درخواست مشاوره رایگان
حالب (میزنای) لوله ای است که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می کند. در موارد نادری ممکن است به دلایل نامعلومی سلول های درون آن شروع به رشد و تقسیم خارج از کنترل کرده و سرطان حالب را ایجاد کنند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز سرطان حالب، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
سرطان حالب (سرطان میزنای) رشد غیرطبیعی سلول های داخل لایه داخلی لوله ها (حالب ها) است که کلیه ها را به مثانه متصل می کند. مجاری ادرار بخشی از دستگاه ادراری هستند و ادرار تولید شده توسط کلیه ها را به مثانه می رسانند.
سرطان حالب سرطان نادری است. این بیماری اغلب در بزرگسالان مسن و در افرادی که قبلاً به دلیل سرطان مثانه تحت درمان قرار گرفته اند، دیده می شود.
سرطان حالب ارتباط نزدیکی با سرطان مثانه دارد. سلول های پوشاننده حالب ها همان نوع سلول هایی هستند که در داخل مثانه قرار دارند. در افراد مبتلا به سرطان مجرای ادرار، خطر ابتلا به سرطان مثانه نیز، افزایش می یابد، بنابراین پزشک آزمایش هایی را برای یافتن علائم سرطان مثانه توصیه می کند.
درمان سرطان حالب معمولاً شامل جراحی است. در شرایط خاص، شیمی درمانی یا ایمونوتراپی ممکن است توصیه شود.
علائم و نشانه های سرطان حالب شامل موارد زیر است:
اگر علائم و نشانه های مداومی دارید که شما را نگران می کند با پزشک خود وقت بگیرید.
مشخص نیست که چه عواملی باعث سرطان حالب می شوند.
سرطان حالب هنگامی به وجود می‌آید که سلول های داخلی لایه حالب تغییراتی (جهش) در DNA آنها ایجاد کنند. این جهش های سلولی حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری باید انجام دهد. این تغییرات به سلول ها می گوید که به سرعت تکثیر شده و فراتر از چرخه زندگی معمول خود به زندگی ادامه دهند. نتیجه این امر، انبوهی از سلول های غیرطبیعی در حال رشد است که می تواند رشد کند و حالب را مسدود کند و یا به مناطق دیگر بدن گسترش یابد.
عواملی که می توانند خطر ابتلا به سرطان حالب را افزایش دهند عبارتند از:
افزایش سن. خطر ابتلا به سرطان حالب با افزایش سن افزایش می یابد. بیشتر افراد مبتلا به این سرطان 70 تا 80 سال دارند.
سابقه سرطان مثانه یا کلیه. افرادی که مبتلا به سرطان مثانه یا سرطان کلیه تشخیص داده شده اند بیشتر در معرض خطر سرطان مجرای ادرار قرار دارند.
سیگار کشیدن. استعمال دخانیات خطر ابتلا به سرطان مجرای ادرار و همچنین سایر سرطان های دستگاه ادراری از جمله سرطان کلیه و سرطان مثانه را افزایش می دهد.
سابقه خانوادگی سرطان. سندرم لینچ، همچنین سرطان روده بزرگ غیرپلیپوزیتی ارثی (HNPCC) نامیده می شود، خطر سرطان روده بزرگ و سایر سرطان ها، از جمله سرطان مجرای ادرار را افزایش می دهد. اگر سابقه خانوادگی قوی سرطان دارید، با پزشک خود در این باره صحبت کنید. با هم ممکن است تصمیم بگیرید که آیا آزمایش ژنتیکی برای سندرم لینچ و سایر سندرم های سرطانی ارثی را در نظر بگیرید.
آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص سرطان حالب استفاده می شود شامل موارد زیر است:
معاینه جسمی. پزشک در مورد علائم و نشانه های شما سوالاتی را از شما می پرسد و برای درک بهتر وضعیت شما معاینه فیزیکی می کند.
تست های تصویربرداری. تست های تصویربرداری مانند CT یوروگرام، پیلوگرام رتروگراد به پزشک امکان می‌دهد ساختار دستگاه ادراری را بررسی نماید.
آزمایش های ادرار. ممکن است برای تجزیه و تحلیل ادرار در صورت وجود ناهنجاری، تحت آزمایش ادرار قرار بگیرید. برای جستجوی سلول های غیر طبیعی در نمونه ادرار، ممکن است از آزمایش سیتولوژی ادرار استفاده شود.
از یک لوله نازک و روشن برای مشاهده حالب استفاده می شود. در طی روشی به نام یورتراسکوپی، پزشک یک لوله نازک و سبک مجهز به دوربین را از راه مثانه وارد مجرای ادرار می کند.
یورتراسکوپی به پزشک اجازه می دهد تا حالب را، به صورت بصری بررسی کند و در صورت لزوم نمونه کوچکی از بافت را برای معاینات آزمایشگاهی (بیوپسی)، خارج کند.
در آزمایشگاه، پزشکی که در تجزیه و تحلیل خون و بافت بدن تخصص دارد (آسیب شناس)، سلول های شما را به دقت از نظر علائم سرطان بررسی می کند. این ممکن است شامل تجزیه و تحلیل پیچیده جهش های ژنی درگیر در سرطان باشد.
آزمایشهای مربوط به سرطان مثانه. پزشک ممکن است مثانه را با استفاده از آزمایش های تصویربرداری یا روشی برای دیدن داخل مثانه (سیستوسکوپی) بررسی کند تا علائم سرطان مثانه را جستجو کند. افراد مبتلا به سرطان مجرای ادرار در معرض خطر بالای سرطان مثانه هستند که ممکن است همزمان با سرطان حالب اتفاق بیفتد یا خیلی زود پس از درمان ایجاد شود.
درمان سرطان حالب معمولاً شامل جراحی است. گزینه های درمانی برای سرطان حالب بسته به اندازه و محل سرطان، میزان تهاجمی بودن سلول ها و اهداف و اولویت های فرد، متفاوت خواهد بود.
برای برداشتن سرطان مجرای ادرار معمولاً جراحی توصیه می شود. وسعت جراحی به شرایط فرد بستگی دارد.
برای سرطان حالب در مراحل اولیه، جراحی ممکن است شامل برداشتن بخشی از حالب باشد. برای سرطان حالب پیشرفته تر، ممکن است لازم باشد که حالب آسیب دیده، کلیه مربوط به آن (نفروورتریکتومی) و بخشی از مثانه خارج شود.
شیمی درمانی نوعی درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. از شیمی درمانی گاهی اوقات قبل از جراحی برای کوچک سازی تومور و برداشتن آن در حین جراحی استفاده می شود. شیمی درمانی ممکن است بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده شود.
برای سرطان پیشرفته حالب، ممکن است از شیمی درمانی برای کنترل علائم و نشانه های سرطان استفاده شود.
ایمنی درمانی از سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سرطان استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن که علیه بیماری مبارزه می کند ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که به آنها کمک می کند تا از سلول های سیستم ایمنی بدن پنهان شوند. ایمنی درمانی با تداخل در این روند کار می کند.
ایمنی درمانی ممکن است یک گزینه برای درمان سرطان پیشرفته مجرای ادرار باشد که به سایر درمان ها پاسخ نداده است.
پس از درمان، پزشک برای تعیین علائم بازگشت سرطان، برنامه ای برای معاینات بعدی ایجاد می کند. این معاینات همچنین علائم سرطان مثانه را جستجو می کند، زیرا در افرادی که مبتلا به سرطان مجرای ادرار تشخیص داده می شوند، خطر ابتلا به سرطان مثانه افزایش می یابد.
تست ها و آزمایش ها به شرایط فرد بستگی دارد. اما به خاطر داشته باشید که در سال اول، هر چند ماه یکبار به پزشک خود مراجعه کنید و پس از آن، تعداد دفعات کاهش پیدا می کند..
اگر علائم و نشانه هایی دارید که شما را نگران می کند، به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر مبتلا به سرطان مجرای ادرار هستید، احتمالاً به پزشکی که متخصص سیستم ادراری (اورولوژیست) می باشد یا پزشکی که در زمینه درمان سرطان تخصص دارد (متخصص انکولوژی) مراجعه خواهید کرد.
از آنجا که قرارها می توانند مختصر باشند و از آنجا که اطلاعات زیادی برای بحث وجود دارد، بهتر است آماده شوید.
علائمی که تجربه می کنید را یادداشت کنید. اگر علائم و نشانه های بیماری داشته اید یا احساس خوبی ندارید، قبل از قرار ملاقات خود این جزئیات را یادداشت کنید. پزشک شما همچنین می خواهد بداند چه زمانی این علائم را مشاهده کرده اید و اینکه آیا با گذشت زمان تغییر کرده اند یا خیر.
لیستی از داروهای خود تهیه کنید. هر داروی تجویز شده یا بدون نسخه و همچنین ویتامین ها، مکمل ها و داروهای گیاهی را استفاده کنید.
یکی از اعضای خانواده یا دوست خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات ممکن است به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در هنگام قرار ملاقات دشوار باشد. شخصی که شما را همراهی می کند ممکن است در به خاطر سپردن اطلاعات به شما کمک کند.
سوالات خود از پزشک را یادداشت کنید.
سوالاتی که می توانید از پزشک خود بپرسید، شامل موارد زیر است:
علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالات دیگر در هنگام قرار ملاقات خود تردید نکنید.
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد. تفکر زودهنگام درباره پاسخ هایتان می تواند به شما کمک کند تا از قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید. پزشک ممکن است موارد زیر را بپرسد:
