درخواست مشاوره رایگان
اسپیرونولاکتون (نام تجاری: آلداکتون)، نوعی داروی ادرار آور است که از جذب بیش از حد نمک در بدن جلوگیری می کند و در کنترل افزایش فشار خون، نارسایی قلبی و کاهش بیش از حد پتاسیم در خون کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف اسپیرونولاکتون، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی : اسپیرونولاکتون
برند تجاری : آلداکتون
از اسپیرونولاکتون در درمان فشار خون بالا و نارسایی های قلبی استفاده می شود.
درمان به موقع فشار خون بالا می تواند از سکته های مغزی، حملات قلبی و بیماری های کلیوی جلوگیری نماید. از این دارو در درمان تورم (اِدم) ناشی از بعضی شرایط پزشکی (مانند نارسایی قلبی، بیماری کبدی) استفاده می شود. این دارو با از بین بردن مایعات اضافی منجر به بهبود علائمی مانند مشکلات تنفسی می شود.
همچنین از این دارو در هنگام تولید آلدوسترون بیش از حد طبیعی در بدن استفاده می شود. اسپیرونولاکتون به عنوان قرص ادرار آور (با حفظ سطح پتاسیم خون) شناخته می شود.
دارو را به صورت خوراکی و طبق دستور پزشک و در صورت بروز ناراحتی معده می توانید دارو را همراه با غذا یا شیر مصرف کنید. بهتر است برای جلوگیری از اختلال درخواب شب، دارو را در ساعات شروع روز (قبل از 6 صبح ) مصرف کنید. برای اطلاعات بیشتر با پزشک خود و پزشک داروخانه مشورت کنید.
در صورت مصرف فرم مایع اسپیرونولاکتون، قبل از مصرف شیشه را تکان دهید. همچنین دوز مصرفی دارو را به دقت اندازه گیری کنید و از وسیله های مخصوص اندازه گیری استفاده کنید و از استفاده از قاشق های آشپزخانه خودداری کنید. شما می توانید دارو را همراه یا بدون غذا مصرف کنید اما مهم است که هر بار با یک روش یکسان از آن استفاده کنید.
دوز مصرفی به شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به درمان بستگی دارد. همچنین دوز مصرفی در کودکان طبق وزن تعیین می شود.
اسپیرونولاکتون برای بیشترین اثرگذاری نیاز به مصرف منظم دارد؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید. همچنین به مصرف دارو حتی در زمان بهبود علائم ادامه دهید. بیشتر افراد مبتلا به فشار خون بالا هیچ علائمی از بیماری ندارند.
دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید و از افزایش میزان دوز و یا استفاده ی بیشتر از مقدار تجویز شده یا قطع مصرف دارو بدون مشورت پزشک خودداری کنید. ممکن است علائم با قطع ناگهانی مصرف دارو تشدید شوند.
در صورت عدم بهبود و بدتر شدن وضعیتتان، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید (برای مثال فشار خون شما افزایش پیدا کرده است).
خواب آلودگی، سرگیجه، سبکی سر، ناراحتی معده، اسهال، حالت تهوع، استفراغ یا سردرد می تواند از عوارض جانبی اسپیرونولاکتون باشد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید.
برای کاهش خطر سرگیجه، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده به آرامی این کار را انجام دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف اسپیرونولاکتون، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هر یک از این عوارض جانبی جدی، مانند افزایش تشنگی، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار)، تغییرات ذهنی و خلقی، خستگی یا ضعف غیرمعمول، اسپاسم عضلانی، تغییرات دوره قاعدگی، درد پستان، بزرگ شدن پستان (ژنیکوماستی) در مردان، مشکلات عملکرد جنسی، علائم عفونت (به عنوان مثال، تب، گلودرد مداوم)، درد شدید معده یا شکم، حالت تهوع یا استفراغ مداوم، استفراغی که شبیه به تفاله قهوه است، ادرار تیره، زردی چشم یا پوست و کبودی یا خونریزی آسان را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
این دارو می تواند منجر به افزایش سطح پتاسیم در خون به خصوص در بیماران دارای مشکلات کلیوی شود. سطح بسیار بالای پتاسیم در خون در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد. بروز هر یک از عوارض جانبی جدی، مانند ضربان قلب آهسته یا نامنظم، ضعف عضلانی را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون جوش، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی این دارو را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف اسپیرونولاکتون، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی، عدم تعادل مواد معدنی (مانند پتاسیم بالا، سدیم کم)، کاهش عملکرد غده فوق کلیه (بیماری آدیسون) مطلع سازید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
اسپیرونولاکتون ممکن است سطح پتاسیم خون را افزایش دهد؛ بنابراین قبل از استفاده از مکمل های پتاسیم یا جایگزین های نمک حاوی پتاسیم، با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید. غذاهای پر پتاسیم مانند موز، گوجه فرنگی و سیب زمینی را محدود کنید. برای جزئیات و توصیه های بیشتر با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
افراد مسن حساسیت بیشتری به عوارض این دارو به خصوص عوارض مربوط به پتاسیم نشان می دهند.
تنها در صورت لزوم از اسپیرونولاکتون هنگام بارداری استفاده کنید و همچنین منافع و عوارض این دارو با پزشک خود بررسی کنید.
با وجود انتقال دارو از شیر مادر به نوزاد، احتمال آسیب به نوزاد کم است؛ بنابراین در رابطه با شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی اسپیرونولاکتون را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با اسپیرونولاکتون تداخل داشته باشند عبارتند از:
لیتیوم، داروهایی که ممکن است سطح پتاسیم را در خون افزایش دهند (مانند آمیلوراید، سیکلوسپورین، اپلرنون، تاکرولیموس، تریامترن و قرص های ضد بارداری حاوی دروسپیرنون).
مواد تشکیل دهنده برخی از داروها می توانند باعث افزایش فشار خون و تشدید اِدم شوند. نام هر آنچه که مصرف می کنید را در اختیار پزشک داروخانه قرار داده و در رابطه با بی خطر بودن مصرف آنها سوال کنید. (به خصوص داروهای مربوط به سرفه و سرماخوردگی، مکمل های غذایی یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن.)
این دارو ممکن است در برخی آزمایشات آزمایشگاهی (از جمله دیگوکسین یا سطح کورتیزول) تداخل ایجاد کند، و باعث نتایج نادرست آزمایش شود؛ بنابراین مطمئن شوید که تمامی پزشکان و مسئولان آزمایشگاه از مصرف شما از این دارو اطلاع دارند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
از انجام منظم آزمایش های پزشکی دوره ای (مانند آزمایش عملکرد کلیه و سطح مواد آلی مانند پتاسیم در خون) غافل نشوید. انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.
تغییراتی در شیوه زندگی مانند ورزش کردن، ترک سیگار و تغییر رژیم غذایی می تواند اثر دارو را افزایش دهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید و داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات قرار دهید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
