درخواست مشاوره رایگان
منیزیم هیدروکسید (نام تجاری: شیر منیزیم)، از داروهای آنتی اسید و ملین است که باعث کاهش اسید معده و افزایش ترشح آب در روده می شود که می تواند محرک دفع مدفوع و درمان یبوست باشد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف منیزیم هیدروکسید، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: منیزیم هیدروکسید
نام تجاری: شیر منیزیم
در گذشته از داروی منیزیم هیدروکسید، برای درمان یبوست های مقطعی استفاده می شد. این دارو به عنوان یک مسهل عمل می کرد و نحوه عملکرد آن به این صورت بود که آب را وارد روده ها کرده و باعث افزایش حرکت دودی آنها و در نهایت دفع مدفوع می شد.
در حال حاضر از این دارو برای درمان عوارض ناشی از افزایش بیش از اندازه اسید معده مانند سوزش، دل درد و سوءهاضمه استفاده می شود. این داروها مقدار اسید معده را کاهش می دهد.
منیزیم هیدروکسید، یک داروی خوراکی است. به هنگام مصرف این دارو به شکل قرص، آن را به طور کامل بجوید و سپس قورت دهید. همچنین پیش از مصرف نوع مایع آن (سوسپانسیون یا شربت)، بطری را به خوبی تکان دهید. مقدار داروی مصرفی خود را به وسیله قاشق مخصوص، به صورت دقیق اندازه بگیرید. برای این اندازه گیری نباید از قاشق آشپزخانه استفاده کرد زیرا ممکن است در اندازه گیری دوز صحیح دچار خطا شوید. اگر از این دارو برای درمان یبوست استفاده می کنید، با هر بار مصرف آن، یک لیوان پر از آب (240 میلی لیتر) بنوشید. دستورالعمل استفاده از دارو را مطالعه نمایید و از توصیه های پزشک نیز پیروی کنید.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود.
استفاده طولانی مدت و بیش از اندازه از منیزیم هیدروکسید، باعث وابستگی به داروهای مسهل و تشدید یبوست خواهد شد. این وضع می تواند باعث ایجاد اسهال مزمن و در نتیجه کم آبی شدید بدن و همچنین عدم تعادل مواد معدنی (مانند منیزیم) شود.
در صورت تداوم و تشدید این بیماری، به پزشک مراجعه کنید. در هنگام یبوست، منیزیم هیدروکسید می تواند در بین 30 دقیقه تا 6 ساعت، باعث ایجاد احساس دفع شود. اگر این دارو باعث تولید مدفوع نمی شود یا بیشتر از یک هفته است که نیاز به استفاده منظم از این دارو یا سایر داروهای مسهل دیگر دارید و یا دچار خونریزی مقعدی شده اید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. اگر برای درمان مشکلات اسید معده از این دارو استفاده می کنید، نباید از دز بالای این دارو و در مدت زمان بیشتر از 2 هفته از این دارو استفاده کنید مگراینکه پزشک توصیه کرده باشد. اگر احساس می کنید که حال مساعدی ندارید و بیماری پیشرفت کرده است، با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
اسهال از عوارض جانبی استفاده از منیزیم هیدروکسید است. در صورت تداوم و تشدید این عارضه، فوراً به پزشک یا داروساز خود مراجعه کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک تشخیص داده است که فواید استفاده از این دارو بسیار بیشتر از عوارض جانبی آن است. به همین دلیل این دارو را برای شما تجویز کرده است. در اغلب افرادی که از منیزیم هیدروکسید استفاده می کنند، عوارض جانبی خطرناک و جدی ای مشاهده نشده است.
در صورت مشاهده عوارض جانبی نادر اما جدی مانند نشانه های افزایش سطح منیزیم در خون، ضعف عضلانی، ضربان قلب نامنظم و آهسته، تنفس آرام و شکمی، تغییرات روحی روانی مانند گیجی، علائم کم آبی مانند کاهش تولید ادرار، سرگیجه، تشنگی غیر عادی (خشکی بسیار شدید دهان)، درد در ناحیه شکم و معده، مدفوع خونی و خونریزی مقعدی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
در مواقع نادر منیزیم هیدروکسید می تواند باعث ایجاد واکنش های آلرژیک شدید شود. اگر متوجه هر گونه از نشانه های واکنش آلرژیک در بدن خود شده اید، به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید. این علائم عبارتند از: ایجاد عارضه های پوستی، خارش، تورم در صورت، گلو و زبان، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی این دارو را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف منیزیم هیدروکسید، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به بیماری های کلیوی، آپاندیسیت (درد در ناحیه شکم و معده، حالت تهوع و استفراغ)، کمبود منیزیم در رژیم غذایی و ایجاد تغییراتی در روتین دفع مدفوع که بیشتر از 2 هفته است که به طول انجامیده است، مطلع سازید.
در طول بارداری از منیزیم هیدروکسید فقط در مواقع ضروری استفاده می شود. درباره از استفاده از این دارو در حین بارداری، با پزشک خود مشورت کنید.
هنوز مشخص نشده است که آیا این دارو می تواند وارد شیر مادر شود یا خیر. اگر قصد استفاده از این دارو در حین شیردهی را دارید، با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی منیزیم هیدروکسید را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
محصولات دارویی که با منیزیم هیدروکسید تداخل دارند عبارتند از: رالتگراویر، سدیم پلی استرین سولفونات.
همچنین منیزیم هیدروکسید، جذب داروهای زیر را نیز کاهش می دهد: داساتینیب، دلاویردین، آتازاناویر، گاباپنتین، دیژاوکسین، مایکوفنولات، مکمل های فسفات (مانند پتاسیم فسفات)، آنتی بیوتیک های تتراسایکلین (مانند داکسی سایکلین و ماینوسایکلین)، ضد قارچ های آزول (مانند کتوکونازول و ایتراکونازول) و آنتی بیوتیک های کینولون (مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین). سعی کنید تا جایی که ممکن است، منیزیم هیدروکسید را همراه با داروهایی که در بالا ذکر شد، استفاده نکنید. با پزشک خود مشوت کنید تا یک برنامه مناسب برای مصرف داروهایتان، تنظیم کند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا دشوار شدن تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از اندازه منزیم هیدروکسید عبارتند از: اسهال مداوم و شدید، ضعف عضلانی، تغیرات روحی و روانی (مانند آشفتگی)، کند شدن و نامنظم شدن ضربان قلب، کاهش ادرار و سرگیجه.
داروهایتان را به طور منظم مصرف کرده و آزمایش ها را نیز انجام دهید.
ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مانند ورزش منظم، ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی (مانند نوشیدن آب کافی، داشتن رژیم غذایی مناسب با مواد غذایی غنی از فیبر مانند سبوس و میوه و سبزیجات تازه) از ابتلا به یبوست پیشگیری می کنند یا باعث کاهش آن می شوند.
همچنین ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مانند کاهش استرس، ترک سیگار، محدود کردن مصرف نوشیدنی های الکل دار، ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی (مانند اجتناب از مصرف کافئین و بعضی ادویه جات) باعث کاهش سوزش معده و عوارض دیگر ناشی از افزایش اسید معده می شود.
درباره تغییرات مفیدی که می توانید برای کاهش عوارض این دارو در زندگی خود اعمال کنید، با پزشک خود صحبت کنید.
امکان پذیر نمی باشد.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
_result.webp)