درخواست مشاوره رایگان
نشانه های کمبود ویتامین ث می تواند شامل خستگی، کبودی آسان و پوست ناهموار و چاقی بدون دلیل باشد. اگر دچار بیماری خاصی مانند بی اشتهایی باشید، احتمال این که دچار این کمبود شوید بیشتر است.
ویتامین ث یک ماده مغذی ضروری است که باید به طور منظم مصرف شود تا از کمبود آن جلوگیری شود.
در حالی که کمبود این ویتامین در کشورهای پیشرفته به دلیل دسترسی به محصولات تازه و اضافه کردن ویتامین C به برخی غذاها و مکمل ها نسبتاً نادر است، با این حال هنوز حدود 7٪ از بزرگسالان در ایالات متحده دچار کمبود ویتامین ث هستند.
رایج ترین عوامل در کمبود ویتامین ث شامل رژیم غذایی ضعیف، اعتیاد به الکل، بی اشتهایی، بیماری های شدید روانی، سیگار کشیدن و دیالیز است.
در حالی که علائم کمبود شدید ویتامین C ممکن است ماه ها طول بکشد تا بروز کند، اما نشانه های خفیف و اولیه ای وجود دارد که باید به آن ها توجه کرد.
در اینجا 15 نشانه رایج در نتیجه کمبود ویتامین سی آورده شده است.
ویتامین C نقش مهمی در تولید کلاژن دارد؛ کلاژن، پروتئینی است که در بافت های پیوندی مانند پوست، مو، مفاصل، استخوان ها و رگ های خونی به فراوانی وجود دارد.
هنگامی که سطح ویتامین ث پایین باشد، یک عارضه پوستی به نام کراتوزیس پیلاریس می تواند بروز کند. در این عارضه، حالت "پوست مرغی" زبری بر روی پشت بازوها، ران یا باسن ایجاد می شود که ناشی از تجمع پروتئین کراتین در داخل منافذ است.
کراتوزیس پیلاریس ناشی از کمبود ویتامین ث معمولاً بعد از سه تا پنج ماه کمبود مستمر ویتامین ث ظاهر می شود و با مصرف مکمل برطرف می شود.
با این حال، علل دیگری نیز برای کراتوزیس پیلاریس وجود دارد، بنابراین وجود آن به تنهایی برای تشخیص کمبود کافی نیست.
خلاصه: کمبود ویتامین C می تواند باعث تشکیل برآمدگی های کوچک شبیه به آکنه روی بازوها، ران ها یا باسن شود، با این حال، این برآمدگی ها به تنهایی برای تشخیص کمبود کافی نیستند.
کمبود ویتامین C می تواند باعث شود موها به شکل تابیده یا در هم پیچیده رشد کنند که ناشی از نقص هایی است که در ساختار پروتئینی مو در هنگام رشد ایجاد می شود.
موی پیچ و تابدار یکی از علامت های بارز کمبود ویتامین C است، اما ممکن است خیلی واضح نباشد، زیرا این موهای آسیب دیده سریع تر ریخته یا می شکنند.
اختلال در جنس موی بدن، معمولاً در عرض یک ماه پس از درمان با مقادیر کافی ویتامین ث برطرف می شوند.
خلاصه: موهای در هم پیچیده یا تابدار بدن، یکی از علامت های اصلی کمبود ویتامین ث هستند، با این حال ممکن است تشخیص آن دشوار باشد، زیرا این موها بیشتر در معرض ریزش هستند.
فولیکول های مو در سطح پوست حاوی عروق خونی کوچکی هستند که خون و مواد مغذی را به آن ها تأمین می کنند.
زمانی که بدن دچار کمبود ویتامین C می شود، این عروق خونی کوچک به شدت آسیب پذیر می شوند و به راحتی می شکنند، که باعث می شود نقاط کوچک و قرمز روشن در اطراف فولیکول های مو ظاهر شوند.
این وضعیت به نام هموراژی پری فولیکولاری شناخته می شود و نشانه ای واضح از کمبود شدید ویتامین C است.
معمولاً مصرف مکمل های ویتامین C این علامت را ظرف دو هفته برطرف می کند.
خلاصه: فولیکول های مو حاوی عروق خونی کوچکی هستند که ممکن است به دلیل کمبود ویتامین C پاره شوند و موجب ظهور نقاط قرمز روشن در اطراف فولیکول ها شوند.
ناخن های قاشقی به شکل مقعر و فرورفته و غالباً نازک و شکننده شناخته می شوند.
این ناخن ها بیشتر با کمبود آهن مرتبط هستند، اما همچنین به کمبود ویتامین C نیز ارتباط دارند.
نقاط قرمز یا خطوط عمودی در بستر ناخن که به آن ها تراشه های خونی نیز گفته می شود، ممکن است در کمبود ویتامین C ظاهر شوند، زیرا در این وضعیت عروق خونی به راحتی پاره می شوند.
اگرچه ظاهر ناخن های دست و پا ممکن است به تعیین احتمال کمبود ویتامین C کمک کند، اما باید توجه داشت که این علائم به عنوان مشخصه کمبود ویتامین ث محسوب نمی شوند.
خلاصه: کمبود ویتامین C با ایجاد ناخن های قاشقی شکل و خطوط یا نقاط قرمز در زیر بستر ناخن مرتبط است.
پوست سالم حاوی مقادیر زیادی ویتامین ث به ویژه در اپیدرم یا لایه خارجی پوست می باشد.
ویتامین C با حفاظت از پوست در برابر آسیب های اکسیداتیو ناشی از قرار گرفتن در معرض آفتاب و آلودگی هایی مانند دود سیگار، به حفظ سلامت پوست کمک می کند.
همچنین این ویتامین تولید کلاژن را افزایش داده که باعث حفظ جوانی و لطافت پوست می شود.
مصرف ویتامین C به میزان کافی با کیفیت بهتر پوست مرتبط است، در حالی که مصرف پایین تر با افزایش 10 درصدی خطر ابتلا به پوست خشک و چروکیده ارتباط دارد.
اگرچه پوست خشک و آسیب دیده می تواند با کمبود ویتامین ث مرتبط باشد، اما این مشکل می تواند به علل دیگری نیز بازگردد، بنابراین این علامت به تنهایی برای تشخیص کمبود کافی نیست.
خلاصه: مصرف پایین ویتامین ث با خشک شدن و آسیب دیدگی پوست در نتیجه آفتاب مرتبط است، اما این علائم می توانند به علل دیگری نیز برگردند.
کبودی زمانی رخ می دهد که عروق خونی زیر پوست پاره شوند و باعث ترشح خون به نواحی اطراف شوند.
کبودی آسان نشانه ای رایج از کمبود ویتامین ث است زیرا کاهش تولید کلاژن، عروق خونی را تضعیف می کند.
کبودی های مرتبط با کمبود ویتامین ث می توانند نواحی بزرگی از بدن را درگیر کنند یا به صورت نقاط کوچک بنفش رنگی زیر پوست ظاهر شوند.
کبودی آسان غالباً یکی از اولین علائم واضح کمبود ویتامین ث است و به همین دلیل باید سطح آن در خون بررسی شود.
خلاصه: کمبود ویتامین ث باعث تضعیف عروق خونی و ایجاد کبودی آسان می شود. این نشانه معمولاً یکی از اولین علائم واضح کمبود ویتامین C است.
زخم ها به دلیل کاهش سرعت تشکیل کلاژن ناشی از کمبود ویتامین C، به کندی بهبود می یابند.
تحقیقات نشان داده اند که افرادی که زخم های مزمن و غیرقابل بهبود در پا دارند، به طور چشمگیری بیشتر از سایر افراد مبتلا به کمبود ویتامین C هستند.
در موارد شدید کمبود ویتامین C، زخم های قدیمی ممکن است دوباره باز شوند که خطر عفونت افزایش می یابد.
بهبود آهسته زخم یکی از نشانه های کمبود شدید ویتامین ث است و معمولاً تا زمانی که برای چندین ماه طول نکشد، مشاهده نمی شود.
خلاصه: کمبود ویتامین C با اختلال در تشکیل بافت، موجب کاهش سرعت بهبودی زخم ها می شود. این علامت به عنوان نشانه ای از کمبود شدید در نظر گرفته می شود، بنابراین سایر علائم و نشانه ها احتمالاً در ابتدا ظاهر شده اند.
از آنجا که مفاصل حاوی بافت همبند غنی از کلاژن هستند، کمبود ویتامین C می تواند بر آن ها تأثیر بگذارد.
بسیاری از موارد گزارش شده از درد مفاصل مرتبط با کمبود ویتامین C وجود دارد که غالباً به حدی شدید است که باعث لنگیدن یا سختی در راه رفتن می شود.
خونریزی در داخل مفاصل می تواند در افرادی که دچار کمبود ویتامین C هستند نیز رخ دهد، که باعث تشدید ورم و درد می شود.
با این حال، هر دو این علامت ها معمولاً با مکمل های حاوی ویتامین ث قابل درمان هستند و اغلب در عرض یک هفته بهبود می یابند.
خلاصه: کمبود ویتامین ث اغلب باعث درد شدید مفاصل می شود. در موارد حاد، خونریزی در داخل مفاصل ممکن است اتفاق بیفتد که باعث ورم و درد می شود.
کمبود ویتامین C می تواند بر سلامت استخوان ها تأثیر بگذارد. در واقع، مصرف کم ویتامین ث با افزایش خطر شکستگی و پوکی استخوان مرتبط است.
تحقیقات نشان داده است که ویتامین ث نقش حیاتی در تشکیل استخوان دارد؛ بنابراین کمبود آن می تواند باعث افزایش میزان از بین رفتن بافت استخوانی شود.
اسکلت کودکان ممکن است بیشتر تحت تأثیر کمبود ویتامین C قرار بگیرد، زیرا آنها هنوز در حال رشد هستند.
خلاصه: ویتامین C برای تشکیل استخوان مهم است و کمبود آن می تواند خطر ایجاد استخوان های ضعیف و شکننده را افزایش دهد.
لثه های قرمز، متورم و خونریزی کرده نشانه ای رایج از کمبود ویتامین C هستند.
بدون ویتامین C کافی، بافت لثه ضعیف و ملتهب می شود و عروق خونی آسان تر خونریزی می کنند.
در مراحل پیشرفته کمبود ویتامین C، لثه ها ممکن است حتی به رنگ بنفش به نظر برسند و حالت بافت گندیده پیدا کنند.
در نهایت، دندان ها می توانند به دلیل لثه های ناسالم و عاج ضعیف (لایه داخلی حاوی کلسیم در دندان ها)، لق شده و بیفتند.
خلاصه: لثه های قرمز و ملتهب یکی از نشانه های رایج کمبود ویتامین C است و کمبود شدید آن می تواند حتی منجر به از دست دادن دندان شود.
مطالعات نشان می دهد که ویتامین ث در داخل انواع مختلف سلول های ایمنی تجمع می یابد تا به آنها در مقابله با عفونت و نابود کردن پاتوژن ها (عوامل مولد بیماری) کمک کند.
کمبود ویتامین C با ضعف سیستم ایمنی و افزایش خطر بروز عفونت، از جمله بیماری های جدی مانند پنومونی (ذات الریه)، مرتبط است.
در واقع، بسیاری از افراد مبتلا به اسکوروی / اسکوربوت (بیماری ناشی از کمبود ویتامین ث) در نهایت به دلیل عملکرد ضعیف سیستم ایمنی خود در مقابله با عفونت فوت می کنند.
خلاصه: ویتامین ث یک ماده مغذی مهم برای سیستم ایمنی است. سطح پایین ویتامین C با خطر بالاتر عفونت مرتبط است، در حالی که کمبود شدید آن می تواند باعث مرگ ناشی از بیماری های عفونی شود.
کمبود ویتامین C و کم خونی ناشی از کمبود آهن اغلب با هم رخ می دهند.
علائم کم خونی ناشی از کمبود آهن شامل رنگ پریدگی، خستگی، مشکل در تنفس حین ورزش، پوست و موی خشک، سردرد و ناخن های قاشقی شکل است.
سطوح پایین ویتامین ث در بدن ممکن است با کاهش جذب آهن از غذاهای گیاهی و تأثیر منفی بر متابولیسم آهن به کم خونی ناشی از کمبود آهن منجر شود.
کمبود ویتامین C همچنین خطر خونریزی بیش از حد را افزایش می دهد که می تواند باعث آنمی (کم خونی) شود.
خلاصه کمبود ویتامین C با کاهش جذب آهن و افزایش احتمال خونریزی ممکن است خطر کم خونی ناشی از کمبود آهن را افزایش دهد.
دو علامت اولیه کمبود ویتامین C، خستگی و خلق و خوی ضعیف هستند.
اگرچه خستگی و تحریک پذیری ممکن است از اولین علائم کمبود سطح ویتامین ث در بدن باشد، اما معمولاً پس از چند روز مصرف مکمل های حاوی ویتامین ث بهبود می یابند.
خلاصه: نشانه های خستگی و روحیه ضعیف حتی با کمبود جزئی ویتامین C ممکن است ظاهر شود، اما به سرعت با مصرف کافی ویتامین C بهبود می یابد.
ویتامین C می تواند با تنظیم آزادسازی چربی از سلول های چربی، کاهش هورمون های استرس و کاهش التهاب از چاقی جلوگیری کند.
تحقیقات رابطه ای پایدار را بین کمبود ویتامین C و چربی اضافی بدن یافته اند، اما هنوز قطعی نیست که این رابطه علّت و معلولی می باشد.
جالب است بدانید که سطح پایین ویتامین C در خون به تجمع مقادیر بالای چربی در شکم حتی در افراد با وزن طبیعی مرتبط است.
اگرچه چربی اضافی در بدن به تنهایی کافی نیست تا نشان دهد کمبود ویتامین C وجود دارد، اما ممکن است پس از رد سایر عوامل، بررسی آن ارزشمند باشد.
خلاصه: مصرف کم ویتامین C با افزایش چربی بدن در انسان ها مرتبط است، اما عوامل دیگر مانند کیفیت رژیم غذایی نیز ممکن است در این امر دخیل باشند.
ویتامین C یکی از مهم ترین آنتی اکسیدان های محلول در آب در بدن است.
این ویتامین با خنثی کردن رادیکال های آزاد که می توانند موجب استرس اکسیداتیو و التهاب در بدن شوند، از آسیب سلولی جلوگیری می کند.
استرس اکسیداتیو و التهاب به بسیاری از بیماری های مزمن، از جمله بیماری های قلبی و دیابت، مرتبط شده اند؛ بنابراین کاهش آن ها می تواند سودمند باشد.
در مطالعه ای مصرف کم ویتامین ث با افزایش سطح التهاب و استرس اکسیداتیو و همچنین افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی مرتبط نشان داده شده است.
یک مطالعه نشان داد که بزرگسالانی که پایین ترین سطح ویتامین C را در خون داشتند نسبت به افرادی که بالاترین سطح ویتامین C را داشتند، طی 15 سال تقریباً 40% بیشتر در معرض خطر بروز نارسایی قلبی بودند.
خلاصه: مصرف منظم آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین ث با بهبود سلامتی ارتباط دارد، در حالی که مصرف کم می تواند التهاب و استرس اکسیداتیو را افزایش دهد.
مقدار توصیه شده روزانه (RDI) برای ویتامین C برابر با 90 میلی گرم برای مردان و 75 میلی گرم برای زنان است.
به سیگاری ها توصیه می شود که روزانه 35 میلی گرم ویتامین ث اضافی مصرف کنند، زیرا تنباکو جذب ویتامین C را کاهش داده و نیاز بدن به این ماده مغذی را افزایش می دهد.
برای جلوگیری از بیماری اسکوربوت به مقدار بسیار کمی ویتامین C (فقط 10 میلی گرم در روز کافی است) نیاز است. این مقدار تقریبآً معادل یک قاشق غذاخوری فلفل دلمه ای تازه یا آب نیمی از یک لیمواست.
برخی از بهترین منابع غذایی ویتامین C (به ازای هر فنجان) عبارتند از:
ویتامین C به سرعت در برابر گرما تجزیه می شود، بنابراین میوه ها و سبزیجات خام منابع بهتری نسبت به پخته شده ها هستند.
از آنجایی که بدن مقادیر زیادی ویتامین C را ذخیره نمی کند، توصیه می شود هر روز میوه ها و سبزیجات تازه مصرف شود.
مصرف مکمل ویتامین C خطرناک در نظر گرفته نمی شود، اما مصرف بیش از 2000 میلی گرم در روز ممکن است باعث دل درد، اسهال و حالت تهوع شود و همچنین خطر ابتلا به سنگ کلیه اگزالاتی را در مردان افزایش دهد.
علاوه بر این، دوزهای بالای 250 میلی گرم در روز ممکن است با آزمایش های تشخیص خون در مدفوع یا معده تداخل ایجاد کند و بنابراین باید مصرف مکمل ها از دو هفته قبل از آزمایش متوقف شود.
خلاصه: میوه ها و سبزیجات تازه منابع عالی ویتامین ث هستند و زمانی که به طور روزانه مصرف شوند، از کمبود آن در بدن جلوگیری می کنند. استفاده از مکمل های ویتامین C خطرناک نیست اما ممکن است در دوزهای بالا عوارض جانبی ناخوشایندی به همراه داشته باشد.
کمبود ویتامین C در کشورهای توسعه یافته نسبتاً نادر است اما هنوز بیش از 1 نفر از هر 20 نفر درگیر آن هستند.
از آنجایی که انسان ها نمی توانند ویتامین C را تولید کنند یا آن را در مقادیر زیاد ذخیره نمایند، باید به طور منظم برای جلوگیری از کمبود آن، مواد غذایی مناسبی مانند میوه ها و سبزیجات تازه را مصرف کنند.
نشانه ها و علائم کمبود ویتامین ث بسیار منتوع هستند که بیشتر آن ها به دلیل نقص در تولید کلاژن یا ناکافی بودن مصرف آنتی اکسیدان ها مرتبط می باشد.
برخی از اولین نشانه های کمبود شامل خستگی، خونریزی لثه ها، کبودی آسان، درد مفاصل و پوست خشن و ناهموار است.
با تشدید کمبود ویتامین ث در بدن، استخوان ها ممکن است شکننده شده، ناهنجاری هایی در ناخن و موها به وجود آید، زخم ها دیرتر بهبود یابند و سیستم ایمنی ضعیف شود.
التهاب، آنمی ناشی از کمبود آهن و افزایش بی دلیل وزن ممکن است نشانه های دیگری باشند که باید به آن ها توجه کرد.
خوشبختانه، علائم کمبود ویتامین ث معمولاً پس از رفع نیاز بدن به آن برطرف می شوند.
