لوگو سین سا

اوزمپیک و داروهای مشابه لاغری می توانند به کنترل آسم کمک کنند

پژوهش تازه‌ای که در مجله Advances in Therapy منتشر شده است، نشان می‌دهد افرادی که داروهای خانواده «اگونیست گیرنده GLP‑1» مانند اوزمپیک، وِگووی، ویکتوزا یا ساکسندا را مصرف می‌کنند، توانسته‌اند آسم خود را بهتر مهار کنند. این پژوهش که به‌دست متخصصان دانشگاه آبردین و مؤسسه تحقیقاتی Observational and Pragmatic در بریتانیا انجام شد، نزدیک به ۶۰ هزار پرونده پزشکی را در پایگاه داده «Optimum Patient Care Research Database» زیر ذره‌بین قرار داد؛ از این میان بیش از ۱۰ هزار فرد چاق مبتلا به آسم دست‌کم یک سال با چنین داروهایی درمان شده بودند و حدود ۵۰ هزار فرد با شرایط مشابه، اما بدون مصرف GLP‑1، به‌عنوان گروه مقایسه انتخاب شدند. پژوهشگران روند بیماری این دو گروه را به‌طور میانگین سه سال دنبال کردند و دو شاخص مرسوم کنترل آسم (RDAC و OAC) را قبل و بعد از درمان بررسی کردند.

نتایج نشان دادند با اینکه گروه دریافت‌کننده GLP‑1 پیش از آغاز درمان شاخص توده بدنی بالا و کنترل آسم ضعیف‌تری داشتند، یک سال پس از شروع دارو بهبودی چشمگیر و پایداری در آسمشان مشاهده نمودند. با اینکه آزمایش‌های اسپیرومتری تفاوت معناداری میان دو گروه ثبت نکردند، پژوهشگران این خلأ را به کمبود داده‌ها در دوران همه‌گیری کووید‑۱۹ نسبت می‌دهند.

افراد چاقی که آسم دارند معمولاً وقتی از داروهای کورتیکواستروئیدی (که برای کاهش التهاب مصرف می‌شوند) استفاده می‌کنند، اثر کمتری از این داروها می‌گیرند. پژوهشگران معتقدند بهبود علائم در این مطالعه فقط به خاطر کاهش وزن نیست، بلکه احتمالاً داروهای GLP‑1 خودشان اثرات ضدالتهابی مستقیمی دارند که همراه با کاهش وزن باعث بهتر شدن وضعیت آسم می‌شوند. با این حال، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، به خصوص برای تعیین اینکه آیا این داروها روزی می‌توانند برای درمان مشکلات تنفسی استفاده شوند یا خیر.

این یافته‌ها واکنش‌های متفاوتی در جامعه علمی برانگیخته‌اند. دکتر جیمی یوهانس، متخصص ریه و مراقبت‌های ویژه در کالیفرنیا، با اشاره به اینکه گیرنده‌های GLP‑1 در بافت ریه نیز وجود دارند، می‌گوید:

«این پژوهش به‌طور هم‌زمان از دو احتمال حمایت می‌کند؛ یکی اینکه کاهش وزن می‌تواند التهاب را کاهش دهد، و دیگر اینکه خود دارو ممکن است مستقیماً واکنش‌های التهابی و حساسیت بیش‌از‌حد راه‌های هوایی را که از ویژگی‌های آسم هستند، مهار کند.»

در سوی مقابل، دکتر توماس کیلکنی از بیمارستان دانشگاه استاتن‌آیلند باور دارد داده‌های موجود هنوز روشن نمی‌کنند کدام عامل—دارو یا فقط کاهش وزن—بیشترین سهم را در بهبود دارد:

«ده‌ها مطالعه پیش‌تر نشان داده‌اند که پایین آمدن وزن حتی بدون داروی خاصی می‌تواند کنترل آسم را بهتر کند؛ بنابراین باید محتاط بود.»

با وجود این اختلاف نظرها، پیام عملی پژوهش برای بیماران روشن است: افرادی که اضافه‌وزن دارند و آسمشان به درمان‌های رایج پاسخ کامل نمی‌دهد، ممکن است از داروهای GLP‑1 سود ببرند. البته این داروها عوارض، هزینه و محدودیت‌های خود را دارند و هنوز به‌عنوان درمان خط اول آسم تأیید نشده‌اند. پژوهشگران اکنون قصد دارند در کارآزمایی‌های بالینی دقیق‌تر مشخص کنند سهم واقعی هر عامل چیست و آیا می‌توان در آینده از این داروها به‌طور هدفمند برای مشکلات تنفسی بهره گرفت یا خیر.

تا آن زمان، این یافته‌های تازه نویدبخش امیدی جدید برای میلیون‌ها فرد چاق مبتلا به آسم در سراسر جهان هستند: شاید همان داروهایی که برای کنترل قند خون و کاهش وزن تجویز می‌شوند، بتوانند تنفس را بهبود بخشند.

امتیازات

امتیاز شما به این مطلب چیست؟

امتیاز شما به این مطلب چیست؟

ثبت دیدگاه

دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است!