درخواست مشاوره رایگان
سفالکسین (نام تجاری: کفلکس)، نوعی آنتی بیوتیک از نسل اول سفالوسپورین است که در درمان بسیاری از انواع عفونت های سیستم تنفسی فوقانی، عفونت گوش، پوست، مجاری ادراری و استخوان کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف سفالکسین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: سفالکسین
نام تجاری: کفلکس، بایوسف، زارتان، پانکسین، داکسبیا
سفالکسین برای درمان طیف گسترده ای از عفونت های باکتریایی، که به عنوان آنتی بیوتیک سفالوسپورین شناخته می شوند، مصرف می شود. عمکرد و نحوه اثر این دارو به گونه ای است که از رشد باکتری ها جلوگیری می کند و برای عفونت های ویروسی (مانند سرماخوردگی، آنفولانزا) موثر نیست. مصرف غیرضروری یا سوء مصرف هرنوع آنتی بیوتیک می تواند منجر به کاهش اثر آن در آینده شود.
سفالکسین را معمولاً هر 6 تا 12 ساعت، طبق دستور پزشک بصورت خوراکی با غذا یا بدون غذا مصرف کنید.
در نوع شربت سفالکسین، بطری را قبل از مصرف هر دوز به خوبی تکان دهید. همچنین مقدار دارو باید با دقت سنجیده شود و از دستگاه اندازه گیری دارو برای اندازه گیری دقیق دوز تجویز شده استفاده کنید. از قاشق های معمول استفاده نکنید زیرا ممکن است مقدار دارو مغایر با میزان دوز تجویز شده باشد.
دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی و پاسخ بدن به درمان تعیین می شود. در کودکان، دوز تجویزی نیز بر اساس وزن است.
برای اثر بخشی کامل، این آنتی بیوتیک را بطور منظم در فواصل زمانی مساوی مصرف کنید. برای جلوگیری از فراموش کردن، دوزها را در یک زمان خاص مصرف کنید.
مصرف سفالکسین را حتی پس از مشاهده علائم بهبودی ادامه داده و دوره درمان را تکمیل کنید. درصورت قطع ناگهانی دارو ممکن است رشد باکتری ها ادامه یافته و منجر به بازگشت عفونت شود.
در صورت عدم بهبودی و تشدید شرایط، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید.
اسهال، حالت تهوع، استفراغ یا ناراحتی معده می توانند از عوارض سفالکسین باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، فورا به پزشک معالج یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف سفالکسین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
مصرف سفالکسین برای دوره های طولانی مدت یا مکرر ممکن است منجر به برفک دهانی یا عفونت مخمر جدید شود. در صورت مشاهده لکه های سفید در دهان، تغییر ترشحات واژن یا سایر علائم جدید با پزشک خود تماس بگیرید.
سفالکسین به دلیل وجود نوعی باکتری مقاوم، به ندرت ممکن است باعث بیماری روده ای شدید (اسهال مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل) شود. این وضعیت ممکن است در طول درمان ( هفته ها تا ماه ها ) و پس از قطع درمان ادامه داشته باشد. اگر علائمی مانند: اسهال مداوم، درد / گرفتگی شکم یا معده، خون / مخاط در مدفوع، دارید از داروهای ضد اسهال یا مواد افیونی استفاده نکنید زیرا این محصولات ممکن است باعث تشدید شرایط شوند. در صورت بروز هرگونه علائم سریعاً به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (به خصوص صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی سفالکسین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
قبل از مصرف سفالکسین، در صورت حساسیت به این دارو یا پنی سیلین ها یا سایر سفالوسپورین ها (مانند سفپودوکسیم) یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد، که می تواند باعث واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه مشورت کنید.
قبل از مصرف سفالکسین، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص بیماری کلیوی، بیماری معده / روده (مانند کولیت) مطلع کنید.
نوع شربت سفالکسین ممکن است حاوی شکر باشد؛ بنابرین در صورت ابتلا به دیابت با احتیاط از آن استفاده کنید. در مورد نحوه صحیح مصرف این دارو از پزشک معالج یا پزشک داروخانه سوال کنید.
سفالکسین ممکن است باعث شود که واکسن های باکتریایی تضعیف شده (مانند واکسن تیفوئید) نیز به خوبی موثر نباشند. در حین مصرف این دارو هیچگونه واکسیناسیون انجام ندهید، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد.
قبل از انجام جراحی، کلیه محصولات مصرفی خود (از جمله داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) را به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید.
در دوران بارداری، سفالکسین باید فقط درموارد ضروری مصرف شود. خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
سفالکسین می تواند به شیر مادر منتقل شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
سفالکسین ممکن است در برخی آزمایش های تشخیصی (از جمله آزمایش کومبس، برخی آزمایش های گلوکز ادرار) اثر بگذارد و احتمالاً باعث نتایج کاذب شود. مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
اگر کسی بیش از حد مصرف کرده و علائم جدی مانند از غش کردن، مشکل تنفس یا اختلال در تنفس وجود دارد با فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد دارو ممکن است شامل: استفراغ شدید / مداوم، خون در ادرار، تشنج باشد.
از تجویز سر خود این دارو به دیگران خودداری کنید.
این دارو فقط برای شرایط فعلی شما تجویز شده است. بعداً از آن برای درمان عفونت دیگر استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک معالج تجویز کرده باشد.
آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند عملکرد کلیه، کشت) ممکن است به صورت دوره ای گرفته شود تا پیشرفت وضعیت کنترل و بروز هرگونه عوارض جانبی بررسی شود. برای دریافت جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
کپسول ها و قرص ها را در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. همچنین آنها رادر حمام نگهداری نکنید.
نوع شربت سفالکسین را در یخچال در دمای بین 2 الی 8 درجه سانتیگراد نگهداری کنید. این دارو نباید یخ بزند. همچنین ظرف نگهداری را محکم بسته و بعد از 14 روز از زمان اولین مصرف آن را دور بریزید.
مارک های مختلف سفالکسین ممکن است به روش های مختلفی نگهداری شوند. برچسب راهنما را مطالعه کنید یا از پزشک داروخانه درباره نحوه صحیح نگهداری دارو سوال کنید. همه داروها را از کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
