صورت خوراکی مصرف کنید. دوز مصرفی و طول درمان بر اساس شرایط پزشکی و پاسخ بدن به درمان متفاوت است. در طول مصرف این دارو مایعات زیادی بنوشید مگر اینکه پزشک خلاف این را تجویز کرده باشد.
این دارو را حداقل 4 ساعت قبل یا 8 ساعت پس از مصرف سایر محصولاتی که ممکن است به آن متصل شده و باعث کاهش اثربخشی آن شوند، مصرف کنید. در مورد سایر محصولات مصرفی خود از پزشک داروخانه بپرسید.
برخی از این دارو ها عبارتند از: کویناپریل، سوکرالفیت، ویتامین ها / مواد معدنی (از جمله مکمل های آهن و روی) و محصولات حاوی منیزیم، آلومینیوم یا کلسیم (مانند آنتی اسیدها، محلول دیدانوزین، مکمل های کلسیم).
بیشترین اثربخشی آنتی بیوتیک ها در نتیجه مصرف منظم آن ها حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
حتی اگر علائم پس از چند روز از بین رفت، مصرف موکسی فلوکساسین را تا زمان تعیین شده ادامه دهید. قطع زود هنگام این دارو می تواند منجر به ادامه رشد باکتری شده و بازگشت عفونت شود.
درصورت تشدید یا بازگشت عارضه پزشک خود را در جریان قرار دهید
از عوارض موکسی فلوکساسین می توان به حالت تهوع، اسهال، گیجی، سبکی سر، سردرد، ضعف یا اختلال در خواب اشاره کرد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، سریعاً به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله کبودی / خونریزی غیرمعمول، علائم عفونت جدید (مانند ایجاد تب / تداوم تب، گلودرد مداوم)، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار)، علائم مشکلات کبدی (مانند خستگی غیرمعمول، درد معده / شکم، حالت تهوع / استفراغ مداوم، زردی چشم / پوست، ادرار تیره) بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله سرگیجه شدید، غش کردن، ضربان قلب تند / نامنظم، علائم پارگی / شکستگی در رگ اصلی خون به نام آئورت (درد ناگهانی / شدید در معده / قفسه سینه / کمر، سرفه، تنگی نفس) بلافاصله به فوریت های پزشکی مراجعه کنید.
این دارو به دلیل وجود باکتری بنام کلستریدیوم دیفیسیل، ممکن است باعث ایجاد بیماری روده ای شدید (اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل) شود. این عارضه ممکن است در طول درمان یا هفته ها تا ماه ها پس از قطع درمان نیز رخ دهد. در صورت بروز علائمی مانند اسهال مداوم، درد / گرفتگی شکم یا معده، وجود خون / مخاط در مدفوع، به سرعت به پزشک خود اطلاع دهید.
درصورت بروز هر یک از این عوارض، از مصرف داروهای ضد اسهال یا مسکن های حاوی مخدر خودداری کنید زیرا ممکن است باعث تشدید این علائم شود.
مصرف موکسی فلوکساسین در طولانی مدت یا به طور مکرر ممکن است منجر به ایجاد برفک دهانی یا عفونت مخمر واژن (عفونت قارچی دهان یا واژن) شود. در صورت مشاهده لکه های سفید در دهان، تغییر ترشحات واژن یا سایر علائم جدید با پزشک خود تماس بگیرید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی از جمله: راش پوستی، خارش یا تورم (به خصوص در صورت، زبان یا گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی، به پزشک مراجعه نمایید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی موکسی فلوکساسین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف موکسی فلوکساسین، در صورت حساسیت به آن یا به سایر آنتی بیوتیک های کینولون (مانند سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین)، یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی ابتلا به دیابت، مشکلات قلبی (مانند حمله قلبی به تازگی)، اختلالات مفصلی / تاندونی (مانند التهاب تاندون، بورسیت)، بیماری کبدی، اختلالات روحی / خلقی (مانند افسردگی)، میاستنی گراویس، اختلالات عصبی (مانند نوروپاتی محیطی)، تشنج، عوارضی که خطر تشنج را افزایش می دهد (مانند آسیب به مغز / سر، تومورهای مغزی، تصلب شرایین مغزی)، اختلالات شریانی (مانند آنوریسم یا انسداد آئورت یا سایر رگهای خونی، تصلب شرایین)، فشار خون بالا و برخی عوارض ژنتیکی (سندرم مارفان، سندرم اهلرز_دنلوس)، مطلع سازید.
موکسی فلوکساسین ممکن است باعث ایجاد عارضه ای تاثیرگذار بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) شود. طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث ایجاد ضربان قلب تند / نامنظم جدی و علائم دیگری (مانند سرگیجه شدید و غش کردن) شود که بلافاصله باید به فوریت های پزشکی مراجعه کنید.
اگر شرایط پزشکی خاصی دارید یا داروهای دیگری مصرف کنید که ممکن است باعث طولانی شدن زمان QT شود، بیشتر در معرض خطر طولانی شدن QT خواهید بود. پیش از مصرف موکسی فلوکساسین، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان تمام داروهای مصرفی خود قرار داده و در صورت ابتلا به مشکلات قلبی خاصی (نارسایی قلبی، ضربان قلب کند، طولانی شدن QT در EKG)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (مانند طولانی شدن QT در EKG)، مرگ ناگهانی قلب پزشک خود را در جریان قرار دهید.
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. این خطر ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند داروهای مدر / "قرص های آب") یا وجود شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ نیز افزایش یابد. در مورد مصرف ایمن موکسی فلوکساسین با پزشک خود صحبت کنید.
مصرف موکسی فلوکساسین به ندرت ممکن است باعث بروز تغییرات جدی در قند خون، به خصوص در افراد مبتلا به دیابت شود. قند خون خود را طبق دستورالعمل ها به طور منظم بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. مراقب علائم قند خون بالا، مانند افزایش تشنگی / ادرار باشید. همچنین علائم کاهش قند خون مانند تعریق ناگهانی، لرزش، ضربان قلب تند، گرسنگی، تاری دید، سرگیجه یا گزگز دست / پاها را نیز زیر نظر داشته باشید. بهتر است همیشه قرص یا ژل گلوکز برای درمان قند خون پایین همراه داشته باشید. در صورتی که به هریک از این اشکال گلوکز دسترسی ندارید، می توانید با مصرف نوعی منبع قند مانند قند خوراکی، عسل یا آب نبات یا نوشیدن آب میوه یا نوشابه غیر رژیمی، به سرعت قند خون خود را افزایش دهید. در مورد واکنش و مصرف این محصول بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید. برای کمک به جلوگیری از افت قند خون، وعده های غذایی را طبق یک برنامه منظم مصرف کرده و از حذف وعده های غذایی خودداری کنید. در صورت بروز هرگونه واکنش، ممکن است لازم باشد پزشک آنتی بیوتیک دیگری تجویز کرده یا داروهای دیابت را تغییر دهد.
این دارو ممکن است باعث ایجاد سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
همچنین این دارو ممکن است باعث افزایش حساسیت نسبت به آفتاب شود. مدت زمان حضور در معرض آفتاب را محدود کنید و از استفاده از سولاریوم و چراغ های آفتابی نیز پرهیز کنید. در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید و لباس محافظ بپوشید. در صورت آفتاب سوختگی یا بروز تاول های پوستی یا قرمزی فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
موکسی فلوکساسین ممکن است باعث ایجاد اختلال در عملکرد واکسن های زنده باکتریایی (مانند واکسن تیفوئید) شود. در طول مصرف این دارو هیچگونه واکسیناسیونی انجام ندهید، مگر اینکه پزشک چنین تجویزی کرده باشد.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به اطلاع پزشک یا دندان پزشک خود برسانید.
کودکان نیز ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه اختلالات مفصلی / تاندونی، حساسیت بیشتری نشان دهند.
افراد مسن بیشتر در معرض خطر اختلالات تاندونی (به خصوص اگر آنها از کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون یا هیدروکورتیزون نیز استفاده می کنند)، طولانی شدن مدت QT در EKG و پارگی / شکستگی ناگهانی در رگ اصلی خون (آئورت) می باشند.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در مواردی که به وضوح مورد نیاز است استفاده شود. درباره خطرات و فواید این دارو با پزشک خود مشورت کنید.
انتقال موکسی فلوکساسین به شیر مادر مشخص نیست. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی موکسی فلوکساسین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از داروهایی که ممکن است با موکسی فلوکساسین تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای رقیق کننده خون (مانند آسنوکومارول، وارفارین) و استرانسیم.
علاوه بر موکسی فلوکساسین، بسیاری دیگر از داروها، از جمله آمیودارون، دوفتیلید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، زیپراسیدون و دیگر داروها نیز، ممکن است بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا اختلال در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
این دارو فقط برای شرایط فعلی شما تجویز شده است و از مصرف آن برای عفونت های دیگر خودداری کنید، مگر اینکه پزشک آن را تجویز کند.
بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند بررسی عملکرد کبد، شمارش کامل خون، گلوکز خون) به صورت دوره ای انجام شود تا میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی بررسی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، درصورتی که 8 ساعت یا بیشتر با دوز بعدی فاصله دارد، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر کمتر از 8 ساعت با دوز بعدی فاصله دارد، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. دوز بعدی را در زمان معین مصرف کنید. دوز بعدی را برای جبران، دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری داروی موکسی فلوکساسین در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
