کزاز

Tetanus

کزاز یک بیماری باکتریایی عفونی خطرناک است که می تواند باعث انقباضات شدید و دردناک عضلات شود. پیشگیری از کزاز با واکسیناسیون و مراقبت از زخم ها امکان پذیر است. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز کزاز، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.

بیماری کزاز چیست؟

کزاز یک بیماری خطرناک است که توسط سم تولید شده از باکتری ایجاد شده و بر روی سیستم عصبی تأثیر می گذارد. این بیماری منجر به انقباضات دردناک عضلانی، به ویژه در عضلات فک و گردن می شود.

کزاز می تواند در توانایی تنفس اختلال ایجاد کرده و خطرساز باشد. کزاز به عنوان بیماری "قفل شدگی دهان" نیز شناخته می شود.

پیشگیری از ابتلا به بیماری کزاز با مراقبت از زخم ها

به لطف واکسن کزاز، موارد ابتلا به کزاز در ایالات متحده و سایر کشورهای پیشرفته نادر است. اما این بیماری همچنان تهدیدی برای کسانی است که واکسن یادآور دریافت نمی کنند. این بیماری در کشورهای در حال توسعه بیشتر دیده می شود.

هیچ درمانی برای کزاز وجود ندارد.

اصول درمان بر مدیریت عوارض تا زمان برطرف شدن آثار سم باکتری کزاز است

علائم بیماری کزاز

علائم کزاز از چند روز تا چند هفته پس از ورود باکتری های کزاز از طریق زخم به بدن ظاهر می شود. متوسط ​​دوره نهفتگی بین 7 تا 10 روز است.

علائم و نشانه های رایج کزاز عبارتند از:

  • اسپاسم و سفتی در عضلات فک (تریسموس)
  • سفتی عضلات گردن
  • مشکل در بلعیدن
  • سفتی و گرفتگی عضلات شکم
  • اسپاسم های دردناکی که به مدت چند دقیقه به طول می انجامد، این اسپاسم ها معمولاً در اثر اتفاقات جزئی، مانند یک زخم کوچک، صدای بلند، لمس فیزیکی و حتی نور ایجاد می شود

سایر علائم و نشانه های کزاز عبارتند از:

  • تب
  • تعریق
  • افزایش فشار خون
  • ضربان قلب سریع

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر در طی 10 سال گذشته واکسن یادآور کزاز را تزریق نکرده اید، یا زخم عمیق یا کثیفی دارید و از 5 سال قبل تاکنون تزریق یادآور واکسن نداشته اید، حتماً به پزشک مراجعه کنید. اگر از زمان دریافت آخرین واکسن مطمئن نیستید هم می بایست واکسن یادآور دریافت کنید.

علل ابتلا به بیماری کزاز

کزاز در نتیجه تولید سم توسط اسپور ​​باکتری کلستریدیوم تتانی موجود در خاک، گرد و غبار و مدفوع ایجاد می شود.

اسپور ها با ورود به زخم باز تبدیل به باکتری فعال شده و سم قوی به نام تتانو اسپاسمین تولید می کنند. این سم باعث ضعف اعصاب کنترل کننده عضلات (نورون های حرکتی) شده که می تواند باعث انقباض و اسپاسم شدید عضلات که از علائم و نشانه های اصلی کزاز است شود.

انتقال باکتری مولد بیماری کزاز از خاک

تقریباً همه موارد کزاز در افرادی که هرگز واکسینه نشده اند یا در بزرگسالانی که بیش از 10 سال از آخرین تزریق واکسن آن ها گذشته است، رخ می دهد.

کزاز بیماری مسری از انسان به انسان نمی باشد.

عوامل خطرساز (ریسک فاکتورها)

موارد زیر خطر ابتلا به کزاز را افزایش می دهد:

  • عدم واکسیناسیون یا نزدن واکسن یادآور علیه کزاز
  • آسیب دیدگی که باعث می شود اسپور کزاز به داخل زخم وارد شود.
  • ورود جسم خارجی آلوده به بدن مانند میخ یا ترکش (آسیب دیدگی عمیق)

بروز این بیماری در اثر موارد زیر مشاهده شده است:

  • زخم های ناشی از سوراخ کردن (پیرسینگ) بدن، تتو و تزریق
  • زخم گلوله
  • چندین شکستگی
  • سوختگی
  • زخم های جراحی
  • گزش حیوانات یا حشرات
  • زخم های آلوده
  • عفونت های دندان
  • بند ناف آلوده در نوزادان تازه متولد شده از مادرانی که واکسینه نشده اند

عوارض بیماری

عوارض بیماری کزاز عبارتند از:

  • شکستن استخوان ها. گاهی اسپاسم شدید می تواند باعث شکستگی ستون فقرات و استخوان ها شود.
  • انسداد شریان ریوی (آمبولی ریوی). لخته خونی که از جای دیگر بدن آمده است می تواند شریان اصلی ریه یا یکی از شاخه های آن را مسدود کند.
  • مشکلات تنفسی. ممکن است در نتیجه حمله اسپاسم، سفت شدن تارهای صوتی و انقباض عضلات در گردن و شکم رخ دهد که می تواند بسیار خطرناک باشد.
  • مرگ. اسپاسم عضلانی شدید ناشی از کزاز می تواند تنفس را مختل یا متوقف کند. نارسایی تنفسی شایع ترین علت مرگ است. کمبود اکسیژن همچنین باعث ایست قلبی و مرگ می شود.

پیشگیری از بروز بیماری

با واکسیناسیون می توانید به راحتی از کزاز پیشگیری کنید.

دوره اولیه واکسیناسیون

واکسن کزاز معمولاً به همراه واکسن های دیفتری و کزاز و سیاه سرفه (DTaP / واکسن سه گانه) تزریق می شود. این واکسن از بدن در برابر سه بیماری محافظت می کند: دیفتری، سیاه سرفه و کزاز.

پیشگیری از ابتلا به بیماری کزاز با دریافت واکسن

واکسن DTaP در پنج دوره تجویز شده که به طور معمول در بازو یا ران تزریق می شود، سن تزریق واکسن بدین صورت است:

  • 2 ماهگی
  • 4 ماهگی
  • 6 ماهگی
  • 15 تا 18 ماهگی
  • 4 تا 6 سال

واکسن یادآور

واکسیناسیون برای کودکان 7 تا 18 ساله

تزریق واکسن یادآور برای کودکان در سنین 11 یا 12 سال توصیه می شود. اگر کودک شما به هردلیلی در این سن واکسن یادآور دریافت نکرد، در مورد زمان مناسب برای تزریق با پزشک کودک خود صحبت کنید.

واکسیناسیون برای بزرگسالان 19 سال و بالاتر

تزریق دوز یادآور برای بزرگسالان، هر 10 سال یک بار توصیه می شود. یادآور ممکن است یکی از دو واکسن سه گانه یا واکسن ضد دیفتری و کزاز باشد. اگر در کودکی علیه کزاز واکسینه نشده اید یا در مورد وضعیت واکسیناسیون خود مطمئن نیستید، واکسن سه گانه برای شما توصیه می شود.

واکسیناسیون در دوران بارداری

بدون در نظر گرفتن وضعیت واکسیناسیون مادر، تزریق واکسن یادآور در سه ماهه سوم بارداری توصیه می شود.

تشخیص بیماری کزاز

کزاز بر اساس نتایج معاینه، سابقه پزشکی و برنامه واکسیناسیون و علائم و نشانه های اسپاسم عضلات، سفتی و درد تشخیص داده می شوند. به طور کلی تست های آزمایشگاهی برای تشخیص کزاز، کاربردی نیستند.

درمان بیماری کزاز

درمانی خاصی برای کزاز وجود ندارد و اغلب تنها شامل مراقبت از زخم، تجویز داروهایی برای کاهش علائم، تقویت سیستم ایمنی و مراقبت های حمایتی برای کنترل وضعیت اسپاسم ها و تنفس است.

مراقبت از زخم

برای جلوگیری از رشد باکتری های جدید کزاز، تمیز کردن زخم ضرورت دارد که به صورت پاک کردن خاک، مواد خارجی و بافت مرده از زخم است.

داروها

  • آنتی توکسین. پزشک ممکن است یک آنتی توکسین کزاز مانند ایمونوگلوبولین کزاز تجویز کند. با این حال، آنتی توکسین فقط می تواند سمی را که هنوز با بافت عصبی پیوند نداشته است، خنثی کند.
  • آنتی بیوتیک ها. پزشک گاهی برای از بین بردن باکتری های کزاز، آنتی بیوتیک خوراکی یا تزریقی تجویز می کند.
  • واکسن. افراد به محض ایجاد زخم، باید واکسن کزاز دریافت کنند.
  • آرامبخش ها. پزشکان معمولاً از داروهای آرامبخش قوی برای کنترل اسپاسم عضلات استفاده می کنند.
  • سایر داروها. داروهای دیگری مانند سولفات منیزیم و برخی مسدود کننده های بتا ممکن است برای تنظیم فعالیت غیر ارادی عضلات مانند ضربان قلب و تنفس تجویز شود.

درمان های حمایتی

در موارد ابتلا به کزاز، بیمار اغلب در بخش مراقبت های ویژه بستری می شوند تا وضعیت تغذیه و تنفس آن ها کاملاً تحت نظر تیم درمان باشد.

سبک زندگی و درمان های خانگی

بریدگی های عمیق و به خصوص زخم های کثیف، شما را در معرض خطر بیشتری برای بروز عفونت کزاز قرار می دهد.

اگر زخم عمیق و کثیف دارید و به ویژه اگر از زمان آخرین واکسیناسیون خود مطمئن نیستید، حتماً به پزشک مراجعه کنید. در این حالت نیاز به پانسمان صحیح زخم، تجویز آنتی بیوتیک و تزریق واکسن کزاز وجود دارد. اگر قبلاً واکسینه شده اید، بدن شما به سرعت آنتی بادی های لازم را برای محافظت در برابر کزاز ایجاد می کند.

اگر زخم جزئی باشد، این مراحل به جلوگیری از ابتلا به کزاز کمک می کند:

  • خونریزی را کنترل کنید. برای کنترل خونریزی، روی آن فشار مستقیم اعمال کنید.
  • زخم را تمیز نگه دارید. پس از توقف خونریزی، زخم را با آب پاکیزه یا ترجیحاً سرم شستشوی نرمال سالین کاملاً بشویید. اطراف زخم را با صابون شستشو دهید. اگر چیزی در زخم فرو رفته است، به پزشک مراجعه کنید.
  • از آنتی بیوتیک استفاده کنید. بعد از اینکه زخم را تمیز کردید، یک لایه بسیار نازک از پماد آنتی بیوتیک روی آن بزنید. این آنتی بیوتیک ها باعث بهبود سریعتر زخم نمی شوند، اما می توانند از رشد باکتری و ایجاد عفونت ها جلوگیری کنند. بعضی از مواد موجود در پمادها می توانند در برخی افراد باعث ایجاد عارضه های پوستی خفیف شوند. در صورت بروز عارضه های پوستی، استفاده از پماد را متوقف کرده و به پزشک مراجعه نمایید.
  • زخم را بپوشانید. قرار گرفتن در معرض هوا باعث تسریع بهبودی در ترمیم می شود، اما باندها می توانند زخم را تمیز نگه داشته و از ورود باکتری ها به آن جلوگیری کنند. تاول هایی که ترکیده اند نیز بسیار در معرض خطر هستند، تا زمانی که روی تاول ها پوسته ایجاد می شود، آنها را بپوشانید.
  • پانسمان را به طور مرتب عوض کنید. حداقل یک بار در روز یا هر زمان که پانسمان مرطوب یا کثیف می شوند، پانسمان را عوض کنید. اگر به چسب مورد استفاده در بیشتر باندها حساسیت دارید، به سراغ پانسمان های بدون چسب یا گاز استریل و نوارهای کاغذی بروید.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر زخم کوچک و تمیز است اما نگران عفونت یا مصونیت از کزاز هستید، به سراغ جعبه کمک های اولیه بروید. اگر زخم عمیق است یا شما یا فرزندتان علائم عفونت کزاز را دارید، به اورژانس مراجعه کنید.

آن چه می توانید انجام دهید

در صورت امکان، اطلاعات زیر را به پزشک ارائه دهید:

  • چه زمانی، کجا و چگونه آسیب دیده اید.
  • وضعیت واکسیناسیون، از جمله هنگامی که آخرین واکسن یاداور کزاز را دریافت کرده اید.
  • مراقبت از زخم چگونه بوده است.
  • درصورت ابتلا به هر بیماری مزمن یا بیماری مانند دیابت، بیماری قلبی یا بارداری، حتماً آن را به پزشک اطلاع دهید.

در مورد کزاز، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

  • بهترین اقدام چیست؟
  • دچار بیماری های دیگری نیز می باشم، چگونه می توانم به بهترین صورت این وضعیت را کنترل کنم؟
  • آیا محدودیت هایی وجود دارد که لازم باشد به آن ها توجه کنم؟
  • چه مجله ها و بروشورهایی در دسترس هستند؟ چه سایت هایی را برای کسب اطلاعات بیشتر پیشنهاد می دهید؟

علاوه بر این سوالات، در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.

از پزشک چه انتظاری می رود

اگر زخمی عمیق باشد، پزشک آن را بررسی می کند. او احتمالاً سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله:

  • آیا علائم کزاز مانند اسپاسم عضلانی داشته اید؟ از چه زمانی آغاز شدند؟
  • علائم مداوم است یا گاه به گاه؟
  • علائم چقدر شدید است؟
  • چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
  • چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
  • آخرین بار چه زمانی واکسینه شده اید و چه نوع واکسنی دریافت کرده اید؟
  • آیا اخیراً زخمی داشته اید (اگر مشخص نیست)؟
ثبت دیدگاه دیدگاه خود را به اشتراک بگذارید.
ارسال
دیدگاه ها