درخواست مشاوره رایگان
تینزاپارین (نام تجاری: اینوهپ)، نوعی داروی ضد انعقاد است که از تشکیل لخته خون جلوگیری می کند. در بسیاری موارد تینزاپارین همراه با وارفارین برای درمان ترومبوز ورید عمقی (DVT) استفاده می شود و در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف تینزاپارین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: تینزاپارین
نام تجاری: اینوهپ
تینزاپارین برای درمان لخته های خون شدید، معمولا در پاها استفاده می شود. تینزاپارین همچنین برای درمان لخته های خون در ریه ها استفاده می شود. این دارو معمولاً همراه با داروی رقیق کننده خون دیگر (وارفارین) استفاده می شود. در صورت عدم درمان، لخته های خون می توانند به ریه ها، قلب یا مغز بروند و باعث مشکلات تنفسی جدی، حمله قلبی یا سکته مغزی شوند.
این دارو همچنین جهت جلوگیری از لخته شدن خون پس از جراحی های خاص با افزایش خطر لخته شدن خون (مانند تعویض مفصل زانو یا مفصل ران) استفاده می شود. همچنین برای جلوگیری از لخته شدن در کاتترهای خاص مورد استفاده بیماران همودیالیز استفاده می شود. تینزاپارین به عنوان "رقیق کننده خون" (ضد انعقاد) شناخته شده و نوعی هپارین به نام هپارین با وزن مولکولی کم است. این دارو با مسدود کردن برخی مواد طبیعی در خون که باعث لخته شدن خون می شوند، عمل می کند.
پیش از هر بار مصرف تینزاپارین، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
هنگام تزریق باید دراز کشیده یا نشسته باشید. تینزاپارین معمولاً یک بار در روز طبق دستور پزشک زیر پوست معده / شکم تزریق می شود اما تزریق عضلانی ندارد. دوز و طول درمان بر اساس وضعیت پزشکی، وزن و پاسخ به درمان است. بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
اگر از تینزاپارین در خانه استفاده می کنید، تمام دستورالعمل های آماده سازی و استفاده را از پزشک خود و بسته محصول یاد بگیرید. قبل از استفاده، این محصول را به صورت بصری از نظر وجود ذرات یا تغییر رنگ بررسی کنید. اگر یکی از آنها وجود داشت، از مایع استفاده نکنید. هیچ داروی دیگری را در همان تزریق مخلوط نکنید. قبل از تزریق هر دوز، محل تزریق را با الکل تمیز کنید. هر بار محل تزریق را تغییر دهید تا آسیب زیر پوست کاهش یابد. برای به حداقل رساندن کبودی، محل تزریق را بعد از تزریق مالش ندهید. از یک سرنگ استفاده مجدد نکنید. نحوه نگهداری و دور انداختن ایمن لوازم پزشکی را بیاموزید.
هنگام درمان لخته خون، رقیق کننده خون دیگری (وارفارین) معمولاً 1 تا 3 روز پس از شروع مصرف تینزاپارین شروع می شود. پزشک شخص را به استفاده از هردوی این داروها راهنمایی می کند تا زمانی که وارفارین خوب عمل کند. هیچ یک از این داروها را تا زمانی که پزشک به شخص دستور عدم مصرف نداده است، قطع نکنید.
برای جلوگیری از لخته شدن خون در اثر جراحی، پزشک احتمالا پیشنهاد می کند که مصرف این دارو را قبل یا بعد از جراحی شروع کنید و چند روز ادامه دهید. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید.
این دارو همچنین با تزریق داخل وریدی (برای جلوگیری از لخته شدن برخی کاتترهای همودیالیز) توسط کارشناسان طبق دستور پزشک تجویز می شود.
درد، کبودی، قرمزی و تورم در محل تزریق ایجاد شده و سردرد، خونریزی بینی و تب نیز می تواند از عوارض تینزاپارین باشند. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف تینزاپارین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت وجود هر گونه عوارض جانبی جدی، از جمله: خونریزی / کبودی آسان، ادرار تیره، تهوع / استفراغ / از دست دادن اشتها، زردی چشم / پوست فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
تینزاپارین به ندرت می تواند باعث خونریزی جدی شود. اگر علائم خونریزی جدی از جمله: تنگی نفس، سرفه خونی، درد قفسه سینه، سردی / آبی شدن انگشتان دست یا پا، سرگیجه غیرمعمول، ضربان قلب سریع / نامنظم، درد مفاصل / عضلانی، تغییرات ذهنی / خلقتی (مانند گیجی)، مشکل در حرکت، بی حسی / گزگز، درد شدید معده / شکم، مدفوع خونی / سیاه / قیری، ادرار قرمزز / صورتی، استفراغی که شبیه تفاله قهوه است را دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر عوارض جانبی بسیار جدی داشتید، از جمله: تشنج، غش، سردرد شدید / مداوم، اختلال در گفتار، مشکلات بینایی و ضعف در یک طرف بدن، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
به ندرت در مردان نعوظ دردناک یا طولانی مدت 4 ساعت یا بیشتر رخ می دهد. اگر این اتفاق افتاد، مصرف این دارو را متوقف کنید و فوراً از پزشک کمک بگیرید، در صورت عدم پیشگیری مشکلات دائمی بوجود می آید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (مخصوصاً در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی تینزاپارین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف تینزاپارین، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری یا حساسیت به هپارین یا محصولات گوشت خوک دارید، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی (مانند سولفیت ها، بنزیل الکل) باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
قبل از استفاده از تینزاپارین، سابقه پزشکی خود را به ویژه: مشکل لخته شدن خون در گذشته به دلیل هپارین (ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین)، دریچه های مصنوعی قلب، خونریزی / مشکلات خونی (مانند تعداد کم پلاکت ها، زخم های خونریزی دهنده) یک مشکل چشمی خاص (رتینوپاتی دیابتی)، فشار خون بالا، عفونت در قلب (اندوکاردیت باکتریایی)، بیماری کلیوی، بیماری کبد، مشکلات معده / روده (مانند زخم های اخیر، کولیت)، سکته مغزی، عمل های اخیر ستون فقرات یا سوراخ کردن، مشکلات ستون فقرات (مانند تغییر شکل ستون فقرات)، سابقه جراحی به تازگی (به ویژه در چشم، مغز یا ستون فقرات) به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
هنگام مصرف تینزاپارین مصرف الکل را محدود کنید؛ زیرا خطر خونریزی معده را افزایش می دهد.
برای کاهش احتمال بریدگی، کبودی یا جراحت، در مورد اشیاء تیز مانند تیغ و ناخنگیر احتیاط کنید و از فعالیت هایی مانند ورزش های خطرناک خودداری کنید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه خونریزی حساس تر هستند. اگر مسن هستید و مشکلات کلیوی دارید، پزشک مصرف تینزاپارین را متوقف می کند و داروی دیگری را برای بیماری تجویز می کند. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. خطرات و فواید آن را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر باردار شدید یا فکر می کنید باردار هستید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید. از آنجایی که بنزیل الکل موجود در تینزاپارین می تواند بر جنین تأثیر بگذارد، در صورت امکان باید از یک محصول بدون مواد نگهدارنده توسط زنان باردار استفاده شود.
انتقال این دارو به شیرمادر مشخص نیست. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی تینزاپارین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که با تینزاپارین تداخل دارند عبارتند از: میفپریستون، سایر داروهایی که می توانند باعث خونریزی / کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، NSAID ها مانند کتورولاک، "رقیق کننده های خون" مانند دابیگاتران).
تمام برچسب های داروهای تجویزی و بدون نسخه را به دقت بررسی کنید زیرا بسیاری از داروها حاوی مسکن های ضد درد / تب (NSAIDs مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، آسپیرین) هستند که می توانند خطر خونریزی را هنگام استفاده با تینزاپارین افزایش دهند. با این حال، اگر پزشک به شخص مصرف آسپیرین با دوز پایین را برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته (معمولاً با دوزهای 81 تا 325 میلی گرم در روز) مصرف کنید، مگر اینکه پزشک تجویز دیگری داشته باشد. جزئیات بیشتر را از پزشک خود یا پزشک داروخانه بخواهید.
در صورت مصرف بیش از حد تینزاپارین و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت عدم توقف خونریزی باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (مانند شمارش کامل فاکتور های خون شامل پلاکت ها، عملکرد کلیه / کبد، آزمایش هایی برای بررسی وجود خون در مدفوع) باید به طور دوره ای برای نظارت بر پیشرفت یا بررسی عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.