هیوسیامین (نام تجاری: آناسپاز) از دسته داروهای ضداسپاسم و گرفتگی عضلات است که به کاهش علائم ناشی از اختلالات گوارشی کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف هیوسیامین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: هیوسیامین
نام تجاری: آناسپاز
هیوسیامین برای درمان انواع مشکلات معده / روده مانند گرفتگی و سندرم روده تحریک پذیر مصرف می شود. این دارو همچنین برای درمان بیماری های دیگر مانند مشکلات کنترل مثانه و روده، درد گرفتگی ناشی از سنگ کلیه و سنگ صفرا و بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این برای کاهش عوارض جانبی برخی از داروها (داروهایی که برای درمان میاستنی گراویس (ضعف وخیم عضلانی) استفاده می شود) و حشره کش ها نیز مصرف می شود. هیوسیامین، تولید اسید در معده را کاهش می دهد، حرکات طبیعی روده را کند می کند و شل کننده ی عضلات در بسیاری از اندام ها (مانند معده، روده، مثانه، کلیه، کیسه صفرا) محصوب می شود. همچنین هیوسیامین میزان ترشح برخی از مایعات بدن را کاهش می دهد (مانند بزاق، عرق). این دارو به دسته ای از داروها است که تحت عنوان ضد کولینرژیک / ضد اسپاسم شناخته می شوند، تعلق دارد.
هیوسیامین طبق تجویز پزشک، بصورت خوراکی و معمولاً 30-60 دقیقه پیش از غذا، مصرف می شود.
مقدار مصرفی دارو براساس شرایط پزشکی فرد بیمار و میزان پاسخ دهی بدن به درمان تعیین خواهد شد. بدون مشورت با پزشک، دوز دارو و مقدار مصرفی آن را افزایش ندهید و آن را طولانی تر از زمان تجویز شده مصرف نکنید. بزرگسالان و کودکان 12 سال به بالا نباید بیش از 1.5 میلی گرم از این دارو را در طول 24 ساعت مصرف کنند. کودکان 2 تا 12 ساله نیز نباید بیش از 0.75 میلی گرم از آن را در طی 24 ساعت مصرف کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک معالج یا پزشک داروخانه مشورت کنید.
آنتی اسیدها جذب هیوسیامین را کاهش می دهند. در صورت استفاده از داروهای ضد اسید، آنها را بعد از غذا و هیوسیامین را پیش از غذا مصرف کنید. یا حداقل 1 ساعت پس از مصرف هیوسیامین، ضد اسید را مصرف کنید.
در هنگام مصرف هیوسیامین می بایست مقدار بسیار زیادی مایعات بنوشید مگراینکه پزشک تجویز دیگری کرده باشد.
در صورت تشدید یا تداوم بیماری، پزشکتان را مطلع سازید.
سرگیجه، خواب آلودگی، تاری دید، خشکی دهان، مشکلات بینایی، سردرد، مشکلات خوابیدن، یبوست، گرگرفتگی، خشکی پوست و کاهش تعریق ممکن است رخ دهد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، فوراً پزشک معالج یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
برای از بین بردن خشکی دهان، آب نبات سفت یا چیپس یخ (بدون قند) را مکیده و یا آدامس (بدون قند) بجوید، آب بنوشید یا از جایگزین بزاق (بزاق مصنوعی) استفاده کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برایتان تجویز کرده است چرا که بر این باور است که منافع این دارو از عوارض آن بیشتر است. بیشتر مصرف کنندگان هیوسیامین، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت وقوع هر یک از عوارض جدی اما نادر: تغییرات ذهنی / خلقی (مانند گیجی، هیجان غیرعادی)، ضربان قلب سریع / نامنظم، دشواری در ادرار کردن، کاهش توانایی جنسی، از دست دادن هماهنگی، دشواری در صحبت کردن و استفراغ، فوراً پزشکتان را مطلع سازید.
در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی بسیار جدی مانند درد / تورم / قرمزی چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ در شب) به دنبال امدادهای فوری پزشکی باشید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به هیوسیامین نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی از جمله: عارضه های پوستی، خارش یا تورم (به خصوص در صورت، زبان یا گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی، به پزشک مراجعه نمایید.
موارد مذکور، تمامی عوارض جانبی احتمالی هیوسیامین را در بر نمی گیرد. در صورت مشاهده علائمی به غیر از موارد بالا، با پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه تماس بگیرید.
پیش از مصرف هیوسیمامین، در صورت داشتن حساسیت به آن و یا به آتروپین یا هرگونه حساسیت دیگری، پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه را مطلع سازید. این محصول حاوی اجزا غیرفعالی می باشد که می تواند منجر به ایجاد واکنش های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
در صورت ابتلا به بیماری های خاص، این دارو را مصرف نکنید. پیش از مصرف این دارو، در صورت وجود: بزرگ شدگی پروستات، مشکلات انسداد ادرار، برخی از مشکلات معده ای / روده ای (مانند حرکات آهسته روده، انسداد، کولیت زخمی شونده شدید، عفونت) و مشکلات قلبی به دلیل خونریزی شدید، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
پیش از مصرف هیوسیامین، سوابق پزشکی خود مخصوصاً: داشتن سابقه خانوادگی یا فردی ابتلا به گلوکوم (نوع زاویه بسته)، پرکاری تیروئید، سایر مشکلات قلبی (مانند کرونر بیماری های قلبی، نارسایی احتقانی قلب، ضربان قلب سریع، آریتمی)، فشار خون بالا، بیماری کلیوی، مشکلات سوزش سر دل (ریفلاکس اسید، فتق هیاتال)، مشکل خاص سیستم عصبی (نوروپاتی اتونوم)، میاستنی گراویس به اطلاع پزشک معالج یا پزشک داروخانه برسانید.
استفاده کنندگان لنزهای تماسی ممکن است نیاز به مصرف قطره های مرطوب کننده چشم پیدا کنند زیرا این دارو باعث خشکی چشم نیز خواهد شد.
هیوسیامین باعث سر گیجه، خواب آلودگی یا تاری دید می شود. الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) این سرگیجه یا یا خواب آلودگی را تشدید خواهند کرد. زمانی که نتوانسته اید فعالیت هایی مانند رانندگی، کار با ماشین آلات یا سایر فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری و دید واضح دارند را با خیال راحت انجام دهید، از انجام آنها خودداری نمایید. نوشیدنی های الکلی را محدود کنید. در صورت استفاده از ماری جوانا (شاهدانه) با پزشک خود صحبت کنید.
هیوسیامین با کاهش تعریق، خطر گرما زدگی را افزایش خواهد داد. از ماندن بیش از حد در هوای گرم، سونا و انجام ورزش یا سایر فعالیت های شدید خودداری نمایید.
افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو مخصوصاً گیجی، خواب آلودگی، هیجان غیرعادی، یبوست و مشکلات ادراری حساس تر هستند. گیجی و خواب آلودگی، خطر زمین خوردن را افزایش خواهد داد.
کودکان نیز نسبت به عوارض جانبی این دارو حساس تر هستند.
هیوسیامین در دوران بارداری تنها در مواقع ضروری مصرف می شود. در مورد خطرات و فواید مصرف این دارو با پزشکتان مشورت کنید.
این دارو می تواند به شیر مادر منتقل شود. پیش از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی، نحوه عملکرد داروها را تغییر می دهند و یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش خواهند داد. این یادداشت حاوی همه تداخلات دارویی احتمالی هیوسیامین نیست. لیستی از تمامی داروهای مصرفی (داروهای با نسخه، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) بنویسید و آن را در اختیار پزشک معالجتان یا پزشک داروخانه قرار دهید. بدون تأیید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید و همچنین دوز آنها را نیز تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که با هیوسیامین تداخل دارند عبارتند از: داروهای خاص ضد آریتمی (مانند دیزوپرامید، کینیدین)، داروهای آنتی کولینرژیک (مانند آتروپین، گلیکوپریلات، اسکوپولامین)، داروهای ضد اسپاسم (مانند کلیدینیوم، دیسیکلومین، پروپانتلین)، داروهای پارکینسون (مانند تری هکسی فنیدیل)، داروهای ضد قارچ آزول خاص (کتوکونازول، ایتراکونازول)، بلادونا آلکالوئیدهای، داروهای بی فسفونات (مانند آلندرونیت، ریزدرونات)، دیگوکسین (قرص های حل شونده آهسته)، مهار کننده های اکسیداز تک آمین (ایزوکارباکسازید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلجیلین، ترانیل سیپرومین)، قرص / کپسول پتاسیم، پراملینیتید.
در صورت مصرف داروهای خواب آور مانند مسکن ها یا داروهای تسکین دهنده سرفه (مانند کدئین، هیدروکدون)، الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی (مانند کاریزوپروادول، سیکلوبنزپرین) یا آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، پزشک معالج یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
برچسب روی تمامی داروهای مصرفی را (مانند داروهای آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی اجزای خواب آور باشند. نحوه مصرف امن این داروها را از پزشک داروخانه بپرسید.
این محصول بر نتایج برخی از آزمایش های تشخیصی تأثیر می گذارد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و پزشکان از استفاده شما از این دارو مطلع هستند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا اختلال در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. سایر علائم سوء مصرف این دارو عبارتند از: گرمی / خشکی پوست، تب، هیجان غیرعادی، ضربان قلب سریع / نامنظم و تشنج.
هرگز این دارو را بصورت سر خود به دیگران تجویز نکنید.
مدیریت اختلالات گوارشی شامل تغییر سبک زندگی مانند برنامه های کاهش استرس، ورزش، قطع سیگار و تغییرات رژیم غذایی برای افزایش اثربخشی این دارو می باشد. با پزشک معالج یا پزشک داروخانه در مورد تغییر سبک زندگی مفید صحبت کنید.
در صورت فراموشی مصرف یک دوز از این دارو، به محض به یادآوردن، آن را مصرف کنید اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای اتاق بین 59-86 درجه فارنهایت (15-30 درجه سانتیگراد) دور از نور و رطوبت نگه دارید. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
داروها را در داخل توالت یا چاه فاضلاب نریزید مگراینکه در دستورالعمل مصرف آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن محصول و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب، آن را دور بیندازید.