درخواست مشاوره رایگان
گوش ها ممکن است به دلیل گرفتگی سینوس ها، تغییرات ارتفاع، مشکلات گوش میانی، تجمع موم و سایر عوامل دچار گرفتگی شوند. اگر درد دارید یا مشکلات تعادلی یا از دست دادن شنوایی را تجربه می کنید، پزشک می تواند به تشخیص علت اصلی کمک کند.
گرفتگی گوش زمانی رخ می دهد که شیپور استاش مسدود شده یا به درستی عمل نکند.
شیپور استاش کانال کوچکی است که بین بینی و گوش میانی قرار دارد و به تعادل فشار در گوش میانی کمک می کند.
زمانی که شیپور استاش مسدود شود، در گوش احساس فشار و پر بودن می کنید. همچنین ممکن است شنوایی کاهش یافته و دچار گوش درد شوید. این علائم می توانند ناشی از مشکلات گوش میانی یا کانال گوش نیز باشند.
در ادامه اطلاعاتی درباره عواملی که ممکن است باعث گرفتگی گوش شوند و چگونگی بهبودی از آن ارائه می شود.
برای درمان گرفتگی گوش اول باید علت آن را شناسایی کرد. در زیر برخی از عوامل محتمل گرفتگی گوش و درمان های آن آمده است.
هر عارضه ای که باعث گرفتگی سینوس ها شود می تواند سبب گرفتگی گوش نیز گردد. از جمله:
با انجام اقدامات زیر می توانید به کاهش گرفتگی سینوسی و گرفتگی گوش کمک کنید:
ورود آب به گوش هنگام دوش گرفتن یا شنا کردن می تواند منجر به گرفتگی گوش شود. برای خارج کردن آب از گوش خود موارد زیر را امتحان کنید:
غدد درون گوش موم تولید کرده تا از آن محافظت کنند. این موم معمولاً نیاز به تخلیه از گوش ها ندارد، مگر اینکه علائمی ایجاد کند.
در اینجا روش هایی برای خارج کردن موم از گوش ها آورده شده است:
توجه داشته باشید، این روش ها در صورتی که به درستی انجام نشوند می توانند منجر به عارضه های دیگری شوند، به همین دلیل بهتر است برای انجام تخصصی آن به پزشک مراجعه نمایید.
آلرژی ها می توانند باعث تجمع مخاط در شیپور استاش یا گوش میانی شده و منجر به گرفتگی گوش شوند.
مصرف داروهای ضد آلرژی، مانند آنتی هیستامین ها و داروهای ضداحتقان می تواند گرفتگی گوش و سایر علائم را تسکین دهد. اسپری های بینی حاوی استروئیدها، آنتی هیستامین ها یا هر دو نیز ممکن است کمک کننده باشد.
تغییرات سریع در فشار هوا در طول سفر هوایی، به ویژه در هنگام پرواز و فرود، به گوش میانی و پرده گوش فشار وارد می کند.
می توانید با جویدن آدامس یا آبنبات، شبیه سازی حرکت قورت دادن چیزی یا خمیازه کشیدن در طول پرواز و فرود از گرفتگی گوش در هواپیما جلوگیری کرده یا آن را تسکین دهید.
همچنین می توانید موارد زیر را امتحان کنید:
اگر مشکوک هستید که یک جسم خارجی در مجرای گوش وجود دارد، خودتان سعی نکنید آن را خارج کنید. به نزدیک ترین مرکز اورژانس یا مرکز مراقبت فوری مراجعه نمایید.
عفونت گوش میانی می تواند باعث گرفتگی گوش، سرگیجه، درد گوش و گاهی اوقات ترشح مایع از آن شود. این عفونت ها معمولاً ناشی از سرماخوردگی یا سایر مشکلات تنفسی هستند که از طریق شیپور استاش به گوش میانی منتقل می شوند.
عفونت های گوش خارجی، که به آن ها گوش شناگر نیز گفته می شود، معمولاً به این دلیل ایجاد می شوند که پس از شنا یا حمام کردن، آب در گوش باقی می ماند و محیط مناسبی را برای تکثیر باکتری ها فراهم می کند. ممکن است درد، خارش، قرمزی، ترشح مایع شفاف یا چرک نیز مشاهده نمایید.
عفونت های گوش معمولاً بدون درمان بهبود می یابند. قطره های بدون نسخه گوش و داروهای مسکن می توانند به کاهش علائم کمک کنند. در صورت تشدید یا ادامه دار شدن علائم به مدت بیش از دو روز، متخصص بهداشت ممکن است آنتی بیوتیک تجویز نماید.
گرفتگی مداوم یا شدید می تواند نشانه ای از یک مشکل زمینه ای پزشکی باشد که نیاز به درمان دارد.
بیماری منییر یک اختلال در گوش داخلی است که باعث سرگیجه شدید و کاهش شنوایی می شود. این بیماری بیشتر در افراد 40 تا 60 ساله شایع است.
علت بیماری منییر مشخص نیست، اما علائم آن در نتیجه از تجمع مایع در لابیرنت (حفره های گوش) ایجاد می شود.
کلستیاتوما یک توده غیرطبیعی است که به دلیل عملکرد ضعیف شیپور استاش یا عفونت گوش میانی در گوش میانی ایجاد می شود.
آکوستیک نوروما یک تومور غیرسرطانی با رشد آهسته است که از طریق عصب مربوط به گوش داخلی، به مغز می رود. علائم ممکن است شامل وزوز گوش (تینیتوس)، سرگیجه و اختلال در تعادل باشد.
عفونت های قارچی گوش بیشتر در افرادی شایع است که به طور مکرر شنا می کنند، در آب وهوای گرمسیری زندگی می کنند یا دیابت یا مشکلات پوستی مزمن دارند.
عفونت های قارچی گوش، علاوه بر گرفتگی، می توانند باعث وزوز، ورم، درد، خارش و مشکلات شنوایی شوند.
به این وضعیت، مایع در گوش نیز گفته می شود، که بر گوش میانی تأثیر گذاشته و به صورت تجمع مایع شفافی (سروز) در آن خود را نشان می دهد. این عارضه می تواند بر شنوایی تأثیر گذاشته و بعد از عفونت گوش یا سرماخوردگی رخ دهد.
مفاصل فکی یا TMJ در دو سمت فک قرار دارند و این امکان را فراهم می کنند که دهان خود را باز و بسته کنید.
اختلالات TMJ می توانند علائمی ایجاد کنند که در گوش ها احساس می شود. این علائم معمولاً ناشی از تراز تبودن فک به دلیل آسیب، آرتروز یا دندان قروچه مزمن می باشد.
اگر گرفتگی گوش بیشتر از دو هفته طول کشید یا با موارد زیر همراه بود، به یک متخصص مراجعه نمایید:
چشم انداز و درمان گرفتگی گوش بستگی به علت آن دارد، اما معمولاً امکان درمان آن با استفاده از روش های خانگی یا داروهای بدون نسخه وجود دارد.
با این حال، برخی از عفونت ها و بیماری ها، مانند بیماری منییر، به درمان های تخصصی نیاز دارند.
در حالی که با انگشت سوراخ های بینی را گرفته و دهانتان را بسته نگه داشته اید، به آرامی هوا را از بینی خارج کنید؛ این کار می تواند به تعادل فشار در گوش ها و کاهش گرفتگی کمک کند.
استنشاق بخار یا دوش آب گرم می تواند به شل شدن مخاط تجمع یافته درون سینوس یا گوش کمک نماید. قرار دادن یک دستمال گرم و مرطوب بر روی گوش آسیب دیده می تواند احساس ناراحتی را تسکین داده و به تخلیه مایع کمک کند.
داروهای ضد گرفتگی خوراکی یا بینی می توانند به کاهش تورم در مجرای بینی و به تخلیه مایع از گوش ها کمک کنند. همچنین می توانید از یک نتی پات برای شست وشوی مجرای بینی استفاده نمایید.
گرفتگی گوش ناشی از سرماخوردگی معمولی یا آلرژی با بهبود بیماری، در طی چند روز تا یک هفته برطرف می شود.
با این حال، اگر گرفتگی ناشی از یک عارضه مزمن مانند سینوزیت مزمن، اختلال در شیپور استاش یا عفونت گوش باشد، ممکن است طولانی تر شده و نیاز به درمان داشته باشد.
گرفتگی گوش معمولاً به آلرژی ها، سینوزیت، سرماخوردگی معمولی و سایر شرایط حاد ارتباط دارد.
عوامل دیگر مانند سیگار کشیدن، آلودگی های محیطی و مشکلات آناتومیک گوش یا شیپور استاش نیز می توانند منجر به گرفتگی گوش شوند.