درخواست مشاوره رایگان
میوکلونوس به انقباضات ناگهانی و کوتاه غیر ارادی یا تکان دادن یک عضله یا گروهی از عضلات اشاره دارد. شخص نمی تواند این انقباضات را متوقف یا کنترل کند. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل بروز میوکلونوس، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
میوکلونوس شامل حرکات تند و سریع و غیرارادی عضلانی می باشد. سکسکه نیز نوعی میوکلونوس محسوب می شود زیرا نوعی حرکت تند و ناگهانی است. همچنین حرکات ناگهانی (شروع خواب) که درست قبل از به خواب رفتن اتفاق می افتد نیز میوکلونوس محسوب می شوند. این ها اشکالی از میوکلونوس هستند که در افراد سالم رخ می دهند و به ندرت نشانه ای از یک مشکل در فرد به شمار می آیند.
انواع دیگر میوکلونوس به علت اختلال در سیستم عصبی (نورولوژیکی) مانند صرع و یا یک وضعیت متابولیک یا واکنش به یک دارو رخ می دهد.
در حالت ایده آل، برطرف کردن علت زمینه ای به کنترل علائم میوکلونوس در فرد بیمار منجر خواهد شد. اگر علت میوکلونوس ناشناخته باشد و یا امکان درمان وجود نداشته باشد، در نتیجه، روند معالجه بیشتر بر کاهش اثرات منفی میوکلونوس بر کیفیت زندگی فرد متمرکز می شود.
افراد مبتلا به میوکلونوس اغلب علائم و نشانه های خود را به عنوان حرکات تند و سریع، تکانه ها و یا اسپاسم هایی با مشخصات زیر توصیف می کنند:
اگر علائم میوکلونوس مکرر و مداوم بود، برای ارزیابی بیشتر و تشخیص و درمان مناسب با پزشک خود مشورت کنید.
میوکلونوس به دلیل انواعی از مشکلات زمینه ای ایجاد می شود. پزشکان اغلب انواع میوکلونوس را بر اساس علل تفکیک می کنند که به تعیین نوع درمان کمک می کند. انواع میوکلونوس شامل دسته های زیر است:
این نوع میوکلونوس در افراد سالم و طبیعی دیده می شود و به ندرت به درمان نیاز دارد. مثال ها عبارتند از:
این نوع از بیماری به خودی خود اتفاق می افتد، معمولاً بدون علائم دیگر و بدون ارتباط با هیچ بیماری زمینه ای. علت میوکلونوس ضروری اغلب غیر قابل توضیح (ایدیوپاتیک) یا در بعضی موارد ارثی است.
این نوع میوکلونوس به عنوان بخشی از اختلال صرع رخ می دهد.
میوکلونوس علامتی، در نتیجه یک بیماری پزشکی زمینه ای رخ می دهد. مثال ها عبارتند از:
شرایط سیستم عصبی که منجر به میوکلونوس ثانویه می شود عبارتند از:
برای تشخیص میوکلونوس، پزشک سابقه پزشکی و علائم را بررسی می کند و معاینه جسمی انجام می دهد.
برای تعیین علت میوکلونوس و رد سایر علل احتمالی بیماری، پزشک معمولاً انجام چندین آزمایش را توصیه می کند، از جمله:
این روش فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کند و به پزشک کمک می کند تا منشأ بیماری را مشخص کند.
در این روش الکترودهای کوچکی به پوست سر متصل می شود، سپس از شخص خواسته شده که عمیق و ثابت نفس بکشد و به چراغ های روشن نگاه کند یا به صداها گوش دهد، این کارها می توانند فعالیت های غیر طبیعی مغز را مشخص نمایند.
در این روش، پزشکان الکترودهای سطح EMG را روی چندین عضله، به ویژه بر روی عضلاتی که درگیر هستند، قرار می دهند.
یک ابزار، فعالیت الکتریکی عضله را در حالت استراحت و هنگام انقباض عضله، مانند خم شدن آن، ضبط می کند. این سیگنال ها به تعیین الگو و منشأ میوکلونوس کمک می کنند.
این آزمایش ها فعالیت الکتریکی مغز، ساقه مغز و نخاع را که در اثر لمس، صدا، بینایی و سایر محرک ها ایجاد می شود، اندازه گیری می کنند.
انجام اسکن ام آر آی می تواند برای بررسی مشکلات ساختاری یا تومورهای مغزی یا نخاعی که میتواند علت اصلی میکلونوس در فرد باشند، مورد استفاده قرار گیرد. در اسکن ام آر آی از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از مغز، نخاع و دیگر مناطق بدن استفاده می شود.
پزشک آزمایش ژنتیکی را برای کمک به شناسایی علل احتمالی میوکلونوس پیشنهاد میکند و همچنین میتواند درخواست آزمایش خون یا ادرار کند تا موارد زیر را بررسی کند:
درمان میوکلونوس بیشتر زمانی موثر است که یک علت زمینه ای برگشت پذیر داشته باشد که می تواند تحت درمان قرار گیرد، مانند یک بیماری دیگر، یک دارو و یا اثر یک ماده سمی.
با این حال بیشتر اوقات علت زمینه ای میوکلونوس را نمی توان درمان یا حذف کرد، بنابراین معالجه بیشتر با هدف کاهش علائم میوکلونوس، به ویژه هنگامی که باعث ناتوانی فرد می شوند، انجام می گیرد. هیچ دارویی مخصوص درمان میوکلونوس طراحی نشده است، اما پزشکان از داروهای سایر بیماری ها برای از بین بردن علائم میوکلونوس استفاده می کنند. گاهی برای کنترل علائم به بیش از یک دارو نیاز است.
داروهایی که پزشکان معمولاً برای میوکلونوس تجویز می کنند عبارتند از:
عوارض جانبی محتمل اسید والپروئیک حالت تهوع می باشد. لوتیراساتام نیز عوارض جانبی مانند خستگی و سرگیجه دارد. عوارض جانبی ناشی از پریمیدون شامل آرام بخشی و حالت تهوع می باشد.
تزریق آنابوتولینوم توکسین A (بوتاکس) در درمان اشکال مختلف میوکلونوس مفید است، به خصوص اگر فقط یک ناحیه منفرد تحت تأثیر قرار گرفته باشد. سموم بوتولینوم مانع ترشح یک پیام رسان شیمیایی می شود که باعث انقباضات عضلانی می شود.
اگر علائم میوکلونوس ناشی از تومور یا ضایعه در مغز یا نخاع باشد، جراحی می تواند یک گزینه مناسب باشد. در افراد مبتلا به میوکلونوس که بخش هایی از صورت یا گوش درگیر می شود نیز می توان از عمل جراحی بهره مند شد.
تحریک عمقی مغز (DBS) برای برخی افراد مبتلا به میوکلونوس و دیگر اختلالات حرکتی مورد استفاده قرار می گیرد. تحقیقات و مطالعه پیرامون تاثیر DBS برای میوکلونوس ادامه دارد.
شخص در ابتدا می تواند با مراجعه به پزشک عمومی روال درمانی را آغاز کند و ممکن است به پزشک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شود.
از آنجا که زمان ملاقات با پزشک بسیار کوتاه است و اغلب موارد زیادی برای بررسی وجود دارد، لذا بهتر است برای مراجعه به پزشک از قبل آماده باشید. در ادامه، اطلاعاتی وجود دارد که به شخص برای زمان ملاقات با پزشک کمک می کند.
وقت شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات می تواند به شما کمک کند تا از وقت خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت اتمام زمان، سوالات خود را از مهمترین تا کم اهمیت ترین لیست کنید. در مورد این بیماری، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:
علاوه بر این سوالات، در پرسیدن هر سوال دیگری که برایتان پیش آمده است تردید نکنید.
پزشک احتمالاً تعدادی سوال از شخص می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها باعث استفاده صحیح از زمان ویزیت می شود ،پزشک امکان دارد بپرسد:
