سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) در مقابل بیماری التهابی روده (IBD)

بسیاری از افراد با بیماری های گوارشی دست و پنجه نرم می کنند و ممکن است در این میان با اصطلاحاتی پیچیده روبرو شوند. یکی از این اصطلاحات، بیماری التهابی روده (IBD) است که به التهاب مزمن و طولانی مدت دستگاه گوارش اشاره دارد.

اغلب، بیماری التهابی روده با سندرم روده تحریک پذیر (IBS) که یک مشکل عملکردی و بدون التهاب است، اشتباه گرفته می شود. با وجود شباهت هایی در نام و برخی علائم، این دو بیماری تفاوت های اساسی دارند. در ادامه به تفصیل به این تفاوت ها می پردازیم تا درک واضح تری از هر یک داشته باشیم.

ویژگی های مشترک و متمایز بیماری های التهابی روده و سندرم روده تحریک پذیر

بیماری التهابی روده (IBD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) دو بیماری کاملاً متفاوت هستند، اما می توانند همزمان در یک فرد وجود داشته باشند. هر دو بیماری مزمن و طولانی مدت محسوب می شوند.

گرچه این عارضه ها در هر سنی و برای هر کسی ممکن است رخ دهند، اما شیوع آن ها در افرادی با سابقه خانوادگی (ارثی و ژنتیکی) بیشتر به چشم می خورد.

بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟

بیماری التهابی روده (IBD) مجموعه ای از اختلالات را در بر می گیرد که ویژگی اصلی آن ها التهاب مزمن در قسمت های مختلف دستگاه گوارش است. شایع ترین نوع IBD، کولیت اولسراتیو نام دارد.

دو نوع اصلی آن عبارتند از:

• کولیت اولسراتیو (Ulcerative Colitis - UC): این یک بیماری مادام العمر است که با التهاب و زخم های مکرر در لایه داخلی روده بزرگ (کولون) مشخص می شود. معمولاً ابتدا راست روده را درگیر کرده و می تواند به سایر بخش های کولون نیز گسترش یابد.
• بیماری کرون (Crohn's Disease - CD): این بیماری می تواند هر قسمت از دستگاه گوارش، از دهان تا مقعد را تحت تأثیر قرار دهد و التهاب آن عمق بیشتری از دیواره روده را درگیر می کند. علائم بیماری کرون ممکن است شامل اسهال، گرفتگی های شکمی و تب باشد.

نوع دیگری از بیماری التهابی روده، کولیت نامشخص (Indeterminate Colitis) نامیده می شود. این تشخیص زمانی مطرح می گردد که آزمایش ها در ابتدا نتوانند به طور قطعی نوع IBD را مشخص کنند. با گذشت زمان، اغلب موارد کولیت نامشخص به یکی از دو نوع بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو تبدیل می شوند. متأسفانه، در حال حاضر هیچ درمانی قطعی برای این دو بیماری وجود ندارد، اما می توان علائم آن ها را با دارو کنترل و مدیریت کرد.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) چیست؟

سندرم روده تحریک پذیر (Irritable Bowel Syndrome - IBS) نوعی اختلال عملکردی مزمن در دستگاه گوارش است که با دردهای شکمی مزمن و تغییر در عادات روده (مانند یبوست یا اسهال) مشخص می شود. برخلاف بیماری التهابی روده، در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر هیچ نشانه التهاب یا آسیب ساختاری قابل مشاهده ای در روده وجود ندارد و معمولاً نتایج آزمایش های تشخیصی نرمال است.

با وجود علائم فیزیکی، علت دقیق سندرم روده تحریک پذیر هنوز به طور کامل شناخته نشده است. اما محققان در حال بررسی برخی علل احتمالی هستند، از جمله:

• عدم تحمل غذایی (مثل حساسیت به فروکتوز، لاکتوز، ساکارز یا گلوتن)
• واکنش بدن پس از عفونت های گوارشی قبلی
• رشد بیش از حد باکتری ها در روده کوچک
• استرس

بر اساس علامت اصلی، افراد مبتلا به IBS به سه دسته تقسیم می شوند:

• سندرم روده تحریک پذیر با یبوست غالب (IBS-C)
• سندرم روده تحریک پذیر با اسهال غالب (IBS-D)
• سندرم روده تحریک پذیر مختلط (IBS-M) (که در آن یبوست و اسهال متناوباً رخ می دهند)

گاهی اوقات، علائم سندرم روده تحریک پذیر به اشتباه کولیت موکوسی یا کولیت اسپاستیک نامیده می شوند. اما این نام ها از نظر علمی دقیق نیستند، زیرا "کولیت" به معنای التهاب روده بزرگ است و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) باعث التهاب نمی شود.

علائم سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD)

بسیاری از علائم سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) مشابه هستند، که گاهی اوقات تشخیص دقیق را دشوار می کند.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) معمولاً با ترکیبی از علائم زیر مشخص می شود:

• درد و گرفتگی شکمی
• یبوست و نفخ
• اسهال
• نیاز فوری به دفع مدفوع
• احساس تخلیه ناکامل روده

بیماری التهابی روده (IBD) می تواند علائم مشابهی با IBS داشته باشد، به همراه:

• التهاب چشم
• خستگی شدید
• زخم های روده ای
• درد مفاصل
• کم خونی
• خونریزی مقعدی
• کاهش وزن ناخواسته

اگر هر یک از علائم سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، بیماری التهابی روده (IBD) یا هر دو را تجربه می کنید، حتماً نگرانی های خود را با پزشک یا متخصص گوارش در میان بگذارید تا تشخیص و درمان مناسب صورت گیرد.

درد در سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD)

درد شکمی یکی از علائم رایج در هر دو بیماری سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) است. با این حال، در بیماری التهابی روده (IBD)، ممکن است درد در بخش های دیگر بدن نیز تجربه شود.

درد در سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

درد شکمی شایع ترین علامتی است که افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) گزارش می دهند. تحقیقات نشان می دهد که ۳ نفر از هر ۴ نفر مبتلا به IBS از درد شکمی مداوم یا مکرر رنج می برند.

این درد بیشتر در ناحیه پایین شکم احساس می شود، هرچند ممکن است در سایر نواحی بدن نیز ایجاد شود. نوع و شدت درد می تواند حتی در یک روز نیز متفاوت باشد. انواع و مکان های درد سندرم روده تحریک پذیر (IBS) معمولاً شامل موارد زیر است:

• درد ناحیه بالای شکم: ممکن است پس از خوردن غذا شدیدتر شود و اغلب با نفخ همراه است.
• درد ناحیه میانی شکم: متمرکز بر ناحیه شکم است و غالباً به صورت انقباض احساس می شود.
• درد ناحیه پایین شکم: معمولاً پس از عمل دفع کاهش می یابد.

افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) همچنین انواع مختلفی از درد را گزارش می دهند، از جمله:

• گرفتگی و انقباض
• درد تیرکشنده
• درد مبهم
• درد ضربانی

درد در بیماری التهابی روده (IBD)

درد شکمی یکی از علائم اصلی بیماری التهابی روده (IBD) است. تحقیقات نشان می دهد که بین ۵۰ تا ۷۰ درصد از مبتلایان به IBD، هم در شروع بیماری و هم در دوره هایی که بیماری فعال است، درد گوارشی را تجربه می کنند.

اما درد در IBD فقط به شکم محدود نمی شود. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در سایر نقاط بدن نیز درد را گزارش کنند، از جمله:

• درد مفاصل
• حساسیت و مشکلات پوستی
• ناراحتی و التهاب چشم
• زخم های دهانی
• درد در ناحیه مقعد

شیوع سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD)

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) بسیار شایع است. در واقع، بنیاد بین المللی اختلالات گوارشی عملکردی تخمین می زند که این بیماری تا ۱۵ درصد از جمعیت جهانی را تحت تأثیر قرار می دهد.

بیماری التهابی روده (IBD) نیز رو به افزایش است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) گزارش داده که در سال ۲۰۱۵، ۳ میلیون بزرگسال در ایالات متحده، یعنی ۱.۳ درصد از جمعیت بزرگسال آمریکا، به IBD تشخیص داده شدند. این میزان نشان دهنده افزایش حدود ۵۰ درصدی در ۶ سال گذشته است.

تشخیص سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD)

روش های تشخیص سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) بسیار متفاوت هستند. IBD از طریق آزمایش های مختلفی تشخیص داده می شود، در حالی که IBS عمدتاً با رد سایر بیماری ها و وضعیت ها تشخیص داده می شود.

تشخیص سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

تشخیص سندرم روده تحریک پذیر (IBS) معمولاً یک فرآیند پیچیده است، زیرا هیچ آزمایش واحدی برای تأیید آن وجود ندارد. پزشکان عمدتاً با رد کردن سایر بیماری ها و با تکیه بر معاینه دقیق بالینی و گرفتن شرح حال مفصلی از بیمار، به این تشخیص می رسند. این یعنی پزشک ابتدا مطمئن می شود که علائم ناشی از مشکلات جدی تر گوارشی نیستند.

معیارهای Rome IV راهنمای اصلی پزشکان برای تشخیص IBS هستند. بر اساس این معیارها، علائم شما باید شامل موارد زیر باشد:

• درد شکمی حداقل یک روز در هفته، که این درد در سه ماه گذشته وجود داشته و اولین بار حداقل شش ماه قبل آغاز شده باشد.
• همچنین، این درد باید با تغییر در دفع مدفوع (بهبود یا بدتر شدن بعد از دفع)، و تغییر در تعداد دفعات یا ظاهر مدفوع همراه باشد.

از آنجا که این تشخیص بر پایه مشاهده و بررسی علائم و حذف سایر بیماری ها بنا شده، ممکن است فرآیند تشخیص IBS هفته ها یا حتی ماه ها به طول بیانجامد. این مدت زمان برای اطمینان از رد سایر دلایل احتمالی علائم شما ضروری است.

تشخیص بیماری التهابی روده (IBD)

برخلاف سندرم روده تحریک پذیر (IBS) که عمدتاً بر اساس علائم و حذف سایر بیماری ها تشخیص داده می شود، تشخیص بیماری التهابی روده (IBD) به آزمایش های پزشکی متعددی نیاز دارد. این آزمایش ها نه تنها برای تأیید IBD بلکه برای رد کردن سایر شرایط پزشکی با علائم مشابه نیز به کار می روند.

برخی از این آزمایش های کلیدی عبارتند از:

• آزمایش مدفوع: برای بررسی نشانه های التهاب، خون مخفی، یا عفونت هایی که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند.

• آزمایش خون: می تواند به شناسایی نشانگرهای التهاب، کم خونی (ناشی از خونریزی داخلی) و سایر مشکلات مرتبط با IBD کمک کند.

• بیوپسی (نمونه برداری بافتی): در طول آندوسکوپی، قطعات کوچکی از بافت روده برداشته می شود تا زیر میکروسکوپ از نظر وجود التهاب و سایر تغییرات مرتبط با IBD بررسی شوند. این روش برای تمایز بین انواع مختلف IBD (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو) بسیار حیاتی است.

تصویربرداری:

• عکس برداری اشعه ایکس (X-ray): ممکن است برای بررسی انسدادها یا سایر ناهنجاری های بزرگ در روده استفاده شود.
• ام آر آی (MRI) و سی تی اسکن (CT scan): این روش ها تصاویر دقیق تری از دستگاه گوارش و اطراف آن ارائه می دهند و می توانند به تشخیص التهاب، آبسه ها یا فیستول ها (اتصالات غیرطبیعی) کمک کنند.
• آزمایش باریوم: در این روش، بیمار مایعی حاوی باریوم را می نوشد یا این ماده از طریق مقعد وارد روده می شود. باریوم پوشش دستگاه گوارش را می پوشاند و در تصاویر اشعه ایکس واضح تر دیده می شود و به پزشک اجازه می دهد ناهنجاری ها را مشاهده کند. این آزمایش معمولاً برای بررسی روده کوچک یا بزرگ به کار می رود.

ارزیابی های آندوسکوپی:

• پزشک ممکن است انجام آندوسکوپی مانند آندوسکوپی فوقانی (آزمایش عکس برداری از مری و معده) یا کولونوسکوپی را توصیه کند.
• این آزمایش ها شامل وارد کردن یک لوله کوچک و انعطاف پذیر با دوربین (اندوسکوپ) به داخل بدن است. در آندوسکوپی فوقانی، لوله از طریق دهان به مری و معده وارد می شود. در کولونوسکوپی، لوله از طریق مقعد به راست روده و سپس به کولون وارد می شود.
• هدف از این ارزیابی ها، مشاهده مستقیم شدت و وسعت التهاب در دستگاه گوارش است. همانطور که ذکر شد، در طول این آزمایش ها، پزشک معمولاً نمونه های بافتی (بیوپسی) را برای بررسی های بیشتر جمع آوری می کند.

علل سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD)

علل دقیق سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) هنوز به طور کامل مشخص نیستند و موضوع تحقیقات بالینی گسترده ای هستند. اما به نظر می رسد که ژنتیک و سابقه خانوادگی در بروز هر دو بیماری نقش مهمی دارند.

علل سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

علت اصلی سندرم روده تحریک پذیر (IBS) به طور قطع مشخص نیست، اما برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به آن را افزایش دهند:

• عفونت های باکتریایی در روده یا روده بزرگ: برخی شواهد نشان می دهند که IBS ممکن است پس از یک عفونت گوارشی باکتریایی آغاز شود.
• عدم تحمل یا حساسیت های غذایی: واکنش بدن به برخی مواد غذایی می تواند علائم IBS را تحریک کند.
• ژنتیک و سابقه خانوادگی: داشتن خویشاوندان درجه یک مبتلا به IBS، خطر ابتلای شما را افزایش می دهد.
• اختلالات خلقی، مانند افسردگی و اضطراب: ارتباط قوی بین محور روده-مغز و IBS وجود دارد.

علل بیماری التهابی روده (IBD)

علت دقیق بیماری التهابی روده (IBD) نیز ناشناخته است. اما به نظر می رسد که مشکل اصلی، اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن است که به اشتباه به بافت های سالم روده حمله می کند. محققان بر این باورند که IBD از ترکیب عوامل زیر ایجاد می شود:

• ژنتیک: افرادی که سابقه خانوادگی کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون را دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری ها هستند.
• عوامل محیطی: مانند استرس، رژیم غذایی و برخی عوامل ناشناخته دیگر می توانند نقش داشته باشند.
• میکروبیوتای روده: عدم تعادل در میکروب ها (باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها) که به طور طبیعی در روده زندگی می کنند، می تواند به بروز التهاب کمک کند.

در افراد مبتلا به IBD، سیستم ایمنی که به طور معمول باکتری ها، ویروس ها و سموم مضر را از بین می برد، دچار مشکل شده و به اشتباه باعث التهاب مزمن در دستگاه گوارش می شود.

نقش استرس در سندرم روده تحریک پذیر و بیماری التهابی روده

امروزه ثابت شده است که استرس می تواند تمام اختلالات گوارشی را تشدید کند. وقتی ما در اصطلاح عامیانه می گوییم "درد در شکم" داریم، حقیقت زیادی در آن نهفته است؛ استرس می تواند تأثیرات بسیار واقعی و فیزیولوژیکی بر بدن داشته باشد.

استرس و سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

از آنجا که در افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) التهاب وجود ندارد، درک دقیق علل آن برای محققان دشوار است. اما آن ها می دانند که استرس تقریباً همیشه علائم IBS را تشدید می کند.

تکنیک های کاهش استرس ممکن است به کاهش علائم IBS کمک کنند. می توانید موارد زیر را امتحان کنید:

• مدیتیشن
• ورزش منظم
• روان درمانی
• یوگا

استرس و بیماری التهابی روده (IBD)

تحقیقات نشان می دهد که استرس ممکن است هم بر بروز IBD و هم بر روند بیماری تأثیر بگذارد. به ویژه، استرس می تواند بیماری را تشدید کند و به بروز حملات (شعله ور شدن علائم) کمک کند.

استرس همچنین می تواند اختلالات خلقی که گاهی در افراد مبتلا به این بیماری به وجود می آید، تشدید کند. اختلالات عاطفی، مانند افسردگی و اضطراب، در بین افراد مبتلا به IBD شایع هستند و استرس می تواند تأثیرات آن ها را بیشتر کند.

عوارض بیماری های التهابی روده (IBD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

هر دو بیماری سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) می توانند منجر به عوارضی شوند، به ویژه اگر تحت درمان قرار نگیرند. این شرایط نه تنها بر سیستم گوارشی بلکه بر سلامت روان نیز تأثیر دارند.

عوارض سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

اگر سندرم روده تحریک پذیر (IBS) درمان نشود، می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی شود. ممکن است روزهای کاری خود را از دست بدهید و در مشارکت در فعالیت های اجتماعی و روزمره به دلیل ترس از درد یا عوارض ناخوشایند در زمان نامناسب، تردید کنید.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) می تواند باعث عوارض دیگری شود، از جمله:

• اسهال مزمن: که گاهی نشانه ای از IBS است و می تواند به بواسیر (هموروئید) منجر شود.
• نیاز مکرر به دفع مدفوع یا گرفتگی شکم: که می تواند فعالیت های روزانه را مختل کند.
• اختلالات روحی: مانند افسردگی و اضطراب، که اغلب همراه با IBS مشاهده می شوند.

عوارض بیماری التهابی روده (IBD)

نشانه های بیماری التهابی روده (IBD) ممکن است به شرایطی تبدیل شوند که نیاز به مراقبت پزشکی فوری دارند. کولیت اولسراتیو و بیماری کرون، دو فرم اصلی IBD، عوارض متفاوتی دارند. این عوارض می توانند به سرعت رخ دهند و در صورت بروز، باید فوراً به مراکز امداد پزشکی مراجعه کنید.

عوارض کولیت اولسراتیو می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سوراخ شدن روده (پرفوراسیون روده): در این حالت، التهاب مزمن باعث ایجاد یک سوراخ در دیواره روده می شود که یک وضعیت اورژانسی است.
• افزایش سریع و خطرناک اندازه روده بزرگ (مگاکولون توکسیک): این وضعیت نیز یک فوریت پزشکی محسوب می شود.
• اسهال شدید
• خونریزی و درد مقعدی

عوارض بیماری کرون می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آبسه ها (چرک دانه ها): مجموعه های عفونی چرک در اطراف روده.
• باریک شدن یا انسداد روده: التهاب می تواند باعث تنگ شدن روده و انسداد مسیر عبور غذا شود.
• سوراخ شدن روده
• فیستول ها: ارتباطات غیرعادی که بین بافت ها یا قسمت های بدن (مانند روده به پوست یا روده به مثانه) ایجاد می شود و به مدیریت برای جلوگیری از عفونت نیاز دارد.
• نقص جذب مواد غذایی: به دلیل آسیب به روده، بدن نمی تواند مواد مغذی را به درستی جذب کند که می تواند منجر به سوءتغذیه شود.

عوارض بیماری التهابی روده (IBD) همچنین می تواند در خارج از دستگاه گوارش مانند در سایر قسمت های بدن مانند پوست، کلیه ها یا مفاصل ایجاد شود.

تفاوت ها در درمان سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD)

رویکردهای درمانی برای سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و بیماری التهابی روده (IBD) بسته به شدت و ماهیت بیماری، کاملاً متفاوت هستند. در حالی که IBS معمولاً با تغییرات در سبک زندگی و دوری از عوامل محرک به خوبی مدیریت می شود، درمان IBD اغلب پیچیده تر و تهاجمی تر است.

درمان سندرم روده تحریک پذیر (IBS)

برای مدیریت علائم IBS، ممکن است پزشک داروهایی مانند ضد اسپاسم های روده (که به کاهش گرفتگی و درد کمک می کنند) تجویز کند. اما نقطه قوت درمان IBS، تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی است که نقش بسیار مهمی در کنترل علائم ایفا می کنند:

اجتناب از غذاهای محرک: سعی کنید از مصرف غذاهای سرخ شده، پرچرب و نوشیدنی های حاوی کافئین که می توانند روده را تحریک کرده و علائم را تشدید کنند، پرهیز کنید.

تمرینات آرامش بخش: اضافه کردن فعالیت هایی مانند مدیتیشن و یوگا به برنامه روزانه شما می تواند به کاهش استرس و در نتیجه تسکین علائم گوارشی کمک کند. ارتباط قوی بین ذهن و روده در IBS بسیار مشهود است.

روان درمانی: شرکت در جلسات روان درمانی می تواند در کاهش سطح استرس کلی و بهبود توانایی شما در مدیریت بیماری بسیار موثر باشد.

کمک های فیزیکی: استفاده از پد گرم کننده روی شکم می تواند به صورت موقت به تسکین گرفتگی و درد کمک کند.

روش های مکمل: برخی افراد از طب سوزنی نیز نتایج مثبتی گزارش کرده اند. همچنین، استفاده از داروهای گیاهی مانند چای بابونه و مصرف پروبیوتیک ها (باکتری های مفید روده) ممکن است در بهبود علائم موثر باشند، اما همیشه قبل از مصرف هر کدام با پزشک خود مشورت کنید تا از بی خطر بودن و تداخل نداشتن آن ها اطمینان حاصل کنید.

درمان بیماری التهابی روده (IBD)

درمان بیماری التهابی روده (IBD) به نوع دقیق بیماری (بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو) و شدت آن بستگی دارد. هدف اصلی درمان، کنترل و کاهش التهاب مزمن در روده است. اگر این التهاب کنترل نشود، می تواند به مرور زمان به دستگاه گوارش آسیب جدی برساند. گزینه های درمانی رایج برای IBD شامل:

کورتیکواستروئیدها: این داروها به سرعت التهاب را در دوره های فعال بیماری کاهش می دهند.

داروهای ۵-ASA (آمینوسالیسیلات ها): این داروها عمدتاً برای کاهش التهاب در روده، به ویژه در موارد کولیت اولسراتیو خفیف تا متوسط، استفاده می شوند.

ایمونومدولاتورها (داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی): این داروها با کنترل فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی که باعث التهاب می شود، عمل می کنند.

داروهای زیستی (بیولوژیک): این نسل جدیدتر از داروها، پروتئین های خاصی را در سیستم ایمنی هدف قرار می دهند که در فرآیند التهاب نقش دارند.

جراحی: در برخی موارد که درمان های دارویی کافی نیستند یا عوارض جدی (مانند انسداد یا سوراخ شدن روده) ایجاد شده اند، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن بخش های آسیب دیده روده باشد.

تغییرات رژیم غذایی: اگرچه رژیم غذایی عامل اصلی IBD نیست، اما اجتناب از غذاهایی که علائم را تحریک می کنند، نقش مهمی در مدیریت بیماری و کاهش ناراحتی دارد.

درمان بیماری التهابی روده (IBD) معمولاً پیچیده است و نیاز به نظارت و پیگیری دقیق توسط پزشک دارد. بنابراین، متخصص گوارش بهترین فرد برای تنظیم یک برنامه درمانی مناسب و جامع متناسب با نیازهای شماست. دارو درمانی معمولاً خط اول درمان برای IBD است. افزودن هرگونه درمان طبیعی یا مکمل به برنامه درمانی موجود، تنها باید با دستور و نظارت پزشک انجام شود، زیرا ممکن است به تنهایی اثربخشی کافی نداشته باشند یا با داروهای شما تداخل داشته باشند.

با این حال، روان درمانی به دلیل نقش پررنگ استرس در تشدید علائم IBD، بسیار مفید است. اضطرابی که بیماران IBD تجربه می کنند می تواند علائم جسمی را بدتر کند. یادگیری مدیریت و آرام کردن اختلالات خلقی می تواند به تسکین علائم IBD نیز کمک کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

نتیجه گیری

بیماری التهابی روده (IBD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) با وجود شباهت هایی در علائم، دو بیماری کاملاً متمایز هستند که نیاز به رویکردهای درمانی بسیار متفاوتی دارند. درک این تمایز برای تشخیص صحیح و مدیریت موثر بیماری شما حیاتی است.

در بیماری التهابی روده (IBD)، هدف اصلی، کاهش و کنترل التهاب روده است که عامل اصلی بروز علائم و آسیب به بافت ها محسوب می شود. در مقابل، سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یک بیماری التهابی نیست و از این رو ممکن است به داروهایی که صرفاً التهاب را هدف قرار می دهند، پاسخ ندهد. درمان آن بیشتر بر مدیریت علائم و عوامل محرک متمرکز است.

خبر خوب این است که تحقیقات به طور مداوم در حال انجام است تا درمان های مؤثرتری برای هر دو بیماری توسعه یابد. همین حالا هم راهکارهای زیادی برای مدیریت علائم وجود دارد که به شما کمک می کند کیفیت زندگی خوبی داشته باشید و فعالیت های روزمره خود را بدون ناراحتی زیاد ادامه دهید.

متخصص گوارش بهترین فرد برای تشخیص دقیق وضعیت شما و ارائه مناسب ترین برنامه درمانی و همچنین معرفی منابع حمایتی است تا بتوانید علائم خود را به بهترین شکل مدیریت کرده و با بیماری خود سازگار شوید.