درخواست مشاوره رایگان
لوپرامید (نام تجاری: ایمودیوم)، نوعی داروی ضداسهال است که با کاهش انقباض و شدت حرکات روده‌ای، باعث می شود تا آب و مواد غذایی زمان بیشتری برای جذب در بدن داشته و در نتیجه مدفوع کمتر آبکی می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف لوپرامید، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: لوپرامید
نام تجاری: ایمودیوم
لوپرامید برای درمان اسهال (از جمله اسهال مسافرتی) استفاده می شود. این دارو حرکات داخلی شکم را کاهش می دهد که این امر موجب کاهش عمل دفع مدفوع و جلوگیری از آبکی شدن آن می شود. لوپرامید همچنین مقدار ترشحات در بیمارانی که تحت عمل جراحی ایلئوستومی قرار گرفته اند را نیز کاهش می دهد. همچنین از این دارو برای درمان اسهال پیشرفته در افراد مبتلا به بیماری های التهابی روده نیز استفاده می شود.
لوپرامید فقط علائم ناشی از اسهال را درمان می کند و علت اصلی آن (برای مثال عفونت) را درمان نخواهد کرد. درمان سایر علائم و علت اصلی اسهال، باید توسط پزشک تعیین شود.
اگر در حال استفاده از داروهای بدون نسخه و خود درمانی هستید، پیش از شروع استفاده از لوپرامید، به دقت برگه راهنما دارو و دستورالعمل استفاده از دارو را مطالعه نمایید. اما اگر پزشک آن را تجویز کرده است، مطابق توصیه او از دارو استفاده کنید.
لوپرامید باید بصورت خوراکی و پس از هربار دفع مدفوع آبکی مصرف شود. دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود. در کودکان دوز دارو بر اساس وزن و سن آنها تعیین می شود. بزرگسالانی که در حال خود درمانی با این دارو می باشند، نباید بیشتر از 8 میلی گرم و اگر تحت نظر پزشک می باشند نباید بیشتر از 16 میلی گرم در طول 24 ساعت از لوپرامید استفاده کنند.
اگر در حال استفاده از قرص های جویدنی لوپرامید هستید آن ها را با معده خالی مصرف کنید و پیش از بلعیدن، کاملاً آن ها را بجوید.
اگر در حال استفاده از قرص هایی هستید که به سرعت حل می شوند، پیش از دست زدن به آنها، دست هایتان را با دقت خشک کنید. قرص را بر روی زبانتان قرار دهید و اجازه دهید تا بطور کامل حل شود و سپس با کمک آب دهانتان آن را قورت دهید. پیش از بلع این مدل قرص ها، هرگز آنها را نجوید یا خرد نکنید. همچنین هنگام مصرف آنها نیازی به نوشیدن آب نیز نمی باشد.
اسهال باعث کم آبی شدید بدن می شود. برای جبران کردن این آب از دست رفته، مقدار زیادی مایعات و مواد معدنی (الکترولیت) مصرف کنید. در صورت مشاهده علائم کم آبی مانند تشنگی بیش از حد، افزایش حجم ادرار، گرفتگی ماهیچه، ضعف و بیهوشی، فوراً به پزشک مراجعه کنید. در طول بیماری برای کاهش التهاب معده و روده، از رژیم غذایی ساده و بی نمک و بدون ادویه استفاده کنید. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر با پزشک خود یا پزشک داروخانه صحبت کنید. در صورت بهبود نیافتن اسهال پس از 2 روز، تشدید بیماری یا ایجاد علائم جدید، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. در صورت مشاهده علائمی از جمله وجود خون در مدفوع، تب، احساس ناخوشایند معده در صورت سیر بودن، تورم و التهاب در معده و شکم، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
در صورت مصرف لوپرامید طبق دستور پزشک و عدم بهبودی برای بیشتر از 10 روز، به پزشک خود مراجعه کنید.
سرگیجه، خواب آلودگی، خستگی یا یبوست از عوارض جانبی استفاده از لوپرامید هستند. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف لوپرامید، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت مشاهده هر یک از عوارض جانبی خطرناک و جدی مانند یبوست شدید، استفراغ، حالت تهوع، احساس ناخوشایند در معده و شکم هنگام سیری، درد در ناحیه معده، ضربان قلب نامنظم و سریع، سرگیجه شدید و ضعف کردن فوراً مصرف دارو را متوقف کنید و به پزشکتان مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به لوپرامید نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی لوپرامید را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف لوپرامید، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
در صورت ابتلا به برخی از بیماری های خاص از مصرف لوپرامید خودداری شود. در صورت داشتن علائمی مانند دل درد و معده درد بدون اسهال، انسداد روده (مانند انبساط شدید روده بزرگ، اتساع شکم) پیش از استفاده از دارو با پزشک خود مشورت کنید.
قرص های حل شونده سریع، حاوی آسپارتام و فنیل آلانین هستند. اگر مبتلا به فنیل کتوریا یا هر نوع بیماری دیگری هستید که شما را ملزم به مصرف آسپارتام یا فنیل آلانین می کند، با پزشک خود یا پزشک داروخانه درباره این موضوع مشورت کنید.
آنتی بیوتیک ها در مواقع نادر باعث ایجاد بیماری های شدید روده ای (که ناشی از وجود باکتری به نام دیفیسیل است) می شوند. علائم این بیماری عبارتند از: اسهال مداوم، درد و گرفتگی در ناحیه معده و شکم و وجود خون و موکوس در مدفوع. این بیماری می تواند در طول درمان یا هفته ها و ماه ها پس از آن اتفاق بیفتد. آنتی بیوتیک ها باعث تشدید این بیماری می شوند. هرگز از داروهای ضد اسهال استفاده نکنید مخصوصاً اگر اخیراً از آنتی بیوتیک استفاده کرده اید. در صورت مشاهده علائم بالا فوراً با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت ابتلا به بیماری خاص، بدون مشورت با پزشک از لوپرامید استفاده نکنید و پیش از استفاده از این دارو به فکر درمان بیماری باشید. همچنین قبل از مصرف لوپرامید، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص مدفوع سیاه رنگ و قیر مانند، وجود خون و موکوس در مدفوع، تب بالا، ایدز، بیماری های کبدی، عفونت های معده ای و روده ای (مانند سالمونلا، شیگلا) و انواع خاصی از بیماری های روده ای (مانند زخم دارای التهاب در روده بزرگ) مطلع سازید.
لوپرامید باعث ایجاد بیماری هایی می شود که بر روی ریتم قلب، اثر گزار هستند (سندرم QT). سندرم QT عوارض جانبی خطرناک و گاهی مرگباری را به دنبال دارد. این عوارض عبارتند از: ضربان قلب نامنظم و سریع، سرگیجه شدید و ضعف. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به دنبال امداد های فوری پزشکی باشید.
در صورت ابتلا به بیماری های خاص یا استفاده از یک سری داروهای مخصوص، خطر سندرم QT نیز افزایش پیدا خواهد کرد. پیش از استفاده از لوپرامید تمامی داروهای مصرفی را به اطلاع پزشک خود برسانید و همچنین در صورت ابتلا به هر یک از بیماری های قلبی (مانند نارسایی های قلبی، کند شدن ضربان قلب و سندرم QT)، سابقه خانوادگی در بیماری های قلبی (مانند سندرم QT و ایست ناگهانی قلب) پزشک را مطلع سازید.
کاهش سطح پتاسیم و منیزیم خون نیز می تواند منجر به ایجاد سندرم QT شود. در صورت استفاده از دارو های ادرار آور یا ابتلا به عوارضی مانند تعریق شدید، اسهال و استفراغ، خطر ابتلا به این بیماری افزایش پیدا خواهد کرد.
لوپرامید ممکن است باعث سرگیجه یا خواب آلودگی شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی استفاده از لوپرامید (مخصوصاً سندرم QT) حساس تر می باشند.
همچنین کودکان نیز نسبت به عوارض جانبی استفاده از این دارو (مخصوصاً خواب آلودگی و کم آبی) نسبت به سایر افراد دیگر، حساس تر هستند. بخش هشدار و نحوه استفاده از دارو را در بخش دستورالعمل استفاده از دارو، مطالعه نمایید.
هنگام بارداری، این دارو تنها در زمان نیاز مصرف شود. به همین دلیل باید در مورد خطرات و مزایای آن با پزشک صحبت شود.
لوپرامید به شیر مادر منتقل می شود اما اثرات آن بر نوزاد مشخص نیست. برای دستیابی به جزئیات بیشتر، با پزشک خود صحبت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی لوپرامید را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از داروهایی که با لوپرامید تداخل دارویی ایجاد می کنند عبارتند از: پراملینتاید، انواع آنتی بیوتیک ها، داروهایی که می توانند منجر به یبوست شوند (مانند آنتی کولینرژیک ها مثل بلادونا، اسکوپولامین) داروهای ضد اسپاسم مانند گلیکوپیرولات، اکسی بیوتین، داروهای ضد درد اعتیادآور مانند مورفین، آنتی هیستامین هایی مانند دیفن هیدرامین، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین ها، کلستیرامین، ریتوناویر، ساکویناویر.
بسیاری از داروها مانند لوپرامید، بر ریتم قلب تاثیرگذار هستند (سندرم QT) که عبارتند از: آمیودارون، کلروپرومازین، هالوپریدول، متادون، موکسی فلوکساسین، پنتامیدین، پروکائین آمید، کویینیدین، سوتالول، تیوریدازین، زیپراسیدون و غیره.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. سایر علائم سوء مصرف این دارو عبارتند از: مشکل در ادرار، تنفس کند، خواب عمیق، ضربان نامنظم و سریع قلب، سرگیجه شدید و ضعف.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. برای دستیابی به اطلاعات دقیق تر درباره دمای مناسب نگهداری دارو، به اطلاعات درج شده روی بسته بندی مراجعه کنید. سؤالات خود را از پزشک داروخانه بپرسید. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
