ریلپیویرین

ریلپیویرین (نام تجاری: ادورانت)، از دسته داروهای آنتی ویروس است که با جلوگیری از تکثیر ویروس سندرم نقص سیستم ایمنی به کنترل بیماری ایدز کمک می کند. این دارو برای افراد بالای 12 سال که حداقل 35 کیلوگرم وزن دارند تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف ریلپیویرین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.

نام عمومی: ریلپیویرین

نام تجاری: ادورانت

موارد مصرف ریلپیویرین

از ریلپیویرین برای کمک به کنترل عفونت HIV همراه سایر داروهای HIV استفاده می شود. این دارو با کاهش میزان HIV در بدن به سیستم ایمنی کمک می کند و شانس ابتلا به عوارض HIV (مانند عفونت های جدید، سرطان) را کاهش داده و باعث بهبود کیفیت زندگی می شود.

این دارو معمولاً برای افرادی تجویز می شود که قبلاً هیچ یک از داروهای HIV را مصرف نکرده باشند. ریلپیویرین یک بازدارنده معکوس ترانس کریپتاز غیر نوکلئوزیدی (NNRTI) است. این دارو از رشد HIV و آلوده شدن سلول های بیشتر جلوگیری می کند.

ریلپیویرین درمانی برای عفونت HIV نیست.

برای کاهش خطر انتقال بیماری اچ آی وی به دیگران، به موارد زیر عمل کنید:

1. تمام دارو های خود را طبق دستور مصرف کنید.
2. همیشه در تمام فعالیتهای جنسی از کاندوم لاتکس یا پلی اورتان استفاده کنید.
3. وسایل شخصی (مانند سوزن / سرنگ، مسواک و تیغ) که ممکن است با خون یا مایعات بدن در تماس باشند را به اشتراک نگذارید.

می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروساز بپرسید.

زمان و نحوه مصرف ریلپیویرین

پیش از هر بار مصرف دارو راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید. ریلپیویرین باید روزی یک بار، همراه با غذا به صورت خوراکی و طبق دستور پزشک، مصرف گردد.

دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی، روند درمان و سایر داروهای مصرفی تعیین می شود. تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک و یا پزشک داروساز اطلاع دهید.

داروهایی که اسید معده را کاهش می دهد یا ترشح اسید را متوقف میکنند (مانند مهارکننده های پمپ پروتون / PPI ها، مسدود کننده های H2، آنتی اسیدها) ممکن است جذب ریلپیویرین را کاهش دهد و تاثیر دارو را کم کنند. در نتیجه از مصرف این گونه داروها هنگام مصرف داروی ریلپیویرین خودداری کنید.

در صورت مصرف آنتی اسیدها، آن را حداقل 2 ساعت قبل یا 4 ساعت پس از ریلپیویرین مصرف کنید.

در صورت مصرف مسدود کننده های H2 (مانند فاموتیدین، ​​رانیتیدین)، آنها را حداقل 12 ساعت قبل یا 4 ساعت پس از ریلپیویرین مصرف کنید.

این دارو را طبق مقدار تجویز شده مصرف کنید و مصرف آن (یا سایر داروهای HIV) را حتی برای مدت کوتاهی متوقف کنید، مگر اینکه پزشک دستور داده شده باشد. انجام این کار ممکن است مقدار ویروس را افزایش دهد، درمان عفونت را دشوارتر و عوارض جانبی را بدتر کند.

بیشتر از حد مجاز از دارو استفاده نکنید، زیرا نه تنها باعث سرعت بهبودی شما نمی شود؛ بلکه خطر بروز عوارض جانبی را افزایش می دهد. جهت اثربخشی بهتر، این دارو را در فاصله زمان های مساوی و در یک زمان مشخص مصرف کنید.

عوارض جانبی ریلپیویرین

سردرد یا مشکل خواب از عوارض ریلپیویرین به شمار می روند. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، سریعاً به پزشک یا پزشک داروساز خود بگویید.

به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف ریلپیویرین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.

با قویتر شدن سیستم ایمنی بدن و یا فعال بودن بیش از حد سیستم ایمنی، دفاع مقابل عفونت فعلی یا پیشین در بدن آغاز و به دنبال آن علائم بیماری ظاهر می شود. این واکنش ممکن است هر زمانی پس از شروع درمان اچ آی وی اتفاق بیفتد.

در صورت بروز هرگونه علائم جدی، از جمله: کاهش وزن بی دلیل، خستگی شدید، دردهای عضلانی / ضعف، سردردهای شدید یا مزمن، درد مفصل، بی حسی و گزگز دست و پا و بازوها، تغییرات بینایی، علائم عفونت (مانند تب و لرز، تورم غدد لنفاوی، مشکل تنفسی، سرفه، زخم های پوستی غیر قابل بهبود) علائم تیروئید پرکار (مانند تحریک پذیری، پرخاشگری، عدم تحمل گرما، ضربان قلب بالا ضربان قلب پایین یا نامنظم، برجستگی چشم ها، رشد غیرمعمول در گردن / تیروئید معروف به گواتر)، علائم مشکل عصبی خاصی معروف به سندرم گیلن باره (مانند مشکل تنفسی / مشکل در بلع / مشکل درحرکت چشم، افتادگی صورت، فلجی، مشکل در تکلم)، علائم مشکلات کبدی (مانند حالت تهوع / استفراغ مکرر، از دست دادن اشتها، دردشکم و معده، زردی چشم،زردی پوست، ادرار تیره)، ضربان قلب بالا یا نامنظم، سرگیجه شدید و غش کردن، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، مانند: تغییرات ذهنی / خلقی (مانند افسردگی، افکار خودکشی) را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

در حین مصرف ریلپیویرین ممکن است تغییراتی در چربی بدن (مثلا افزایش چربی در ناحیه فوقانی کمر و شکم، کاهش چربی در بازوها و پاها) ایجاد شود. علت و اثرات طولانی مدت این تغییرات مشخص نیست. درباره خطرات و مزایای درمان و همچنین فعالیت های ورزش برای کاهش این عارضه با پزشک صحبت کنید.

ریلپیویرین معمولاً می تواند راش هایی ایجاد کند که معمولاً جدی نیستند. با این حال در صورت ایجاد راش، بلافاصله از کمک پزشکی استفاده کنید.

واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون جوش، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

موارد مذکور، تمام عوارض جانبی ریلپیویرین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.

موارد احتیاطی و منع مصرف

پیش از مصرف ریلپیویرین، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.

همچنین قبل از مصرف ریلپیویرین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی (از جمله عفونت های هپاتیت B یا C) اختلالات روحی و خلقی (مانند افسردگی) مطلع سازید.

ریلپیویرین ممکن است شرایطی ایجاد کند که بر ریتم قلب تأثیر بگذارد (طولانی شدن QT). طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث مشکلات جدی ضربان قلب بالا یا نامنظم و علائم دیگری (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود که نیازمند مراجعه سریع به پزشک هستند.

اگر شرایط پزشکی خاصی داشته باشید یا داروهایی مصرف کنید که باعث طولانی شدن زمان QT شود، خطر طولانی شدن QT افزایش می یابد. در صورت داشتن مشکلات قلبی خاص (مثل نارسایی قلبی، ضربان قلب پایین، طولانی شدن QT در EKG)، سابقه خانوادگی برخی از مشکلات قلبی (طولانی شدن QT در EKG، ایست قلبی)، تمام داروهای مصرفی خود را به پزشک یا پزشک داروساز اطلاع دهید.

سطح پایین پتاسیم یا منیزیم خون استفاده از داروهای خاص مانند داروهای ادرار آور یا قرص آب (آمیلوراید) یا داشتن شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. در مورد استفاده بی خطر از ریلپیویرین با پزشک خود مشورت کنید.

تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی ریلپیویرین، به ویژه طولانی شدن QT، حساسیت بیشتری نشان دهند.

اگر باردار هستید قبل از استفاده از ریلپیویرین درباره ی خطرات و فواید با پزشک خود مشورت کنید، درمان می تواند خطر انتقال عفونت HIV به کودک شما را کاهش دهد.

مشخص نیست که آیا ریلپیویرین به شیر مادر منتقل می شود یا خیر ولی HIV می تواند از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل شود، در نتیجه از شیردهی خودداری کنید.

تداخلات دارویی ریلپیویرین

تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی ریلپیویرین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با ریلپیویرین تداخل داشته باشند عبارتند از: اورلیستات، سایر داروهای اچ آی وی (مانند افاویرنز، نویراپین، دلاویردین)، یک داروی خاص ترکیبی اچ آی وی (الویتگراویر / کوبیسیستات / امتریسیتابین / تنوفوویر)، مهارکننده های پمپ پروتون (مانند ایزومپرازول، لانزوپرازول، امپرازول، پانتوپرازول).

سایر داروها مانند: دگزامتازون، آنتی بیوتیک های ماکرولاید (مانند اریترومایسین)، ریفامایسین ها (مانند ریفامپین، ریفاپنتین)، ساکویناویر، گل راعی، داروهای خاصی که برای درمان تشنج استفاده می شود (مانند کاربامازپین، اکس کاربازپین، فنوباربیتال، فنی توئین، پریمیدون)، داروی درمان هپاتیت C مزمن (اوبیتاسویر / پریتاپرویر / ریتوناویر / داسابوویر) و غیره می توانند بر دفع ریلپیویرین از بدن شما تأثیر بگذارند.

سوء مصرف

در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت نفس نفس زدن، بی قراری غیرعادی، ضربان قلب بالا یا پایین یا نامنظم، درد قفسه سینه، توهم، تشنج، از دست دادن هوشیاری و خواب آلودگی شدید باشد.

توجه

این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.

از انجام منظم آزمایش های پزشکی دوره ای (مانند آزمایش عملکرد کلیه و بررسی سطح پتاسیم خون) غافل نشوید. انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.

دوز فراموش شده

اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود (با گذشت بیش از 12 ساعت از مصرف دوز قبلی)، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.

نگهداری

دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و برای جلوگیری از رطوبت ماده خشک کننده را در بسته دارو نگاه داشته و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.

دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.