درخواست مشاوره رایگان
تیکاگرلور (نام تجاری: بریلینتا)، از دسته داروهای ضد پلاکت است که با پیشگیری از انعقاد و تشکیل لخته خون، خطر بروز سکته و حمله های قلبی را کاهش می دهد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف تیکاگرلور، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: تیکاگرلور
نام تجاری: بریلینتا
از تیکاگرلور به همراه آسپیرین با دوز کم برای جلوگیری از حمله قلبی و سکته مغزی در افرادی که سابقه بیماری قلبی، سکته مغزی یا در معرض خطر بیشتری برای بیماری قلبی یا سکته داشته اند استفاده می شود (به عنوان مثال، به دلیل دیابت، سابقه حمله ایسکمیک گذرا - TIA). همچنین ممکن است از لخته شدن خون پس از جراحی های خاص قلب (مانند قرار دادن استنت) جلوگیری کند. تیکاگرلور با جلوگیری از چسبیدن پلاکت ها به یکدیگر و تشکیل لخته های مضر از آنها جلوگیری می کند. تیکاگرلور نوعی داروی ضد پلاکت است. جریان خون را در بدن روان نگه می دارد.
قبل از شروع استفاده از تیکاگرلور و هربار استفاده مجدد، برگه راهنمای دارو را که توسط پزشک داروخانه ارائه شده است بخوانید. اگر سوالی دارید، میتوانید با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
تیکاگرلور طبق دستور پزشک معالج بصورت خوارکی و بدون مصرف غذا و معمولاً دو بار در روز مصرف شود. دوز مصرفی دارو براساس شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود. همچنین طبق دستور پزشک، معمولاً در کنار دارو یک آسپیرین با دوز کم (معمولاً 75 تا 100 میلی گرم) بصورت یک بار در روز تجویز می شود. دستورالعمل های پزشک خود را با دقت مطالعه کنید.
اگر در بلع تیکاگرلور مشکل دارید، ممکن است لازم باشد قرص را خرد کنید. قرص خرد شده را با آب در یک لیوان مخلوط کنید، سپس مخلوط را فوراً بنوشید. لیوان را دوباره با آب پر کنید، هم بزنید و بنوشید تا مطمئن شوید که تمام دوزهای خود را مصرف کرده اید.
بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
دوز مصرفی دارو را خودسرانه افزایش ندهید و این دارو را بیشتر از زمان تجویز مصرف نکنید. زیرا این کار نه تنها باعث افزایش بهبودی وضعیت نخواهد شد بلکه ممکن است خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد.
مصرف این دارو را حتی اگر احساس بهبودی داشتید ادامه دهید و بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید. ممکن است در صورت قطع زودهنگام مصرف این دارو، بیشتر در معرض حمله قلبی یا سکته مغزی قرار بگیرید.
تنگی نفس، سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و خونریزی بینی می توانند از عوارض تیکاگرلور باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالج این دارو را تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
اگرچه بعید است، اما ممکن است خونریزی جدی رخ دهد. در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: کبودی / خونریزی آسان، خونریزی شدید غیر قابل کنترل (مانند خون دماغی که بند نمی آید)، مدفوع خونی / سیاه، استفراغ همراه با خون یا شبیه تفاله قهوه، ادرار خونین / قرمز / صورتی / تیره بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: ضربان قلب سریع / آهسته / نامنظم، غش کردن، گیجی، اختلال در تکلم، تغییرات بینایی، علائم و مشکل در لخته شدن خون (ایجاد کبودی های وسیع) و تب، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی تیکاگرلور را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف تیکاگرلور، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از استفاده از این دارو، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را از سابقه پزشکی خود خصوصاً: مشکلات خونریزی (مانند خونریزی در مغز، هموفیلی، زخم، خونریزی مکرر از بینی)، نقرس، بیماری کبدی، جراحی اخیر، آسیب / ضربه جدی، مشکلات ریتم قلب (انسداد قلب یا ضربان قلب سریع / آهسته / نامنظم) مطلع سازید.
تیکاگرلور ممکن است باعث ایجاد خواب آلودگی شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید. این دارو می تواند باعث خونریزی معده شود. استفاده روزانه از الکل در هنگام استفاده از این دارو ممکن است خطر خونریزی معده را افزایش دهد.
همچنین در تماس با اشیای تیز مانند تیغ و ناخن گیر که احتمال بریدگی، کوفتگی یا آسیب دیدگی دارند، احتیاط کنید و از انجام فعالیت هایی مانند ورزش های پر برخورد خودداری کنید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید. پزشک یا دندانپزشک ممکن است به شما بگوید که حداقل 5 روز قبل از جراحی یا عمل دندان پزشکی، تیکاگرلور را به طور موقت قطع کنید. دستورالعمل های خاص پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد زمان قطع یا یا شروع مجدد با دقت مطالعه کنید.
در دوران بارداری، تیکاگرلور باید فقط در مواردی ضروری استفاده شود. خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
انتقال دارو به شیر مادر هنوز مشخص نیست. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی تیکاگرلور را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با تیکاگرلور تداخل داشته باشند عبارتند از: میفپریستون و سایر داروهایی که می توانند باعث خونریزی / کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت دیگر مانند کلوپیدوگرل، داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن / ناپروکسن، "داروهای رقیق کننده خون" مانند دابیگاتران / وارفارین).
سایر داروها می توانند باعث از بین بردن تیکاگرلور از بدن شوند، که ممکن است بر نحوه کار تیکاگرلور نیز اثر بگذارد. به عنوان مثال می توان به دگزامتازون، نفازودون، ضد قارچهای آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، مهارکننده های پروتئاز HIV (مانند آتازاناویر، ریتوناویر)، مهارکننده های پروتئاز ویروس هپاتیت C (مانند بوسپرویر، تلاپرویر)، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند کلاریترومایسین)، ریفامایسین ها (مانند ریفامپین)، داروهایی که برای درمان تشنج استفاده می شود (مانند کاربامازپین، فنی توئین)، تلیترومایسین و غیره اشاره کرد.
تمام برچسب های داروهای تجویزی و بدون نسخه را به دقت بررسی کنید زیرا بسیاری از داروها حاوی تسکین دهنده درد / کاهش دهنده تب (مانند آسپیرین، NSAID ها مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن) هستند. این داروها مشابه تیکاگرلور هستند و در صورت مصرف همزمان ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهند. با این حال، اگر پزشک شما را به استفاده از دوز پایین آسپیرین جهت جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی (معمولاً با دوزهای 75 تا 100 میلی گرم در روز) راهنمایی کرده است، باید مصرف آسپیرین را ادامه دهید، مگر اینکه پزشک خلاف این امر را تجویز کند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
تیکاگرلور ممکن است در برخی آزمایش های تشخیصی (مانند تست های عملکرد پلاکت) تداخل ایجاد کند، احتمالاً باعث نتایج اشتباه در آزمایش شود؛ بنابراین مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل: خونریزی شدید، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، ضربان قلب نامنظم نیز باشند.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند شمارش کامل فاکتورهای خون) را قبل از شروع مصرف این دارو و هنگام مصرف آن و همچنین به صورت دوره ای انجام شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
داروی تیکاگرلور را در دمای اتاق (20 الی 25 درجه سانتی گراد) نگهداری کنید. دارو را در بسته بندی محصول و به دور از نور و رطوبت قرار دهید.
از نگهداری داروها در حمام و دستشویی خودداری کنید و همواره به خاطر داشته باشید که تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
