درخواست مشاوره رایگان
پنتوسان پلی سولفات سدیم (نام تجاری: المیرون)، از داروهایی است که برای بهبود درد و ناراحتی التهاب مثانه کاربرد دارد. این دارو برای افراد بالای 16 سال تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف پنتوسان، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: پنتوسان پلی سولفات سدیم
نام تجاری: المیرون
پنتوسان پلی سولفات سدیم برای درمان درد / ناراحتی ناشی از اختلال خاصی در مثانه (سیستیت بینابینی) استفاده می شود. عملکرد این دارو معمولاً با تشکیل یک لایه روی دیواره مثانه و محافظت از آن در برابر مواد مضر / محرک در هنگام ادرار می باشد. همچنین نوعی "رقیق کننده خون" ضعیف است که ممکن است خطر کبودی / خونریزی (مانند خونریزی بینی / لثه) را افزایش دهد.
کپسول خوراکی (100 میلی گرم)؛
کپسول خوراکی آهسته رهش (150 میلی گرم؛ 200 میلی گرم)
قبل از شروع استفاده از پنتوسان پلی سولفات سدیم و هر بار استفاده مجدد، برگه راهنمای دارو بخوانید. اگر سوالی دارید، می توانید با پزشک خود یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
این دارو را طبق دستور پزشک، حداقل 1 ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از غذا و معمولاً برای 3 بار در روز بصورت خوراکی مصرف می شود.
بیشترین اثربخشی پنتوسان پلی سولفات سدیم در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در ساعت خاص مصرف کنید.
دوز مصرفی دارو را خودسرانه افزایش ندهید و این دارو را بیشتر از زمان تجویز مصرف نکنید. زیرا این کار نه تنها باعث افزایش بهبودی وضعیت نخواهد شد بلکه ممکن است خطر عوارض جانبی جدی را افزایش دهد.
در صورت عدم بهبودی یا تشدید شرایط فیزیکی پس از گذشت 3 ماه، به پزشک خود اطلاع دهید.
اسهال، ریزش مو، حالت تهوع، سردرد، ناراحتی معده یا درد شکم می توانند از عوارض پنتوسان پلی سولفات سدیم می باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز عوارض جانبی جدی، از جمله: کبودی / خونریزی غیرمعمول (مانند وجود خون در مدفوع)، تغییرات بینایی (مانند تاری دید)، درد چشم، تغییرات روحی / خلقی، سوزش سر دل، ناراحتی هنگام بلع، خستگی، ضربان قلب تند / سریع، تنگی نفس، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی پنتوسان پلی سولفات سدیم را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف پنتوسان پلی سولفات سدیم، در صورت حساسیت به آن یا به هپارین یا به دسته هپارین هایی با وزن مولکولی کم (مانند دالتپارین، ریواروکسابان، فونداپارینوکس و ادوکسابان) و یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. زیرا این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. بنابراین برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از استفاده از این دارو، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: اختلالات خونریزی (مانند هموفیلی، ترومبوسیتوپنی)، اختلالات عروق خونی (مانند آنوریسم)، اختلالات چشمی، بیماری کبد، اختلالات طحال، اختلالات معده / روده (مانند زخم معده، پولیپ، دیورتیکول) مطلع سازید.
پیش از جراحی تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. همچنین خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
انتقال این دارو به شیر مادر هنوز مشخص نیست. بنابراین قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی پنتوسان پلی سولفات سدیم را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
از برخی محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند می توان به: "رقیق کننده های خون" (مانند وارفارین، هپارین، تنکتپلاس، آبسیکسیماب، کلوپیدوگرل، تیکلوپیدین)، میفپریستون، سولفین پیرازون اشاره کرد.
برچسب روی تمام داروهای (با نسخه و بدون نسخه) خود را به دقت بررسی کنید زیرا بسیاری از آنها معمولاً حاوی مسکن های ضد درد / تب (NSAIDs مانند آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، کتورولاک) هستند که ممکن است خطر بروز عوارض جانبی را در صورت مصرف با این دارو افزایش دهند. اگر پزشک شما آن را به دلایل پزشکی خاص مانند پیشگیری از حمله قلبی یا سکته (معمولاً به میزان 81 - 162 میلی گرم در روز) تجویز کرده است، باید مصرف دوز پایین آسپیرین را ادامه دهید. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه یا پزشک داروخانه صحبت کنید.
این دارو ممکن است با برخی از آزمایش های تشخیصی (از جمله زمان پروترومبین / INR، سطح فاکتور Xa) تداخل داشته باشد و احتمالاً باعث بروز اختلال در نتایج آزمایش شود. بنابراین قبل از هرکاری مطمئن شوید که پرسنل آزمایشگاه و همه پزشکان شما از مصرف این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم مصرف بیش از حد می تواند شامل کبودی / خونریزی غیرمعمول، تهوع / استفراغ باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
بهتر است آزمایش های تشخیصی و یا پزشکی (مانند معاینه چشم، عملکرد کبد) در حین مصرف این دارو انجام شود. تمام قرارهای پزشکی و آزمایشگاهی را نگه دارید. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید اما اگر نزدیک به زمان دوز بعدی است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.