درخواست مشاوره رایگان
کلرتالیدون (نام تجاری: هیگروتون)، نوعی داروی ادرار آور است که با جلوگیری از جذب بیش از حد املاح در بدن، مانع احتباس آب در بدن می شود. این دارو در کنترل فشار خون بالا و ورم ناشی از نارسایی قلب یا کلیه و سیروز کبد کاربرد دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف کلرتالیدون، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: کلرتالیدون
برند تجاری: هیگروتون
از کلرتالیدون دردرمان فشار خون بالا (فشار خون بالا) استفاده می شود. درمان به موقع فشار خون بالا می تواند از سکته های مغزی، حملات قلبی و بیماری های کلیوی جلوگیری نماید. همچنین این دارو آب اضافی و نمک اضافی بدن، که توسط بیماری هایی مانند نارسایی قلب، بیماری های کبدی و کلیوی ایجاد می شوند، را دفع می کند. کاهش نمک و آب اضافی بدن به کاهش تورم (ادم) و مشکلات تنفسی که در اثر تجمع مایعات در ریه ها ایجاد می شود، کمک می کند. کلرتالیدون یک "قرص مدر" (دیوریتیک) است که مقدار ادرار را به خصوص در شروع مصرف افزایش می دهد. با کاهش انقباضات عروقی باعث تسهیل جریان خون می شود.
کلرتالیدون باید روزی یک بار، در صبح، به صورت خوراکی و طبق دستور پزشک، همراه با غذا یا بدون غذا مصرف گردد. در صورت مصرف دارو نزدیک به زمان خواب، ممکن است مجبور به بیدار شدن برای دفع ادرار شوید؛ بنابراین بهتر است این دارو را حداقل 4 ساعت قبل از خوابیدن مصرف کنید. سوالات خود را در رابطه با دوز های مصرفی، از پزشک معالج خود یا پزشک داروخانه بپرسید.
دوز مصرفی کلرتالیدون طبق شرایط پزشکی فرد و میزان پاسخ بدن به دارو تعیین می شود.
بشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید. حتی پس از بهبودی علائم نیز مصرف دارو نباید قطع شود. بیشتر افراد مبتلا به فشار خون بالا هیچ علامتی از بیماری ندارند.
در صورت مصرف داروهای کاهش کلسترول (رزین های متصل شونده به اسیدهای صفراوی از جمله کلستیرامین یا کلستیپول)، این دارو را حداقل 2 ساعت قبل یا 4 ساعت بعد از مصرف این داروها، مصرف کنید.
در صورت عدم بهبود و بدتر شدن شرایط، پزشک معالج خود را در جریان امور قرار دهید (به عنوان مثال فشار خون، افزایش پیدا کرده است یا بالا مانده است).
سرگیجه، احساس سبکی سر یا ناراحتی خستگی می تواند از عوارض مصرف کلرتالیدون باشد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، فوراً پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید.
برای کاهش خطر سرگیجه، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده به آرامی این کار را انجام دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان کلرتالیدون را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
کلرتالیدون می تواند باعث از دست رفتن مقدار زیادی از آب (دهیدراتاسیون)، نمک ها و مواد معدنی بدن شود. در صورت مشاهده هر یک از علائم دهیدراتاسیون و یا از دست رفتن مواد معدنی، مانند تشنگی بیش از حد، خشکی زیاد دهان، گرفتگی عضلات یا ضعف عضلانی، افزایش یا نامنظم شدن ضربان قلب و گیجی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
در صورت مشاهده هرگونه عارضه جانبی جدی، مانند غش کردن، درد در انگشتان پا یا مفاصل، نشانه هایی از مشکلات کلیوی (از جمله تغییر در مقدار ادرار)، فوراً به پرشک مراجعه کنید.
بروز هر یک از عوارض جانبی جدی مانند کاهش بینایی و درد های چشمی را بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
واکنش جدی آلرژیک به این محصول به ندرت رخ می دهد. با این حال، در صورت مشاهده علائمی همچون جوش، خارش، تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید و دشواری در تنفس، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی کلرتالیدون را در برنمی گیرد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف کلرتالیدون، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف کلرتالیدون، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص انواع دیابت، نقرس، بیماری های کلیوی و کبدی، لوپوس، عدم تعادل مواد معدنی که درمان هم نشده باشد (از جمله پتاسیم پایین)، مطلع سازید.
کلرتالیدون ممکن است باعث سرگیجه، خواب آلودگی یا بیهوش شدن به خصوص در یک ساعت اول مصرف، شروع درمان و یا افزایش دوز مصرفی شود. استفاده از الکل یا ماریجوانا (شاهدانه) می تواند سرگیجه را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
تعریق زیاد، اسهال یا استفراغ می توانند باعث از بین رفتن بیش از حد آب بدن (دهیدراتاسیون) شوند و خطر ابتلا به سبکی سر را افزایش دهند. اسهال یا استفراغ طولانی مدت را به پزشک خود اطلاع دهید. حتما مایعات کافی بنوشید تا از کمبود آب بدن جلوگیری کنید، مگر اینکه دستور پزشک خلاف آن باشد.
تمام داروهای مصرفی خود را (از جمله داروهای با نسخه، بی نسخه و محصولات گیاهی) پیش از جراحی به پزشک و یا دندان پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین این محصول ممکن است کنترل قند خون را دشوارتر کند. طبق دستور پزشک قند خون خود را به طور منظم بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. در صورت مشاهده علائم افزایش قند خون مانند افزایش تشنگی یا ادرار، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید زیرا ممکن است نیاز به تنظیم داروی دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی توسط پزشک داشته باشید.
کلرتالیدون ممکن است سطح پتاسیم خون را کاهش دهد؛ بنابراین در رابطه با مواد غذایی سرشار از پتاسیم (مانند موز، آب پرتقال) یا استفاده از جایگزین نمک حاوی پتاسیم با پزشک خود مشورت کنید. احتمالا پزشک مکمل پتاسیمی تجویز می کند.
این دارو می تواند حساسیت پوست را نسبت به آفتاب و همچنین خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. مدت زمان قرار گرفتن در معرض نور آفتاب را محدود کنید و از سولاریوم و چراغ های آفتابی استفاده نکنید. در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید و لباس محافظ بپوشید. در صورت بروز آفتاب سوختگی، تاول های پوستی یا قرمزی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
افراد مسن حساسیت بیشتری نسبت به عوارض جانبی مانند سرگیجه نشان می دهند.
مصرف کلرتالیدون در دوران بارداری توصیه نمی شود؛ زیرا می تواند به جنین آسیب برساند. جهت اطلاع از جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
این دارو می تواند از شیر مادر به نوزاد منتقل شود. اما آسیب رسانی آن به نوزاد شیرخوار محتمل نیست؛ بنابراین قبل از شیردهی با پزشک خود مشوورت کنید.
تداخل های دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی کلرتالیدون را پوشش نمی دهد بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی محصولاتی که می توانند با کلرتالیدون تداخل داشته باشند عبارتند از: دوفالیت، لیتیوم.
مواد تشکیل دهنده برخی از داروها می توانند باعث افزایش فشار خون و تشدید تورم شوند. نام هر آنچه که مصرف می کنید را در اختیار پزشک داروخانه قرار داده و در رابطه با بی خطر بودن مصرف آنها سوال کنید. (به خصوص داروهای مربوط به سرفه و سرماخوردگی، مکمل های غذایی یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن.)
کلرتالیدون ممکن است در برخی تست های آزمایشگاهی و پزشکی (از جمله آزمایش های مربوط به غده پاراتیروئید و یدید متصل شونده به پروتئین)، تداخل ایجاد کند و باعث نتایج نادرست آزمایش شود؛ بنابراین مطمئن شوید که تمامی پزشکان و مسئولان آزمایشگاه از مصرف شما از این دارو اطلاع دارند.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و یا دشواری در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت سرگیجه شدید، ضربان سریع و غش کردن باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
تغییراتی در شیوه زندگی مانند ورزش کردن، ترک سیگار و رژیم غذایی کم کلسترول / کم چربی می تواند اثر دارو را افزایش دهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
از انجام منظم آزمایش های پزشکی دوره ای (مانند آزمایش عملکرد کلیه و بررسی سطح پتاسیم خون) غافل نشوید. انجام این آزمایش ها می توانند به ارزیابی صحیح از میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی کمک کنند.
فشار خون خود را حین مصرف این دارو به طور منظم چک کنید. نحوه کنترل فشار خون خود را بیاموزید و نتایج را با پزشک معالج خود در میان بگذارید.
اگر یک دوز از دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید، اما اگر نزدیک زمان مصرف دوز بعدی بود، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
دارو را در دمای محیط و به دور از نور و رطوبت نگه دارید و از نگهداری دارو در دستشویی یا حمام خودداری کنید. همچنین داروها را دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی قرار دهید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
