خارش جزئی در گلو، بدن درد و تب ناگهانی می تواند از اولین نشانه های ابتلا به آنفولانزا باشد. ویروس آنفولانزا هر سال حداقل 20 درصد از جمعیت امریکا را تحت تأثیر قرار می دهد. بسیار مهم است که علائم زود تشخیص داده شوند تا به موقع مراقبت از خود شروع شود. در این مقاله به این سوال می‌پردازیم که پس از بروز نخستین نشانه‌های آنفولانزا چه باید کرد؟
بهتر است افراد با شرایط خاص، به خصوص کودکان، خردسالان، افراد مسن و زنان باردار، بلافاصله پس از نمایان شدن علائم به پزشک مراجعه کنند. زیرا آنفولانزا بر سیستم تنفسی یا ایمنی آنها تأثیر می گذارد.
نکات زیر نه تنها به شما کمک می کند تا سریع تر بهبود یابید، بلکه به جلوگیری از گسترش این بیماری مسری به سایر افراد جامعه نیز می پردازد.
تشخیص علائم آنفولانزا
در ابتدا، ممکن است آنفولانزا را با سرماخوردگی خفیف اشتباه بگیرید. هرچند علائم آنفولانزا با بسیاری از علائم سرماخوردگی مشترک است، اما علائم آنفولانزا معمولاً شدیدتر و سریعتر ظاهر می شوند.
علائم اولیه آنفولانزا شامل موارد زیر است:
خستگی
تب ناگهانی (معمولاً بالای 38 درجه سانتی گراد)
خارش یا گلودرد
سرفه
لرز
دردهای عضلانی یا بدنی
آبریزش بینی
یادتان باشد که تب داشتن در مراحل اولیه آنفولانزا معمولاً رایج است، اما لزوماً هر کسی که به آنفولانزا مبتلا شده است، تب نخواهد داشت.
بعد از بروز آنفولانزا چه کارهایی باید انجام داد؟
اگر متوجه بروز علائم آنفولانزا شدید، نکات زیر را رعایت کنید:
دست های خود را به طور مرتب بشویید. برای جلوگیری از انتشار ویروس سعی کنید حدود 20 ثانیه دست های خود را با آب و صابون شسته و سپس آبکشی کنید.
جلوی سرفه ها و عطسه های خود را با آرنجتان بگیرید. می توانید برای اینکار از دستمال کاغذی نیز استفاده کنید؛ آنفولانزا بسیار مسری بوده و به راحتی با سرفه یا عطسه کردن از طریق هوا پخش می شود.
برای تقویت سیستم ایمنی بدن غذای سالم بخورید. اگرچه ممکن است وقتی بیمار هستید هوس غذا نکنید، اما خوردن وعده های کوچک غنی از میوه ها و سبزیجات به بدن کمک می کند تا نیروی لازم را برای مقابله با ویروس به دست آورد.
مایعات زیاد بنوشید. آب، دمنوش، آبمیوه و نوشیدنی های الکترولیت کم قند (پدیالیت / او آر اس) می توانند بسیار کمک کننده باشند، از مصرف الکل و کافئین خودداری کنید.
اقلام ضروری را به اندازه کافی تهیه کنید تا کمتر از خانه خارج شوید. اقلامی مانند دستمال کاغذی، مسکن های بدون نسخه، ضد احتقان ها، داروهای سرفه، چای مورد علاقه تان و میوه ها و سبزیجات تازه و تنقلات سالم را تهیه کنید.
محل کار خود را مطلع کنید. از کار مرخصی بگیرید، رئیستان از شما قدردان خواهد بود که در خانه ماندید تا دیگر کارمندان بیمار نشوند.
در خانه بمانید و استراحت کنید. در نهایت، بهترین درمان برای آنفولانزا استراحت کافی است.
به بهداشت اهمیت دهید. به طور مرتب دست های خود را بشویید. برای مبارزه با گسترش میکروب از دستمال های ضدعفونی کننده استفاده کنید.
در زمان احساس علائم آنفولانزا، چه کارهایی نباید انجام داد؟
در زمان بروز اولین نشانه های آنفولانزا، از انجام هر یک از موارد زیر اجتناب کنید:
به محل کار یا مدرسه نروید. یک یا دو روز قبل از شروع علائم مسری هستید و این مسری بودن برای پنج تا هفت روز پس از شروع بیماری نیز ادامه خواهد یافت.
با افراد دست ندهید یا آنها را در آغوش نگیرید. اگر نمی خواهید که در شیوع ویروس نقشی داشته باشید، بهتر است که از برقراری تماس فیزیکی با دیگران یا به اشتراک گذاشتن غذا و نوشیدنی ها خود اجتناب کنید.
به خود فشار نیاورید. آنفولانزا بیماری پیش رونده است، به این معنی که علائم قبل از بهبودی بدتر می شود. بنابراین محروم کردن بدن از استراحت در دو روز اول پس از شروع علائم می تواند زمان بهبودی شما را طولانی تر کند.
از مصرف غذاهای فرآوری شده و قند پرهیز کنید. زیرا این غذاها مواد مغذی لازم را برای بدن تامین نمی کنند.
سعی کنید وعده های غذایی خود را حذف نکنید. در هنگام ابتلا به آنفولانزا اشکالی ندارد که کمی کمتر غذا بخورید، اما بدن هنوز برای مبارزه با ویروس به تغذیه و انرژی کافی نیاز دارد. سوپ، ماست، میوه ها، سبزیجات، جو دوسر و آب گوشت گزینه های مناسبی برای وعده های غذایی هستند.
از رفتن به مکان های شلوغ خودداری کنید. آنفولانزا به شدت مسری است و ممکن است سایر افراد را بیمار کنید.
در مورد درمان های گیاهی غیرمعتبر محتاط باشید. اگر می خواهید درمان گیاهی را امتحان کنید، این کار را محتاطانه انجام دهید. زیرا مکمل ها و داروهای گیاهی توسط FDA از نظر کیفیت، بسته بندی و ایمنی بررسی نمی شوند. همچنین مطمئن شوید که آنها را از منبع معتبری خریداری می کنید و حتماً از پزشک خود در این مورد مشاوره بگیرید.
سیگار نکشید. آنفولانزا بیماری تنفسی است و سیگار کشیدن باعث تحریک ریه ها و بدتر شدن علائم می شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
ممکن است فکر کنید تنها با ماندن در خانه و استراحت کردن می توان از آنفولانزا بهبودی یافت، اما اگر در هر یک از دسته بندی های زیر قرار دارید، بهتر است به پزشک مراجعه نمایید.
گروه های پرخطر
برخی از افراد در معرض خطر بالاتری برای تجربه عوارض مرتبط با آنفولانزا، مانند ذات الریه یا برونشیت هستند. طبق دستورالعمل های سازمان بهداشت، افراد پرخطر شامل موارد زیر می شوند:
افراد 65 سال و بالاتر.
افراد 18 سال و کمتر که داروهای حاوی آسپیرین یا سالیسیلات مصرف می کنند.
کودکان کمتر از 5 سال، به خصوص کودکان زیر 2 سال.
افرادی با سابقه بیماری های مزمن پزشکی (مانند آسم، دیابت یا بیماری قلبی).
افرادی با سیستم ایمنی ضعیف.
زنان باردار یا دو هفته پس از زایمان.
ساکنان خانه های سالمندان و دیگر مراکز مراقبت طولانی مدت.
چنانچه خود یا عزیزانتان در این دسته ها قرار دارید، باید در صورت بروز اولین نشانه های آنفولانزا به پزشک مراجعه نمایید. پزشک ممکن است تصمیم بگیرد داروی ضد ویروسی تجویز کند. این داروها زمانی بهترین عملکرد را دارند که در 48 ساعت اول پس از شروع علائم مصرف شوند.
علائم شدید بیماری
علائم اورژانسی در بزرگسالان شامل:
مشکلات تنفسی یا تنگی نفس.
درد قفسه سینه.
سرگیجه یا گیجی.
استفراغ شدید یا مداوم.
سرگیجه ناگهانی.
علائم اورژانسی در نوزادان و کودکان شامل:
مشکلات تنفسی.
پوست مایل به آبی یا کبود شده.
بی قراری.
تب همراه با راش.
عدم توانایی در خوردن یا نوشیدن.
نبود اشک در هنگام گریه.
علائم آنفولانزا بهتر شده اما مجدد بدتر می شود
اکثر افراد در عرض یک تا دو هفته از ابتلا به آنفولانزا بهبودی می یابند. برخی دیگر نیز پس از شروع به بهبودی متوجه می شوند که مجدداً وضعیت آنها به سرعت بدتر شده و تب افزایش یافته است.
اگر این اتفاق رخ دهد، ممکن است به این معنی باشد که دچار یک عارضه آنفولانزایی مانند ذات الریه، عفونت گوش یا برونشیت شده اید؛ پس بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
جمع بندی
در حالی که ممکن است بتوانید با وجود سرماخوردگی به کارکردن یا رفتن به باشگاه ادامه دهید، اما آنفولانزا ممکن است شما را به حدی بیمار کند که نتوانید به روال عادی خود ادامه دهید. غیبت از کار یا مدرسه ممکن است برای شما سخت باشد، اما اگر علائم اولیه آنفولانزا را مشاهده کردید، به خود و دیگران لطف کنید و در خانه بمانید، به خصوص اگر تب دارید. اگر در هنگام بیماری بیرون بروید، ممکن است افراد دیگری را در معرض خطر بیماری قرار داده و بهبودی خود را نیز دشوارتر سازید.
