دانشمندان دانشگاه راکفلر موفق به ساخت داروی تازهای به نام 2141-V11 شدهاند که در نخستین آزمایش انسانی خود نتایج شگفتانگیزی نشان داده است. این دارو که مستقیماً به درون تومور تزریق میشود، توانسته در گروه کوچکی از بیماران مبتلا به سرطانهای پیشرفته پوست و پستان، اندازه تومورها را کاهش دهد و حتی باعث بهبودی کامل شود.
در این مطالعه که روی ۱۲ بیمار مبتلا به سرطانهای متاستاتیک انجام شد، نیمی از بیماران بهبود نسبی را تجربه کردند و در دو نفر از آنها سرطان بهطور کامل از بین رفت. نکته مهم این است که برخلاف درمانهای مشابه گذشته، عوارض جانبی جدی و خطرناکی مشاهده نشد و دارو بهطور کلی «به خوبی تحمل شد». بیشتر عوارض ثبتشده شامل تب یا مشکلات خفیف در محل تزریق بود و سطح آنزیمهای کبدی و تعداد پلاکتها در بیماران پایدار باقی ماند.
این دستاورد زمانی اهمیت بیشتری پیدا میکند که بدانیم طبق پیشبینی موسسه ملی بهداشت ایالات متحده، در سال ۲۰۲۵ بیش از دو میلیون مورد جدید سرطان تشخیص داده خواهد شد و حدود ۶۰۰ هزار نفر جان خود را از دست خواهند داد. اگرچه مرگومیر ناشی از سرطان در سالهای اخیر روند کاهشی داشته است، اما همچنان نیاز به درمانهای مؤثرتر و کمعارضهتر احساس میشود.
داروی 2141-V11 نوعی آنتیبادی مونوکلونال و در واقع یک آگونیست CD40 مهندسیشده است. این دارو باعث فعالسازی گیرنده CD40 در سلولهای ایمنی میشود و در محل تومور، ساختارهایی شبیه «اردوگاههای آموزشی» برای سلولهای T قاتل سرطان ایجاد میکند. به این ترتیب سیستم ایمنی بدن توانمند میشود تا تومورها را مورد حمله قرار دهد. تلاشهای پیشین برای استفاده از CD40 در درمان سرطان به دلیل عوارض شدید و التهاب سیستمیک با موفقیت همراه نبود. اما نسخه جدید این دارو بهگونهای طراحی شده که چنین مشکلاتی را کاهش دهد و بهجای تزریق وریدی، مستقیماً به بافت تومور وارد شود.
دکتر وائل حارب، متخصص سرطان در مؤسسه MemorialCare که در این مطالعه حضور نداشته، این دارو را «روشنکننده یک کلید ایمنی» توصیف کرده است. او توضیح میدهد که تزریق موضعی دارو سلولهای ایمنی را سازماندهی میکند و آنها را برای حمله گستردهتر به سرطان در سراسر بدن آماده میسازد. با این حال او تأکید میکند که تعداد شرکتکنندگان در این مطالعه بسیار محدود بوده و برای اطمینان از ایمنی و اثربخشی، انجام کارآزماییهای بالینی بزرگتر ضروری است.
به گفته خوان اوسوریو، نویسنده اصلی مطالعه و مدیر بالینی دانشگاه راکفلر، هماکنون کارآزماییهای فاز دوم این دارو در چندین مرکز در آمریکا در حال انجام هستند. این مطالعات روی سرطانهای سختدرمانی همچون گلیومای بدخیم، سرطان مثانه و پروستات متمرکز شدهاند. او با وجود امیدواری نسبت به دادههای اولیه، تأکید میکند که این درمان برای همه بیماران مؤثر نخواهد بود و باید نشانگرهای زیستی افراد بررسی شوند تا پیشبینی کنیم چه کسانی بهترین پاسخ را خواهند داد.
نتیجه این تحقیق که در مجله Cancer Cell منتشر شده، اگرچه هنوز در ابتدای راه است، اما میتواند مقدمهای بر انقلابی تازه در حوزه ایمونوتراپی سرطان باشد. اگر کارآزماییهای گستردهتر نیز موفقیتآمیز باشند، 2141-V11 میتواند به یکی از مهمترین ابزارهای علمی بشر در مقابله با سرطانهای مقاوم تبدیل شود؛ دارویی که امید تازهای را برای میلیونها بیمار در سراسر جهان به همراه دارد.





ثبت دیدگاه
دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید.