درخواست مشاوره رایگان
والگانسیکلوویر (نام تجاری: ولسایت)، از دسته داروهای آنتی ویروس است که در کنترل بیماری های ویروسی (به خصوص نوع سایتومگالوویروس) نقش دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف والگانسیکلوویر، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه شده است.
نام عمومی: والگانسیکلوویر
نام تجاری: ولسایت
داروی والگانسیکلوویر یک داروی ضد ویروسی است که در بدن به شکل فعال دارویی به نام گانسیکلوویر تغییر می کند. این دارو برای جلوگیری از بیماری ناشی از ویروسی به نام سایتومگالوویروس (CMV) در افرادی که پیوند اعضا داشته اند، استفاده می شود. بیماری CMV می تواند منجر به عفونت های شدیدی در بدن شود؛ از این جمله می توان به عفونت چشم، به نام رتینیت CMV، که می تواند باعث کوری شود، اشاره نمود. والگانسیکلوویر باعث کاهش سرعت رشد ویروس CMV می شود. همچنین مصرف این دارو به جلوگیری از انتقال عفونت به دیگر مناطق بدن کمک می کند.
والگانسیکلوویر برای درمان رتینیت CMV در افراد مبتلا به بیماری پیشرفته HIV (ایدز) استفاده می شود. این دارو به کنترل رتینیت CMV و کاهش خطر کوری کمک می کند.
والگانسیکلوویر علاج قطعی برای بیماری CMV نیست. برخی از افراد حتی در صورت درمان بیماری، باز هم ممکن است به بیماری شدیدتر مبتلا شوند. بنابراین لازم است به طور منظم به چشم پزشک مراجعه شود.
پیش از هر بار مصرف داروی والگانسیکلوویر، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
این دارو را به صورت خوراکی و همراه با غذا، معمولاً 1 تا 2 بار در روز یا طبق تجویز پزشک مصرف کنید. قرص ها را به طور کامل بخورید و از خرد کردن آنها خودداری کنید.
در صورت استفاده از فرم شربت این دارو، بطری شربت را قبل از مصرف هر دوز به خوبی تکان دهید. دوز را با استفاده از ظرف مخصوص اندازه گیری به دقت اندازه بگیرید. از قاشق خانگی برای اندازه گیری دوز مصرفی استفاده نکنید زیرا ممکن است در مصرف دوز مناسب دچار اشتباه شوید.
دستان خود را پس از لمس داروی والگانسیکلوویر به خوبی بشویید. مراقب تماس پوست، غشای مخاطی و چشم با قرص های شکسته / خرد شده و شکل مایع این دارو بوده و از تنفس پودر قرص ها خودداری کنید. در صورت بروز این موارد، محل را به خوبی با آب و صابون بشویید. اگر این دارو در چشم وارد شد، آن را با آب پاکیزه بشویید.
دوز مصرفی و طول درمان بر اساس شرایط پزشکی (به ویژه عملکرد کلیه) تعیین می شود. در کودکان نیز، دوز مصرفی براساس وزن بدن آنها تجویز می شود. پزشک باید از نظر قد و وزن کودک را معاینه کند تا از مناسب بودن دوز اطمینان حاصل شود.
بهترین عملکرد این دارو هنگامی است که میزان دارو در بدن در حد ثابت نگه داشته شود. بنابراین بهتر است این دارو را در فواصل زمانی مساوی مصرف کنید. برای کمک به یادآوری، هر روز آن را در زمان مشخصی مصرف کنید.
مصرف این دارو را طبق تجویز پزشک ادامه دهید. از تغییر دوز مصرفی و یا قطع مصرف دارو بدون اطلاع پزشک خودداری کنید. قطع ناگهانی دارو، می تواند باعث تشدید برخی عارضه ها شود، بنابراین لازم است ابتدا دوز مصرفی دارو به تدریج کاهش یابد.
بدون مشورت با پزشک یا داروساز، والگانسیکلوویر را با گانسیکلوویر جایگزین نکنید. اثرات و دوزهای گانسیکلوویر و والگانسیکلوویر برابر نیستند.
تمامی معاینات پزشکی و آزمایش های تشخیصی را سر موعد انجام دهید.
در صورت تداوم یا تشدید عارضه، پزشک معالج خود را در جریان قرار دهید.
اسهال، ناراحتی معده، سرگیجه، خواب آلودگی، عدم ثبات یا لرزش بدن می تواند از عوارض مصرف این دارو باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی خطرناک مانند اختلالات روحی و روانی (مانند گیجی، توهم)، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار) و تشنج بلافاصله به پزشك مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عارضه های پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی این دارو را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف داروی والگانسیکلوویر، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با
همچنین قبل از مصرف این دارو، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص ابتلا به مشکلات کلیوی (مانند لزوم دیالیز کلیه)، تعداد کم سلول های خونی (گلبول های قرمز یا سفید، پلاکت ها) و پرتودرمانی مطلع سازید.
داروی والگانسیکلوویر ممکن است باعث سرگیجه شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
برای جلوگیری از انتقال عفونت، دستان را به خوبی بشویید. از تماس با افراد مبتلا به بیماری های واگیردار (مانند آبله مرغان، سرخک، آنفولانزا، کووید-19) خودداری کنید. در صورت قرارگیری در معرض عفونت، با پزشک خود صحبت کنید.
بدون اطلاع پزشک، از انجام واکسیناسیون خودداری کنید. از تماس با افرادی که اخیراً واکسن های زنده دریافت کرده اند (مانند واکسن آنفولانزا که از طریق بینی استنشاق می شود) خودداری کنید.
برای کاهش احتمال بریدگی، کوفتگی یا آسیب دیدگی، در هنگام استفاده از اشیای تیز مانند تیغ و ناخن گیر احتیاط کنید و از انجام فعالیت هایی مانند ورزش های پربرخورد خودداری کنید.
بیماران مسن هنگام استفاده از این دارو، بیشتر در معرض مشکلات کلیوی قرار دارند.
این دارو در افراد باردار یا افرادی که احتمال بارداری در آنها وجود دارد منع مصرف دارد.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. این دارو می تواند باعث آسیب به جنین شود. درباره خطرات و فواید مصرف آن با پزشک خود صحبت کنید. افراد در سنین باروری باید پیش از شروع مصرف این دارو، آزمایش بارداری انجام دهند. در دوره درمان و تا حداقل 90 روز پس از قطع مصرف دارو، مردان باید در طول فعالیت جنسی از محصولات جلوگیری از بارداری (مانند کاندوم لاتکس یا پلی اورتان) استفاده کنند؛ خانم ها نیز باید در طول درمان و تا 30 روز پس از درمان از روش های پیشگیری از بارداری (مانند کاندوم و قرص های پیشگیری) استفاده کنند.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست ولی به دلیل خطر احتمالی برای نوزاد، شیردهی در هنگام استفاده از این دارو توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید. در صورت ابتلا به ایدز، از شیردهی خودداری کنید زیرا شیر مادر می تواند ویروس را به نوزاد منتقل کند.
تداخل های دارویی می توانند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
محصولاتی که با این دارو تداخل دارند عبارتند از: دیدانوزین، ایمی پنم / سیلاستاتین ماریباویر.
مصرف داروهایی که عملکرد مغز استخوان را کاهش می دهند و تعداد سلول های خونی را کم می کند (مانند شیمی درمانی سرطان، تری متوپریم / سولفامتوکسازول، زیدوودین) یا داروهای دیگری که باعث ایجاد مشکلات کلیوی می شوند (مانند سیکلوسپورین) را به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک معالج یا پزشک داروخانه، دوز مصرفی داروها را تنظیم می کنند تا از بروز عوارض جانبی جدی پیشگیری شود.
به دلیل شباهت زیاد داروی والگانسیکلوویر به گانسیکلوویر این دو دارو را همزمان مصرف نکنید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت تپش قلب سریع / نامنظم، سرگیجه شدید و غش کردن باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
تست های تشخیصی یا پزشکی (مانند شمارش کامل سلول های خون، عملکرد کلیه، معاینه چشم) جهت کنترل پیشرفت یا عوارض جانبی انجام می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک معالج خود مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند. نوع شربت دارو را در یخچال نگهداری کنید، دارو نباید یخ بزند. این دارو 49 روز پس از باز شدن منقضی می شود.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
