درخواست مشاوره رایگان
زگیل تناسلی، از شایع ترین بیماری های مقاربتی است که در نتیجه ابتلا به برخی از سویه های ویروس پاپبلومای انسانی (HPV) بروز می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز زگیل تناسلی، نحوه پیشگیری و درمان آن ارائه می شود.
زگیل تناسلی یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی می باشد. تقریباً تمامی افرادی که از نظر جنسی بسیار فعال هستند و از راه های صحیح پیشگیری استفاده نمی کنند، حداقل یک بار در زندگی خود، به ویروس HPV (پاپیلوماویروس انسانی) که عامل این بیماری می باشد، مبتلا می شوند.
زگیل تناسلی به طور کلی بافت مرطوب ناحیه تناسلی را درگیر می کند. این عارضه ها می توانند ظاهری به شکل زوائد گوشتی رنگ و یا گل کلمی داشته باشند. ممکن است این زگیل ها آن قدر کوچک باشند که قابل دیدن نباشند.
بعضی از سویه های HPV می توانند باعث این بیماری شوند، در حالی که برخی دیگر منجر به سرطان می شوند. واکسن ها می تواند از بدن در مقابل برخی سویه های HPV محافظت کند.
زگیل تناسلی در خانم ها در قسمت خارجی سیستم تناسلی، دیواره های واژن، فضای بین قسمت خارجی دستگاه تناسلی و مقعد، کانال مقعدی و گردن رحم ایجاد می شود. در مردان، این زگیل ها در نوک یا بدنه آلت تناسلی، کیسه بیضه یا مقعد بروز می کنند. همچنین زگیل تناسلی می تواند در دهان و حلق در فردی که رابطه ی دهانی با فرد آلوده به این ویروس دارد نیز ایجاد شود.
علائم و نشانه های این بیماری عبارتند از:
زگیل تناسلی می تواند به شکل کوچک و تخت و غیر قابل رویت باشند. در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف شده باشد، ممکن است زگیل ها تکثیر شده و در کنار هم به شکل خوشه قرار بگیرند.
اگر شریک جنسی فردی دچار این بیماری باشد، باید به پزشک مراجعه نمود.
ویروس HPV باعث این بیماری می شود. بیش از 40 سویه از این ویروس بر روی ناحیه ی تناسلی اثر می گذارد.
زگیل تناسلی از طریق رابطه جنسی، انتقال می یابد. لزوماً زگیل ها نباید قابل مشاهده باشند تا به شریک جنسی انتقال پیدا کند.
اغلب افرادی که از نظر جنسی فعال هستند و شرکای جنسی آن ها به این عفونت مبتلا می شوند. عوامل خطر ساز در مبتلا شدن به این ویروس عبارتند از:
عوارض ناشی از آلودگی با این ویروس عبارت است از:
سرطان. ابتلا به سرطان گردن رحم ارتباط مستقیمی با عفونت ناشی از HPV دارد. به علاوه انواعی دیگر از سویه های HPV باعث سرطان مهبل، مقعد، آلت تناسلی و دهان و حلق می شوند.
ابتلا به زگیل تناسلی صرفاً باعث سرطان نمی شود، اما مهم است که بانوان به طور منظم تست پاپ اسمیر (نوعی تست برای تشخیص سرطان گردن رحم می باشد) را انجام دهند؛ افرادی که دچار عفونت با سویه های پرخطر این ویروس شده اند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان قرار دارند.
مشکلات در دوران بارداری. به ندرت، زگیل در طول بارداری بزرگ شده و دفع ادرار را دشوار می کند. زگیل های دیواره ی واژن مانع از اتساع بافت واژن در هنگام زایمان می شوند علاوه بر آن زگیل های بزرگ مهبل نیز ممکن است هنگام زایمان، خونریزی کنند.
به ندرت ممکن است نوزاد فرد مبتلا به زگیل نیز دچار زگیل در ناحیه گلو شود. در این حالت گاهی لازم است برای جلوگیری از انسداد مجرای تنفسی، عمل جراحی انجام شود.
کم کردن تعداد شرکای جنسی و واکسیناسیون می تواند از بروز این بیماری جلوگیری کند. استفاده از کاندوم در هر بار رابطه ی جنسی می تواند مؤثر باشد ولی نمی تواند کاملاً از انتقال آن جلوگیری کند.
سه واکسن بر ضد HPV توسط سازمان مدریت غذا و دارو تأیید شده است. اخیراً گارداسیل 9، برای مردان و زنان بین 9 تا 45 سال برای جلوگیری از ابتلا به سرطان رحم (در زنان) و زگیل تناسلی تأیید شده است. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها (CDC)، واکسیناسیون HPV را به عنوان یک برنامه کلی برای دختران و پسران 11 و 12 سال و یا زودتر در 9 سالگی پیشنهاد می کند. بهتر است واکسیناسیون پیش از اولین رابطه جنسی انجام شود.
عوارض جانبی واکسن معمولاً خفیف بوده و باعث درد در ناحیه ی تزریق، سر درد، تب خفیف و یا به طور کلی علائمی شبیه آنفولانزا، می شود. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها توصیه می کند که هر نوجوان 11 تا 12 ساله، به جای 3 دوز، 2 دوز از این واکسن را در فاصله 6 ماه، دریافت کند. نوجوانان در سن 9 و 10 سالگی و 13 و 14 سالگی نیز می توانند 2 دوز از این واکسن را دریافت کنند. تحقیقات نشان می دهد که 2 دوز از این دارو برای کودکان زیر 15 سال مفید می باشد. نوجوانان و جوانانی که دیرتر واکسینه شده اند (در سن 15 تا 26 سالگی) باید 3 دوز از این واکسن را دریافت کنند.
زگیل تناسلی را می توان از روی ظاهر تشخیص داد. با این حال گاهی نمونه گیری از آن ضروری می باشد.
برای بانوان، انجام معاینه منظم لگن و تست پاپ اسمیر بسیار مهم است. به کمک این تست می توان تغییرات ناحیه ی واژن و گردن رحم را که در نتیجه زگیل تناسلی و یا تغییرات اولیه سلولی سرطان گردن رحم ایجاد شده است، تشخیص داد. در این آزمایش، پزشک از وسیله ای بنام اسپکولوم برای باز نگه داشتن واژن و مشاهده واژن و رحم استفاده می کند. بعد از آن، وی از وسیله ای برای گرفتن نمونه سلول از گردن رحم استفاده می کند، این سلول ها برای بررسی هرگونه تغییری زیر میکروسکوپ بررسی خواهند شد.
فقط تعدادی از سویه های HPV می تواند باعث سرطان گردن رحم شود. از نمونه گرفته شده از سلول های گردن رحم در طول تست پاپ اسمیر می توان برای تشخیص وجود سویه های عامل سرطان نیز استفاده کرد.
معمولاً اگر زگیل آزار دهنده نباشد، به درمان نیازی نمی باشد، اما اگر باعث خارش، سوزش و درد شود و یا نگرانی از انتقال آن وجود داشته باشد، می توان با جراحی یا دارو آن را بهبود بخشید.
در هر حال، معمولاً زگیل پس از درمان دوباره باز می گردد، و هیچ علاج قطعی برای ویروس وجود ندارد.
درمان موضعی زگیل تناسلی عبارت است از:
ایمیکویمود. این کرم می تواند توانایی سیستم ایمنی را برای مبارزه با زگیل تناسلی افزایش دهد. در هنگام استفاده از کرم نباید رابطه ی جنسی داشت چرا که می تواند کاندوم را ضعیف کرده و پوست شریک جنسی را تحریک کند.
از عوارض جانبی کرم ایمیکویمود، قرمزی پوست، تاول، درد و ضعف بدن، سرفه، عارضه های پوستی و خستگی می باشد.
پودوفیلین و پودوفیلوکس. پودوفیلین، دارویی گیاهی است که بافت زگیل تناسلی را از بین می برد و باید توسط پزشک بر روی ناحیه مورد نظر قرار داده شود. پودوفیلوکس ترکیبی مشابه پودوفیل می باشد، اما می توان در خانه از آن استفاده کرد.
از پودوفیلوکس نباید درون واژن استفاده کرد؛ مصرف این دارو در دوران بارداری توصیه نمی شود. عوارض جانبی آن عبارت است از تحریک خفیف پوست، ناسور شدن پوست و درد.
تری کلرواستیک اسید. این دارو باعث از بین رفتن زگیل می شود و می توان آن را به صورت واژینال نیز استفاده کرد. عوارض جانبی آن به صورت تحریک خفیف پوستی، ناسور شدن و درد می باشد.
سینکاتچینز (ورگن). از این کرم برای درمان زگیل خارجی و زگیل های اطراف کانال مقعدی استفاده می شود. عوارض جانبی آن عبارت است از: قرمز شدن پوست، خارش یا سوزش، درد به شکل خفیف.
برای درمان زگیل تناسلی نباید از داروهای بدون نسخه زگیل استفاده کرد چرا که این داروها برای استفاده در دستگاه تناسلی مناسب نیستند.
اگر داروها اثربخش نباشند، زگیل ها بزرگ و بیشتر شوند، فرد باردار باشد و یا احتمال انتقال زگیل به نوزاد در حین زایمان وجود داشته باشد، ممکن است به جراحی نیاز باشد.
عمل های جراحی عبارتند از:
در موارد ابتلا به این بیماری، باید آن را با پزشک عمومی در میان گذاشت. بانوان نیز بهتر است به پزشک متخصص زنان مراجعه کنند.
فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:
سوالاتی که بهتر است در رابطه با این موضوع از پزشک بپرسید عبارتند از:
ممکن است پزشک این سوالات را از شما بپرسد:
