درخواست مشاوره رایگان
رالتگراویر (نام تجاری: ایسنترس)، از دسته داروهای آنتی ویروس است که به کاهش و یا جلوگیری از رشد و تکثیر ویروس نقص سیستم ایمنی (HIV) کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف رالتگراویر، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: رالتگراویر
نام تجاری: ایسنترس
از داروی رالتگراویر همراه با دارو های دیگر برای کنترل عفونت HIV استفاده می شود که با کاهش مقدار ویروس HIV در بدن به بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن کمک می کند. داروی رالتگراویر احتمال ابتلا به ویروس HIV و مشکلات مربوط به آن (مانند سرطان و عفونت های جدید) را کاهش داده و کیفیت زندگی را افزایش می دهد و از رشد ویروس و آلوده شدن سلول های بیشتر جلوگیری می کند.
رالتگراویر داروی درمان قطعی عفونت HIV نیست. برای کاهش خطر شیوع بیماری HIV به دیگران، موارد زیر را رعایت کنید:
پیش از هر بار مصرف دارو راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
رالتگراویر باید روزی یک الی دو بار، به صورت خوراکی و طبق دستور پزشک، همراه با غذا یا بدون غذا مصرف گردد.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد، داروهای مصرفی و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید.
طبق دستور پزشک این دارو باید به طور کامل بلعیده شود. با این حال، بسیاری از داروهای مشابه (قرص های سریع الاثر) می توانند تقسیم یا خرد شوند. دستورالعمل های پزشک خود را در مورد نحوه مصرف این دارو دنبال کنید.
هنگام مصرف رالتگراویر از مصرف داروهای ضد اسید حاوی آلومینیوم یا منیزیم خودداری کنید. این آنتی اسیدها باعث کاهش عملکرد رالتگراویر می شوند.
ادامه مصرف رالتگراویر (و سایر داروهای HIV) طبق تجویز پزشک بسیار حائز اهمیت است. بنابراین از فراموش کردن هر دوز مصرفی خودداری کنید.
میزان دوز مصرفی را افزایش ندهید و از این دارو بیشتر یا طولانی تر از زمان تجویز شده، استفاده نکنید. زیرا با انجام این کار وضعیت بیماری سریعتر بهبود نخواهد یافت و خطر ابتلا به عوارض جانبی افزایش خواهد یافت.
از رالتگراویر (یا سایر داروهای HIV) کمتر از مقدار تجویز شده استفاده نکنید و مصرف آن را مگر به دستور پزشک، حتی برای مدت کوتاهی، متوقف کنید. زیرا ممکن است این کار باعث افزایش مقدار ویروس و ایجاد مقاومت در ویروس در برابر درمان شود.
بشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
اشکال قابل استفاده داروی رالتگراویر شامل قرص خوراکی، قرص جویدنی و پودر سوسپانسیون می باشد. بدون مشورت با پزشک خود از تغییر شکل دارویی مورد استفاده خود خودداری کنید.
سردرد، حالت تهوع و مشکلات خواب می تواند از عوارض رالتگراویر باشد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف رالتگراویر، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
با تقویت سیستم ایمنی، ممکن است بدن شروع به از بین بردن عفونت های قدیمی کند و در نتیجه باعث بازگشت علائم عفونت های قدیمی شود.. این واکنش ممکن است در هر زمان (بلافاصله پس از شروع درمان HIV یا ماه ها بعد) رخ دهد. در صورت بروز علائمی مانند کاهش وزن غیر قابل توضیح، خستگی شدید، دردهای عضلانی و ضعف برطرف نشده، سردردهای شدید یا از بین نرفته، درد مفاصل، بی حسی یا گزگز دستها، پاها، بازوها، تغییرات بینایی، علائم عفونت (مانند تب، لرز، تورم غدد لنفاوی، مشکل تنفس، سرفه، زخم های پوستی غیر قابل بهبود)، علائم پرکاری تیروئید (مانند تحریک پذیری، عصبی بودن، عدم تحمل گرما، ضربان قلب سریع یا نامنظم و تپش قلب /، پف کردن دور چشم ها، بزرگ شدن غده تیروئید یا گواتر)، علائم یک مشکل عصبی خاص معروف به سندرم گیلن باره (مانند مشکل تنفس، بلع، حرکت دادن چشم ها، افتادگی صورت، فلج شدن، مشکل در صحبت کردن) بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی مانند علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار)، حالت تهوع، استفراغ مداوم، از دست دادن اشتها، درد شدید معده یا شکم، ادرار تیره، زردی چشم یا پوست بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
هنگام مصرف رالتگراویر ممکن است تغییراتی در حجم چربی بدن (مانند افزایش چربی در ناحیه بین دو کتف و شکم، کاهش چربی در بازوها و پاها) ایجاد شود. علت و اثرات طولانی مدت این تغییرات هنوز مشخص نیست. درباره خطرات و مزایای درمان و همچنین ورزش کردن برای کاهش این عارضه با پزشک خود مشورت کنید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون جوش، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی رالتگراویر را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف رالتگراویر، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص بیماری های کبد (مانند هپاتیت B، هپاتیت C)، اختلالات عضلانی (مانند رابدومیولیز، میوپاتی)، سطح بالای کراتین کیناز در خون (نتایج آزمایش CK بالا باشد) مطلع سازید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
تنها در صورت لزوم از رالتگراویر در دوران بارداری استفاده کنید. درمان می تواند خطر انتقال عفونت HIV به کودک را کاهش دهد و رالتگراویر ممکن است بخشی از آن درمان باشد. برای اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
هنوز مشخص نیست که آیا این دارو از طریق شیر به نوزاد منتقل می شود یا خیر اما به دلیل انتقال ویروس HIV از شیر مادر به نوزاد از شیردی خودداری کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی رالتگراویر را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با رالتگراویر تداخل داشته باشند عبارتند از: ارلیستات
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
از انجام منظم آزمایش های پزشکی دوره ای (مانند بار ویروسی، تعداد سلول های T) غافل نشوید. انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.
به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید و تست های آزمایشگاهی را انجام دهید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در بسته اصلی در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و برای جلوگیری از رطوبت، ماده خشک کننده را در بطری دارو نگاه داشته و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
