درخواست مشاوره رایگان
آلوپورینول (نام تجاری: لوپورین) از داروهای کاهنده اسید اوریک است که برای پیشگیری از حملات نقرس و درمان برخی اختلالات مانند سنگ های کلیوی یا افزایش اسید اوریک ناشی از شیمی درمانی تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف آلوپورینول، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: آلوپورینول
نام تجاری: زیلوپریم، لوپورین، آلوپریم
از آلوپورینول دردرمان نقرس، انواع خاصی از سنگ کلیه و جلوگیری از افزایش سطح اسید اوریک بیماران سرطانی که شیمی درمانی می کنند، استفاده می شود. این دارو باعث کاهش اسید اوریکی که ناشی از مرگ سلول های سرطانی است می شود. آلوپورینول با کاهش میزان اسید اوریک ساخته شده توسط بدن، عمل می کند. افزایش سطح اسید اوریک ممکن است موجب بروز نقرس و مشکلات کلیوی شود.
آلوپورینول را معمولاً یک بار در روز یا طبق تجویز پزشک به صورت خوراکی مصرف کرده و برای کاهش ناراحتی معده، این دارو را بعد از غذا استفاده نمایید. در صورتی که دوز مصرفی بیش از 300 میلی گرم در روز می باشد، برای دریافت این مقدار باید دوز کمتری از دارو را چندین مرتبه در طول روز مصرف نمایید.
بهتر است هر دوز آلوپورینول به همراه یک لیوان کامل آب مصرف گردد و در روز حداقل 8 لیوان مایعات نوشیده شود. همچنین ممکن است پزشک در مورد چگونگی کاهش اسید در ادرار (به عنوان مثال اجتناب از مصرف مقدار زیادی اسید اسکوربیک یا ویتامین سی ) دستورالعملی ارائه دهد.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
تاثیرگذاری داروی آلوپورینول برای درمان نقرس ممکن است چند هفته طول کشیده و در حالی که بدن اسید اوریک اضافی را خارج می کند، ممکن است حملات نقرس بیشتری، تا چندین ماه بعد از شروع مصرف این دارو، مشاهده شود. آلوپورینول مسکن درد نبوده و برای تسکین درد ناشی از نقرس، داروهای تجویز شده برای حملات نقرس را (مانند: کلشی سین، ایبوپروفن، ایندومتاسین) طبق دستور پزشک مصرف نمایید.
در صورت تداوم یا تشدید شرایط خود، موضوع را به پزشک معالج اطلاع دهید.
ناراحتی معده، حالت تهوع، اسهال یا خواب آلودگی می توانند از عوارض آلوپورینول باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً موضوع را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید پزشک معالجتان این دارو را به دلیل بیشتر بودن منافع این دارو نسبت به عوارض آن برای شما تجویز کرده است. بیشتر افراد با مصرف داروی آلوپورینول، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی نادر اما بسیار جدی، مانند: بی حسی یا گزگز بازوها یا پاها، خونریزی یا کبودی زود هنگام، خستگی غیرمعمول، علائم مشکلات کلیوی (مانند: تغییر مقدار ادرار، ادرار دردناک یا خونی)، زردی چشم یا پوست، درد شدید معده یا شکم، حالت تهوع مداوم یا استفراغ، ادرار تیره، کاهش غیرمعمول وزن، درد چشم، تغییرات بینایی فوراً موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
آلوپورینول معمولاً می تواند باعث بروز راش پوستی شود که معمولاً جدی نیست. با این حال، ممکن است تشخیص آن از سایر راش های پوستی که می توانند نشانه ای از نوعی واکنش شدید بدن باشند، میسر نباشد. بنابراین در صورت بروز راش پوستی به پزشک مراجعه نمایید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی از جمله: تب، غدد لنفاوی متورم، تحریک و خارش پوست، خارش یا تورم (به خصوص در صورت، زبان یا گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی، به پزشک مراجعه نمایید.
در نظر داشته باشید که موارد ذکر شده لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی آلوپورینول نبوده و در صورت بروز هرگونه علائم دیگر، موضوع را با پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه در میان بگذارید.
پیش از مصرف آلوپورینول، در صورت حساسیت به این دارو یا موارد دیگر و تجربه واکنش شدید بدن به آن، موضوع را با پزشک معالج خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشد که می توانند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شوند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: بیماری کبد، بیماری کلیوی، دیابت، فشار خون بالا و رژیم های غذایی غیر معمول (مانند: روزه داری) مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث گیجی شود. همچنین مصرف الکل و ماری جوانا (شاهدانه) می تواند باعث تشدید این امر گردد. از رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، تا زمانی که بتوانید آن را در امنیت و وضعیت مساعد انجام دهید، خودداری نمایید. مصرف الکل را محدود نمایید زیرا ممکن است میزان اثربخشی دارو را کاهش دهد. در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک معالج خود موضوع را در میان بگذارید.
با افزایش سن، عملکرد کلیه کاهش یافته و این دارو توسط آن ها حذف می شود. بنابراین، ممکن است افراد مسن هنگام مصرف آلوپورینول بیشتر در معرض خطر عوارض جانبی باشند.
استفاده از این دارو در دوران بارداری، تنها در موارد اضطراری مجاز می باشد. درباره مزایا و خطرات استفاده از آلوپورینول در دوران بارداری با پزشک معالج خود مشورت نمایید.
آلوپورینول به شیر مادر منتقل می شود بنابراین قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی آلوپورینول را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با آلوپورینول تداخل داشته باشند عبارتند از: رقیق کننده های خون (مانند: وارفارین)، کپسیتابین و دیدانوزین.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکلات تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را سرخود به دیگران تجویز نکنید.
جهت بررسی پیشرفت وضعیت و کنترل عوارض جانبی، آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (مانند سطح اسید اوریک خون، آزمایش های مرتبط با عملکرد کبد یا کلیه، شمارش واحد خون) باید به صورت دوره ای انجام شود. برای دریافت اطلاعات بیشتر با پزشک معالج خود صحبت کنید.
در صورت استفاده از آلوپورینول برای درمان سنگ کلیه، رژیم غذایی خاصی ممکن است ارائه گردد. برای اطلاع از جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
