سوتوراسیب (نام تجاری: لوماکراس)، نوعی داروی مورد استفاده در درمان هدفمند است که در درمان سرطان های سلول های غیرکوچک ریه کاربرد دارد. سوتوراسیب معمولاً پس از یک درمان سیستمیک با داروی دیگری تجویز می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف سوتوراسیب، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: سوتوراسیب
نام تجاری: لوماکراس
سوتوراسیب برای درمان نوع خاصی از سرطان ریه (سرطان ریه سلول غیرکوچک-NSCLC) استفاده می شود و با کند کردن یا توقف رشد سلول های سرطانی فعالیت می کند.
پیش از هر بار مصرف سوتوراسیب، راهنمای مصرف دارو را مطالعه نمایید. می توانید سوالات خود را از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
سوتوراسیب را معمولاً یک بار در روز به صورت خوراکی یا بدون غذا طبق دستور پزشک، مصرف کنید. قرص ها را به طور کامل مصرف نمایید و آنها را نجوید، خرد نکنید و تقسیم نکنید.
اگر در بلع کامل قرص مشکل دارید، قرص را در یک فنجان با نصف لیوان آب بدون گاز و دمای اتاق (4 اونس / 120 میلی لیتر) قرار دهید. خوب هم بزنید تا قرص به قطعات کوچک تبدیل شود. قرص به طور کامل حل نمی شود. قرص را خرد و مخلوط را گرم نکنید. تمام این مخلوط را بدون جویدن، فوراً یا در عرض 2 ساعت بنوشید. پس از نوشیدن مخلوط، فنجان را با نصف لیوان آب دیگر (4 اونس / 120 میلی لیتر) پر کنید و آن را بنوشید تا مطمئن شوید که تمام دارو را دریافت کرده اید. اگر بلافاصله این مخلوط را نمی نوشید، حتماً قبل از نوشیدن مخلوط را هم بزنید.
مقدار مصرف بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان تعیین می شود. دوز خود را افزایش ندهید و بیشتر از زمان تجویز شده از این دارو استفاده نکنید زیرا وضعیت بیماری سریعتر بهبود نمی یابد و خطر عوارض جانبی افزایش می یابد.
در صورت استفراغ بعد از مصرف یک دوز، دوز دیگر را مصرف نکنید. دوز بعدی خود را در زمان برنامه ریزی شده معمول مصرف کنید.
بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
داروهایی که اسید معده را کاهش داده یا مانع از ترشح آن می شوند (مانند مهارکننده های پمپ پروتون / PPI ها، مسدود کننده های H2، آنتی اسیدها) جذب سوتوراسیب را کاهش داده و عملکرد دارو را مختل می کنند. در حین استفاده از این دارو از مصرف داروهای PPI (مانند امپرازول، لانزوپرازول) و مسدود کننده های H2 (مانند فاموتیدین، رانیتیدین) خودداری کنید. در صورت مصرف آنتی اسیدها، این دارو را حداقل 4 ساعت قبل یا حداقل 10 ساعت پس از مصرف آنتی اسید مصرف کنید.
تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست، درد عضلات / مفصل یا خستگی می تواند از عوارض سوتوراسیب باشد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از عوارض، حتماً آن را با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مطرح کنید.
احتمال ابتلا به عوارض جانبی برای افرادی که از این دارو استفاده می کنند وجود دارد. به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی جدی، از جمله: علائم بیماری کبدی (مانند تهوع / استفراغ مداوم، از دست دادن اشتها، درد معده / شکم، زرد شدن سفیدی چشم ها / پوست، ادرار تیره)، تورم دست / مچ پا / پا فوراً به پزشک مراجعه نمایید.
سوتوراسیب می تواند باعث بروز مشکلات ریوی شدید شود. در صورت بروز هرگونه علائم مشکلات ریوی (مانند تب، سرفه جدید یا تشدید تنگی نفس) فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
سوتوراسیب می تواند باعث راش پوستی شود که معمولاً جدی نیست. با این حال، تشخیص آن از عارضه های پوستی شدید که میتواند به علت واکنش آلرژیک شدید باشد ممکن است برای شما دشوار باشد. در صورت بروز راش بلافاصله از پزشک کمک بگیرید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی سوتوراسیب را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف سوتوراسیب، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص: مشکلات کبدی مطلع سازید.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در موارد ضروری استفاده شود. درباره خطرات و مزایای مصرف این دارو، با پزشک مشورت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. به دلیل خطر احتمالی برای نوزاد، تغذیه با شیر مادر در حین استفاده از این دارو و به مدت 1 هفته پس از آخرین دوز توصیه نمی شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی سوتوراسیب را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی داروها می توانند بر دفع سوتوراسیب از بدن و نحوه عملکرد آن تأثیر بگذارند. به عنوان مثال می توان به ریفامایسین ها (مانند ریفابوتین)، داروهای مورد استفاده برای درمان تشنج (مانند کاربامازپین، فنی توئین) و سایر داروها اشاره کرد.
سوتوراسیب می تواند دفع سایر داروها را از بدن تسریع کرده و بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد. نمونه هایی از داروهای تحت تأثیر شامل لونافرنیب، محصولات خاصی که برای درمان هپاتیت مزمن C (آسوناپروویر،ریتوناویر،پاریتاپریویر،اومبیتاسویر) استفاده می شوند و سایر داروها می باشند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
در حین مصرف این دارو، آزمایش های تشخیصی یا پزشکی (مانند عملکرد کبد، شمارش کامل خون، سطح مواد معدنی در خون) باید انجام شود. تمام معاینات پزشکی و آزمایشگاهی را رعایت کنید. برای جزئیات بیشتر با پزشک مشورت کنید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، مگر اینکه بیش از 6 ساعت از زمان معمول مصرف دوز گذشته باشد. دوز بعدی خود را در زمان معمول مصرف کنید و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.