درخواست مشاوره رایگان
اپاندیموما، یکی از تومورهای سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) است که معمولاً در پایۀ مغز و نخاع تشکیل می شود. این تومور به ندرت در فضای خارج از سیستم عصبی مرکزی منتشر می شود. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم، نحوه تشخیص و درمان اپاندیموما ارائه می شود.
اپاندیموما نوعی تومور است که در مغز یا نخاع تشکیل می شود و از سلول های اپاندیمال مغز و نخاع (مسیرهای عبور مایع مغزی نخاعی مغز را تغذیه می کنند)، شروع می شود.
اپاندیموما می تواند در هر سنی رخ دهد اما بیشتر اوقات در کودکان ایجاد می شود. کودکان مبتلا به اپاندیموما ممکن است سردرد و تشنج را تجربه کنند. اپاندیموما در بزرگسالان بیشتر در نخاع تشکیل می شود و باعث ضعف در بخشی از بدن که تحت کنترل اعصاب تحت تأثیر تومور هستند، می شود.
درمان اصلی اپاندیموما، جراحی است. برای تومورهای تهاجمی یا تومورهایی که با جراحی نمی توان به طور کامل آنها را از بین برد، معمولاً درمان های تکمیلی مانند پرتودرمانی یا شیمی درمانی توصیه خواهد شد.
آزمایش ها و روش هایی که برای تشخیص اپاندیموما استفاده می شود عبارتند از:
بر اساس نتایج آزمایش بیمار، پزشک ممکن است به اپاندیموما مشکوک شود و جراحی را برداشتن تومور را توصیه کند. پس از برداشته شدن تومور، سلول های تومور در آزمایشگاه برای تأیید تشخیص، مورد آزمایش قرار خواهند گرفت. همچنین برای تعیین انواع سلول ها و میزان تهاجمی بودن سرطان در آنها، آزمایش های تکمیلی انجام خواهند شد.
گزینه های درمانی اپاندیموما عبارتند از:
جراحی برای برداشتن اپاندیموما. جراحان مغز و اعصاب تلاش می کنند تا حد ممکن اپاندیموما را از بین ببرند. هدف اصلی، برداشتن کل تومور است اما گاهی اوقات اپاندیموما در نزدیکی بافت حساس مغز یا نخاع قرار دارد که برداشتن کل آن، بسیار خطرناک می شود.
اگر در حین جراحی کل تومور برداشته شود، بیمار به هیچ گونه درمان اضافه تری نیاز نخواهد داشت. در صورت باقی ماندن مقداری از تومور، جراح مغز و اعصاب ممکن است برای حذف بقیه تومور، جراحی دیگری را توصیه کند. گاهی درمان های دیگری مانند پرتودرمانی برای تومورهای تهاجمی تر یا از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده نیز توصیه خواهد شد.
رادیوتراپی (پرتو درمانی). در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. در طول پرتودرمانی، بیمار روی تخت درمان دراز کشیده و دستگاه دور او حرکت می کند، این دستگاه پرتوهای پرانرژی را به ناحیه مورد نظر می تابانند.
پرتودرمانی ممکن است بعد از جراحی برای جلوگیری از عود یا زمانی که جراحان قادر به برداشتن کامل تومور نیستند، انجام شود.
تکنیک های تخصصی موجب می شوند که پرتودرمانی با دقت بیشتری سلول های تومور را مورد هدف قرار دهند و تا جای ممکن از برخورد پرتوها به بافت های سالم اطراف آن جلوگیری شود. "آی ام آر تی" و پروتون درمانی از روش هایی هستن که با دقت بالاتری پرتو را به تومور می رسانند.
رادیو سرجری. استریوتاکتیک رادیو سرجری نوعی عمل جراحی نیست بلکه نوعی پرتودرمانی است که در آن پرتوهای متعددی در ناحیه مورد نظر برای از بین بردن سلول های تومور، متمرکز خواهند شد. این درمان گاهی اوقات هنگام عود اپاندیموما پس از جراحی و پرتودرمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
شیمی درمانی. درشیمی درمانی، از داروهایی استفاده می شود که سلول های سرطانی را از بین می برند. شیمی درمانی برای اکثر موارد اپاندیموما موثر نمی باشد. نقش شیمی درمانی هنوز هم تا حد زیادی تجربی است و مختص موقعیت های خاص مانند زمان رشد مجدد تومور با وجود جراحی و پرتودرمانی، است.
آزمایش های بالینی. آزمایش های بالینی، مطالعاتی در مورد روش های درمانی جدید است. این مطالعات به بیماران فرصتی می دهد تا آخرین گزینه های درمانی را امتحان کنند اما ممکن است خطرات ناشی از عوارض جانبی ناشناخته نیز وجود داشته باشد. از پزشک خود بپرسید‌که آیا بیمار شما واجد شرایط شرکت در یک آزمایش بالینی هست یا خیر.
