سیلور سولفادیازین (نام تجاری: سیلور سولفادیازین)، از آنتی بیوتیک های موضعی است که در درمان عفونت های باکتریایی و قارچی پوست کاربرد دارد. این دارو به منظور درمان و پیشگیری از بروز عفونت های ناشی از سوختگی های درجه دوم و سوم تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف سیلور سولفادیازین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: سیلور سولفادیازین
نام تجاری: سیلوادین
از کرم سیلور سولفادیازین برای جلوگیری از ایجاد عفونت و درمان زخم های ناشی از سوختگی استفاده می شود. عملکرد این دارو شامل توقف رشد باکتری هایی که ممکن است باعث ایجاد عفونت در زخم باز شوند، می باشد که به کاهش احتمال پخش شدن عفونت به سایر نواحی پوستی اطراف زخم شده و همچنین از پخش شدن عفونت در خون که منجر به عفونت های جدی خونی می شود کمک می کند. این دارو از دسته ی داروهای آنتی بیوتیک های سولفا می باشد.
از مصرف سیلور سولفادیازین به دليل خطر عوارض جانبي جدي، در نوزادان زیر 2 ماه و نوزادان نارس خودداری کنید.
کرم سیلور سولفادیازین تنها برای مصرف موضعی می باشد. از مصرف دارو در نواحی نزدیک به چشم مگر به دستور پزشک خودداری کنید.
پرستار با تمیز و جدا کردن بافت مرده ی زخم به روند درمان آن کمک می کند.
کرم سیلور سولفادیازین باید معمولاً یک الی دو بار در روز طبق دستور پزشک و با استفاده از روش های استریل (مانند پوشیدن دستکش استریل و استفاده از ابزار استریل) مصرف شود. لایه دارو بر زخم باید حدود یک الی دو میلی متر یا طبق دستورالعمل، ضخامت داشته باشد. زخم باید همیشه با کرم پوشانده شود. ممکن است پانسمان روی کرم بسته شود، اما فقط در صورتی که پزشک چنین تجویزی کرده باشد. اگر مقداری از کرم از روی زخم پاک شد، بلافاصله دوباره کرم را روی زخم قرار دهید. همچنین باید بلافاصله بعد از آب درمانی دوباره از کرم استفاده شود.
معمولا درمان با دارو تا زمان بهبود کامل زخم و یا آماده شدن موضع برای پیوند پوست ادامه پیدا می کند.
بشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
در صورت عدم بهبود و بدتر شدن شرایط، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید.
درد، سوزش یا خارش پوست درمان شده می تواند از عوارض کرم سیلور سولفادیازین باشد. ممکن است رنگ پوست و غشای مخاطی (مانند لثه) به رنگ آبی یا خاکستری تغییر کند. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف کرم سیلور سولفادیازین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
بروز هرگونه عارضه جانبی جدی و نادر مانند علائم عفونت (مانند تب، لرز، گلودرد مداوم)، کبودی یا خونریزی آسان، علائم کم خونی (مانند خستگی یا ضعف غیرمعمول، تنفس سریع، ضربان قلب سریع)، علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار ادرار، ادرار صورتی یا خونی)، علائم مشکلات کبدی (مانند درد معده و شکم، تهوع مداوم، استفراغ، ادرار تیره، زردی چشم یا پوست)، تغییرات ذهنی یا خلقی را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون جوش، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید، دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی سیلور سولفادیازین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا به سایر آنتی بیوتیک های سولفا (مانند سولفامتوکسازول) و هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف کرم سیلور سولفادیازین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص کمبود آنزیم خاصی (G6PD یا کمبود گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز)، مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی و تعداد پایین گلبول های سفید خون مطلع سازید.
تنها در صورت لزوم از این دارو در هنگام بارداری استفاده کنید. از مصرف دارو در نزدیک تاریخ زایمان به دلیل احتمال آسیب به جنین خودداری کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
هنوز مشخص نیست که آیا سیلور سولفادیازین از طریق شیر به نوزاد منتقل می شود یا خیر، با این حال دارو های شبیه به این دارو از شیر مادر به نوزاد منتقل می شوند و ممکن است به نوزادان شیرخوار بیمار، نارس، کمتر از 2 ماه یا دارای اختلالات خاصی (مانند زردی، سطح بالای بیلی روبین در خون، کمبود G6PD) آسیب برسانند. بنابراین، شیردهی در هنگام مصرف سیلور سولفادیازین در نوزادان با این شرایط توصیه نمی شود. به همین دلیل حتماً قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این تداخلات دارویی وجود دارند اما ممکن است همیشه اتفاق نیوفتند. پزشک یا پزشک داروخانه اغلب می تواند با تغییر در نحوه استفاده از داروها و با نظارت دقیق بر مصرف آنها، از تداخلات دارویی جلوگیری کرده یا آنها را مدیریت کند.
این یادداشت تمامی تداخلات دارویی سیلور سولفادیازین را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برای کمک به پزشک خود و پزشک داروخانه در ارائه بهترین اقدامات درمانی، حتماً قبل از شروع درمان نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با سیلور سولفادیازین تداخل داشته باشند عبارتند از: سایمتیدین، محصولات پوستی حاوی سولفاستامید سدیم، محصولات آنزیمی مورد استفاده برای تجزیه و از بین بردن پوست یا بافت مرده ناشی از سوختگی ها و زخم ها (مانند کلاژناز، پاپائین، تریپسین).
ممکن است یک ماده غیرفعال موجود در برخی از برند های این دارو (پروپیلن گلیکول)، جذب بدن شده و در برخی معاینات آزمایشگاهی تداخل ایجاد کند و باعث نتایج کاذب شود. مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و کلیه پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
این دارو در صورت بلع می تواند بسیار خطرناک باشد. در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
از انجام منظم آزمایش های پزشکی دوره ای (مانند شمارش گلبول های سفید خون، آزمایشات عملکرد کلیه، آزمایش خون) غافل نشوید. انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.
به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید و تست های آزمایشگاهی را انجام دهید.
اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض یادآوری از آن استفاده کنید. این دارو باید طبق دستور پزشک همیشه روی زخم ها باشد.
محصول ایالات متحده را در دمای اتاق (بین 15 الی 30 درجه سانتیگراد) و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید.
محصول کانادایی را در دمای 2 الی 25 درجه درجه سانتیگراد، در بسته بندی محصول و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. برای اطمینان از استریل بودن دارو، شیشه های 250 و 500 گرمی باید 24 ساعت پس از باز شدن و تیوب ها باید 7 روز پس از باز شدن دور انداخته شوند.
از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
