درخواست مشاوره رایگان
لیوتیرونین (نام تجاری: سایتومل)، شکل جایگزین و ساخته دست هورمون تیروئید (T3) است که به منظور جبران کاهش سطح هورمون ناشی از کم کاری تیروئید تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف لیوتیرونین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: لیوتیرونین
نام تجاری: ستومل، تریوستات
از لیوتیرونین برای درمان کم کاری تیروئید استفاده می شود. این دارو، هورمون تیروئید را که معمولاً توسط غده تیروئید ساخته می شود جایگزین یا تأمین می کند. لیوتیرونین فرم انسانی ساختگی هورمون تیروئید است. کاهش هورمون تیروئید در بدن می تواند به طور طبیعی و یا در نتیجه آسیب دیدگی این غده در اثر تابش اشعه یا مصرف دارو و همچنین در نتیجه برداشتن آن با جراحی رخ دهد. ترشح مقدار مناسب تیروئید در بدن برای سلامتی ضروری است. برای کودکان، سطح مناسب هورمون تیروئید به رشد و یادگیری طبیعی آنها کمک می کند.
لیوتیرونین همچنین برای درمان انواع دیگر مشکلات تیروئیدی (مانند انواع خاصی از گواتر و سرطان تیروئید) مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین می توان این دارو را برای دیگر بیماری های تیروئیدی مورد آزمایش قرار داد. باید از مصرف این دارو برای درمان ناباروری خودداری شود مگر اینکه ناباروری ناشی از کاهش هورمون تیروئید باشد.
لیوتیرونین باید به صورت خوراکی همراه با غذا یا بدون آن، طبق تجویز پزشک و معمولاً یک بار در روز مصرف شود. بهتر است هر روز در زمان مشخصی مصرف شود تا سطح هورمون تیروئید در سطح ثابتی نگه داشته شود.
بیشترین اثربخشی لیوتیرونین در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. مصرف آن را بدون مشورت با پزشک متوقف نکنید. درمان های جایگزینی تیروئید معمولاً به صورت مادام العمر انجام می شود.
دوز مصرفی دارو طبق شرایط پزشکی فرد، سن، نتایج آزمایش تشخیصی و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود. مصرف برخی از داروها می تواند باعث کاهش جذب لیوتیرونین شود. به عنوان مثال می توان به داروهای حاوی آلومینیوم یا منیزیم، آنتی اسیدها، سوکرالفات، مکمل های کلسیم، آهن، رزین های متصل کننده اسید صفراوی (مانند کلستیرامین، کلستیپول، کلسولام)، سیمتیکون، سولامر، سدیم پلی استایرن سولفونات و دیگر داروها اشاره کرد. در صورتی که هر یک از این داروها را مصرف می کنید، باید آنها را حداقل 4 ساعت قبل یا بعد از لیوتیرونین مصرف کنید. در صورت مصرف لانتانیم، آن را حداقل 2 ساعت قبل یا بعد از لیوتیرونین مصرف کنید.
علائم کاهش سطح هورمون تیروئید شامل خستگی، دردهای عضلانی، یبوست، خشکی پوست، افزایش وزن، کندی ضربان قلب یا حساسیت به سرما است. این علائم می توانند در طی چند روز ایجاد شوند. در صورت عدم بهبود عوارض یا تشدید آنها به پزشک خود اطلاع دهید.
ریزش موی موقت می تواند در چند ماه اول شروع مصرف لیوتیرونین به ویژه در کودکان رخ دهد. در صورت تداوم یا تشدید این عارضه، به سرعت به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
اگرچه تقریبا غیرممکن است، اما این امکان وجود دارد که سطح هورمون تیروئید در بدن بیش از حد معمول آن شود. در صورت بروز علائم افزایش بیش از حد هورمون تیروئید در بدن، از جمله: سردرد، تغییرات روحی و روانی (مانند زودرنجی، عصبی بودن)، افزایش تعریق، حساسیت به گرما، اسهال و اختلال در قاعدگی، به سرعت به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت مشاهده علائم شدید مرتبط با افزایش بیش از حد هورمون تیروئید، از جمله: درد قفسه سینه، تپش قلب سریع و نامنظم، تورم مچ پا یا پا، مشکل تنفسی و خستگی غیر معمول، به سرعت به مرکز فوریت های پزشکی مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت اتفاق می افتد. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش (عوارض پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، فوراً به پزشک یا مراکز فوریت های پزشکی مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی لیوتیرونین را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف لیوتیرونین، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف لیوتیرونین، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی کاهش عملکرد غده فوق کلیوی، ابتلا به بیماری های قلبی (مانند درد قفسه سینه، نارسایی قلبی، ضربان قلب نامنظم، حمله قلبی)، فشار خون بالا، دیابت و دیابت بی مزه مطلع سازید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
درحال حاضر اطلاعات نشان می دهند که این دارو می تواند در دوران بارداری مورد استفاده قرار گیرد. در صورت بارداری به پزشک خود اطلاع دهید زیرا ممکن است نیاز به تغییر دور مصرفی شما توسط پزشک باشد.
لیوتیرونین به شیر مادر منتقل می شود اما نمی تواند باعث آسیب به نوزاد شیرخوار شود. با این حال، بهتر است پیش از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی لیوتیرونین را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که می توانند با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: "رقیق کننده های خون" (مانند وارفارین).
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا مشکل تنفسی، با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت ضربان قلب تند و نامنظم، درد قفسه سینه، اختلال در تنفس و گیجی باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند آزمایش ها عملکرد تیروئید) در طول مصرف این دارو انجام شود. تمام قرار ملاقات های پزشکی و آزمایشگاهی خود را به خاطر بسپارید.
اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید. اگر زمان دوز بعدی نزدیک است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید؛ مگر اینکه پزشک چنین تجویزی کرده باشد. در صورت فراموش کردن دو دوز متوالی یا بیشتر، با پزشک خود تماس بگیرید. در مورد فراموش کردن دوز مصرفی از پزشک خود بپرسید و تمام دستورالعمل های ذکر شده توسط پزشک را دنبال کنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.