درخواست مشاوره رایگان
HPV مخفف عبارت انگلیسی ویروس پاپیلومای انسانی است. عفونت با HPV یک عفونت شایع مقاربتی است که در بسیاری موارد هیچ علامتی نشان نمی دهد و خود به خود از بین می رود، اما گاهی اوقات می تواند باعث بیماری های جدی و خطرناکی شود. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز عفونت با HPV و نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
عفونت HPV، نوعی عفونت ویروسی است که اغلب سبب ایجاد زگیل‌های پوستی یا مخاطی می‌شود. بیش از 100 نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد؛ بعضی از انواع عفونت‌های HPV باعث ایجاد زگیل شده و بعضی دیگر، مسبب انواع مختلفی از سرطان می باشند.
بیشتر عفونت‌های HPV به سرطان منجر نمی‌شوند. بعضی از انواع HPV تناسلی می‌توانند باعث سرطان دهانه رحم (بخش تحتانی رحم که به واژن اتصال دارد) شوند. همچنین انواع دیگری از سرطان‌ها مانند سرطان مقعد، آلت تناسلی مردانه، واژن، وولو (ناحیه تناسلی بانوان) و حلق (فارنگس) با عفونت HPV مرتبط هستند.
این عفونت‌ها به طور عمده از راه مقاربتی یا تماس پوستی منتقل می‌شوند. به کمک واکسن‌ها می‌توان از ابتلا به سویه‌هایی از HPV که احتمال زگیل تناسلی یا سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد، پیشگیری کرد.
در بیشتر موارد، سیستم ایمنی بدن قبل از ایجاد زگیل عفونت HPV را سرکوب می‌کند؛ ولی در صورت ایجاد زگیل آن‌ها به اَشکال مختلفی (بسته به نوع HPV) بروز می‌کنند:
تقریباً تمامی سرطان‌های دهانه رحم ناشی از عفونت‌های HPV هستند؛ البته پس از ابتلا به عفونت HPV، ممکن است 20 سال یا بیشتر طول بکشد تا فرد دچار سرطان دهانه رحم شود. عفونت HPV و مراحل اولیه سرطان دهانه رحم، معمولاً علامت قابل توجهی ندارند. بهترین راه پیشگیری از ابتلا به این سرطان، واکسینه‌شدن در مقابل عفونت HPV است.
از آنجا که مراحل اولیه سرطان دهانه رحم علامتی ندارند، ضروری است که زنان به طور منظم تست‌های غربالگری انجام دهند تا هر گونه تغییرات پیش‌سرطانی در دهانه رحم تشخیص داده شود. دستور العمل های کنونی پیشنهاد می‌کنند که زنان 21 تا 29 ساله، هر سه سال یک‌بار تست پاپ‌اسمیر انجام دهند.
به زنان 30 تا 65 ساله هم توصیه می‌شود که هر سه سال یا هر پنج سال (در صورتی که همراه پاپ‌اسمیر، تست HPV DNA انجام شود) تست پاپ‌اسمیر را انجام دهند. زنان بالای 65 سال هم در صورتی که سه بار متوالی تست پاپ‌اسمیر یا دو بار تست پاپ‌اسمیر به همراه HPV DNA داشته باشند و در تست نتیجه غیر عادی مشاهده نشود، می‌توانند انجام این تست‌ها را متوقف کنند.
درصورت بروز هرنوع زگیل که باعث ناراحتی، درد یا خارش شود، به پزشک مراجعه نمایید.
عفونت HPV زمانی رخ می‌دهد که ویروس از طریق برش، خراش یا پارگی کوچکی در پوست وارد بدن شود. این ویروس به طور عمده از راه تماس پوستی منتقل می‌شود.
عفونت‌های HPV تناسلی از طریق تماس جنسی، رابطه مقعدی و سایر تماس‌های پوستی در ناحیه تناسلی انتقال می‌یابد. بعضی از عفونت‌های HPV که منجر به بروز ضایعاتی در دهان یا دستگاه تنفسی فوقانی می‌شوند، ناشی از رابطه دهانی می باشند.
ابتلا به زگیل تناسلی در دوران بارداری، احتمال انتقال عفونت به نوزاد وجود دارد. در موارد نادر، عفونت می‌تواند سبب ایجاد توده‌هایی غیرسرطانی در حنجره نوزاد شود.
زگیل‌ها مسری هستند و بر اثر تماس مستقیم منتقل می‌شوند؛ همچنین اگر کسی چیزی را لمس کند که با زگیل تماس داشته، عفونت به او هم منتقل می‌شود.
عفونت‌های HPV شایع هستند. خطرات ابتلا به آن عبارت‌اند از:
پیشگیری از ابتلا به عفونت‌های HPV که مسبب زگیل‌های معمولی هستند، دشوار است. اگر به این نوع زگیل‌ها مبتلا هستید، با خودداری از کندن آن‌ها و کوتاه کردن ناخن‌هایتان می‌توانید از گسترش عفونت و تشکیل زگیل‌های جدید پیشیگیری کنید.
برای کاهش خطر ابتلا به عفونت HPV که باعث زگیل کف پا می شود، در استخرهای عمومی و رختکن کفش یا صندل بپوشید.
می توانید خطر ابتلا به زگیل های تناسلی و سایر ضایعات دستگاه تناسلی مرتبط با HPV را با استفاده از موارد زیر کاهش دهید:
سه واکسن HPV توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده است. آخرین مورد Gardasil 9 است که برای استفاده در مردان و زنان از 9 تا 45 سال برای محافظت در برابر سرطان دهانه رحم و زگیل های تناسلی مورد استفاده قرار گرفته است.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) واکسیناسیون معمول HPV را برای دختران و پسران 11 و 12 ساله توصیه می کند، اگرچه این تزریق را می توان از 9 سالگی انجام داد. بهتر است این واکسن قبل از رابطه جنسی، دریافت شود. تحقیقات نشان داده است که دریافت واکسن در سنین جوانی با آغاز فعالیت جنسی در سنین پایین تر ارتباط ندارد.
هنگامی که فردی به HPV آلوده شد، واکسن به قدر کافی موثر نمی باشد یا به طور کامل موثر نیست. همچنین، پاسخ به واکسن در سنین پایین بهتر از سنین بالاتر است. اگر این واکسن قبل از آلوده شدن فرد تزریق شود، می تواند از بیشتر موارد سرطان دهانه رحم پیشگیری کند.
CDC اکنون به همه افراد 11 و 12 ساله توصیه می کند، به جای برنامه سه دوز توصیه شده قبلی، دو دوز واکسن HPV را با فاصله حداقل شش ماه دریافت کنند. نوجوانان جوانتر 9 و 10 ساله و نوجوانان 13 و 14 ساله نیز می توانند بر اساس برنامه به روز شده دو دوز، واکسن بزنند. تحقیقات نشان داده است که برنامه دو دوز واکسن برای کودکان زیر 15 سال موثر است.
افرادی که پس از این زمان تمایل به دریافت واکسن داشته باشند، در سنین 15 تا 26 سالگی، باید سه دوز واکسن را دریافت کنند.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده اخیراً استفاده از Gardasil 9 را برای مردان و زنان 9 تا 45 ساله تأیید کرده است. اگر 27 تا 45 ساله هستید، با پزشک خود مشورت کنید که آیا او توصیه می کند واکسن HPV را دریافت کنید یا خیر.
پزشک احتمالاً با مشاهده زگیل های تناسلی عفونت HPV را تشخیص می دهد.
اگر زگیل های تناسلی قابل مشاهده نیستند، به یک یا چند آزمایش زیر نیاز می باشد:
زگیل ها اغلب بدون نیاز به درمان، به ویژه در کودکان، از بین می روند. با این حال، هیچ درمانی برای ویروس وجود ندارد، بنابراین امکان بروز مجدد بیماری وجود دارد.
داروها برای از بین بردن زگیل و به طور معمول به طور موضعی استفاده می شوند، معمولاً دوره درمان طولانی خواهد بود. از این داروها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
اگر داروها موثر نباشند، پزشک درمان زگیل را با یکی از این روش ها پیشنهاد می کند:
اگر نتایج آزمایش پاپ اسمیر غیرطبیعی باشد، متخصص زنان روشی را به نام کولپوسکوپی انجام می دهد. با استفاده از ابزاری که تصویر بزرگنمایی شده ای از دهانه رحم فراهم می کند (کولپوسکوپ)، پزشک دهانه رحم را از نزدیک بررسی کرده و از هر ناحیه ای که غیر طبیعی به نظر می رسد نمونه برداری می کند.
هرگونه ضایعه پیش سرطانی باید برداشته شود. گزینه های درمانی شامل انجماد (کرایوسرجری)، لیزر، جراحی، روش جراحی الکترو حلقه ای (LEEP) و نمونه برداری مخروطی می باشد. در LEEP از یک سیم حلقه ای نازک که با جریان الکتریکی شارژ می شود برای برداشتن یک لایه نازک از بخشی از دهانه رحم استفاده می کند و نمونه برداری مخروطی یک روش جراحی است که یک قطعه مخروطی شکل را از گردن رحم بر می دارد.
شخص ابتدا به پزشک خانواده مراجعه کرده و سپس در صورت نیاز به متخصص پوست، متخصص اطفال یا متخصص زنان یا متخصص ارولوژی ارجاع داده می شود.
در اینجا برخی از اطلاعات برای کمک به شخص برای آمادگی جهت ملاقات خود آورده شده است.
قبل از قرار ملاقات، لیستی از موارد زیر تهیه کنید:
برای عفونت HPV، سوالاتی که باید از پزشک بپرسید شامل موارد زیر است:
علاوه بر این سوالات، در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.
پزشک احتمالاً از شخص سوالاتی می پرسد مانند:
