پینئوبلاستوما

پینئوپلاستوما، یکی از سرطان های بسیار نادر در مغز است که غده پینه آل مغر را درگیر می کند. این غده به اندازه نخود و در میان مغز قرار دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم، نحوه تشخیص و درمان پینئولاستوما ارائه می شود.

نگاه کلی

پینئوبلاستوما نوعی سرطان نادر و تهاجمی است که از سلول های غده پینه آل (غده صنوبری) مغز شروع می شود. غده پینه آل، هورمونی (ملاتونین) تولید می کند که در چرخه خواب و بیداری طبیعی انسان نقش دارد.

پینئوبلاستوما می تواند در هر سنی رخ دهد اما بیشتر در کودکان خردسال اتفاق می افتد. این نوع سرطان ممکن است باعث سردرد، خواب آلودگی و تغییراتی در نحوه حرکت چشم شود.

درمان پینئوبلاستوما دشوار است. این سرطان می تواند در داخل مغز و مایع اطراف آن (مایع مغزی نخاعی) منتشر شود اما به ندرت به خارج از سیستم عصبی مرکزی گسترش می یابد. درمان، معمولاً شامل جراحی برای برداشتن هر چه بیشتر بافت سرطانی است. در مواردی درمان های تکمیلی دیگری نیز ممکن است توصیه شود.

تشخیص

آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص پینئوبلاستوما استفاده می شود عبارتند از:

• تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری به پزشک کمک می کند تا محل و اندازه تومور مغزی در کودکان را تعیین کند. از ام آر آی اغلب برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده می شود. همچنین ممکن است از تکنیک های پیشرفته ای مانند "ام آر آی پرفیوژن" و "ام آر اس" ‌نیز استفاده شود. آزمایش های تکمیلی شامل سی تی اسکن و پت اسکن می شود.
• برداشتن نمونه ای از بافت برای آزمایش (نمونه برداری / بیوپسی). برای برداشتن پینئوبلاستوما می توان نمونه برداری را با سوزن انجام داد. نمونه بافت مشکوک در آزمایشگاه برای تعیین انواع سلول ها و میزان تهاجمی بودن سرطان، مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.
• برداشتن مایع مغزی نخاعی برای آزمایش (پونکسیون کمری). در این روش که به آن پونکسیون کمری نیز گفته می شود، یک سوزن، بین دو استخوان در قسمت پایین ستون فقرات برای بیرون کشیدن مایع مغزی نخاعی از اطراف نخاع، وارد می شود. این مایعات برای یافتن سلول های توموری یا سایر ناهنجاری ها، مورد آزمایش قرار خواهند گرفت. در موقعیت های خاص، مایع مغزی نخاعی در طی نمونه برداری جمع آوری شده و بافت مشکوک نیز برداشته می شود.

درمان

گزینه های درمانی پینئوبلاستوما عبارتند از:

• جراحی رفع تجمع مایع در مغز. پینئوبلاستوما ممکن است رشد کند و مانع جریان طبیعی مایع مغزی نخاعی شود که می تواند باعث تجمع مایع و در نتیجه وارد شدن فشار به مغز شود (هیدروسفالی). بنابراین ممکن است انجام جراحی برای ایجاد راهی برای خروج مایع از مغز توصیه شود. گاهی اوقات درمان هیدروسفالی هم زمان با نمونه برداری یا جراحی برداشتن تومور انجام می شود.
• جراحی برداشتن پینئوبلاستوما. جراح مغز و اعصاب در این جراحی سعی می کند تا حد ممکن، تومور را بردارد اما اغلب حذف تومور به طور کامل غیرممکن است زیرا تومور در نزدیکی ساختارهای حیاتی در اعماق مغز تشکیل شده است. اکثر کودکان مبتلا به پینئوبلاستوما پس از جراحی، تحت درمان های تکمیلی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده قرار خواهند گرفت.
• رادیوتراپی (پرتو درمانی). در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در طول پرتودرمانی، بیمار روی تخت درمان دراز می کشد و دستگاهی دور او حرکت می کند. پرتوها از دستگاه، به ناحیه مورد نظر تابانده می شوند. از آنجا که این خطر وجود دارد که سلول های تومور فراتر از محل اولیه به سایر نواحی سیستم عصبی مرکزی گسترش یابند، پرتودرمانی مغز و نخاع برای کودکان بالاتر از 3 سال توصیه می شود.
• شیمی درمانی. درشیمی درمانی، از داروهای از بین برنده سلول های سرطانی، استفاده می شود. شیمی درمانی ممکن است پس از جراحی یا پرتودرمانی در کودکان مبتلا به پینئوبلاستوما انجام شود. در برخی موارد، شیمی درمانی همزمان با پرتودرمانی انجام خواهد شد. برای تومورهای بزرگتر، شیمی درمانی ممکن است پیش از جراحی و به منظور کوچک تر شدن تومور و برداشتن آسان تر، انجام شود.
• استریوتاکتیک رادیو سرجری. استریوتاکتیک رادیو سرجری در واقع نوعی پرتودرمانی است نه یک عمل جراحی. در این روش، برای از بین بردن سلول های تومور پرتوهای متعددی به نقطه مورد نظر تابیده می شوند. گاهی اوقات برای درمان عود پینئوبلاستوما، از رادیو سرجری استفاده می شود.
• آزمایش های بالینی. آزمایش های بالینی، مطالعاتی در مورد روش های درمانی جدید است. این مطالعات به بیماران فرصتی می دهد تا آخرین گزینه های درمانی را امتحان کنند اما ممکن است خطرات ناشی از عوارض جانبی ناشناخته نیز وجود داشته باشد. از پزشک خود بپرسید که آیا بیمار واجد شرایط شرکت در یک آزمایش بالینی هست یا خیر.