درخواست مشاوره رایگان
پروسیکلیدین (نام تجاری: کمادرین)، نوعی داروی مهارکننده عصبی است که در بهبود خشکی، اسپاسم، لرزش و ضعف عضلانی ناشی از بیماری پارکینسون نقش دارد. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف پروسیکلیدین، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه شده است.
نام عمومی: پروسیکلیدین
نام تجاری: کمادرین
از پروسیکلیدین برای درمان علائم بیماری پارکینسون یا حرکات غیر ارادی ناشی از عوارض جانبی برخی داروهای روانپریشی (ضد جنون ها مانند کلرپرومازین، هالوپریدول) استفاده می شود. پروسیکلیدین متعلق به گروهی از داروها به نام آنتی کولینرژیک ها است که باعث مسدود شدن نوعی ماده طبیعی در بدن (استیل کولین) می شوند. این عملکرد به کاهش گرفتگی عضلانی، تعریق و تولید بزاق و همچنین به بهبود توانایی راه رفتن در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون نیز کمک می کند. آنتی کولینرژیک ها می توانند اسپاسم شدید عضلانی کمر، گردن و چشم ها را که گاهی اوقات توسط داروهای روانپزشکی ایجاد می شوند، از بین ببرند. همچنین می توانند باعث کاهش برخی عوارض جانبی مانند سفتی یا گرفتگی عضلانی (علائم خارج هرمی-EPS) را کاهش دهند. مصرف این دارو برای درمان مشکلات حرکتی ناشی از دیسکینزی دیررس موثر نیست و می تواند باعث تشدید آنها شود.
پروسیکلیدین را به صورت خوراکی، معمولاً 3 تا 4 بار در روز بعد از غذا و قبل از خواب یا طبق تجویز پزشک مصرف کنید. پزشک ممکن است در ابتدا این دارو را با دوز کم تجویز کند و سپس دوز مصرفی را به آرامی افزایش دهد تا دوز مناسب برای بیمار را تعیین کند. دوز مصرفی بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ بدن به درمان تعیین می شود.
اگر از شکل دارویی مایع آن استفاده می کنید، بهتر است دوز مصرفی خود را با قاشق یا دستگاه مخصوص، اندازه گیری کنید. از قاشق خانگی برای اندازه گیری استفاده نکنید زیرا ممکن است در تعیین دوز دچار اشتباه شوید.
بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود؛ بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
پروسیکلیدین را حداقل 1 ساعت قبل از مصرف آنتی اسیدهای حاوی منیزیم، آلومینیوم یا کلسیم مصرف کنید. باید بین زمان مصرف دوزهای پروسیکلیدین و برخی داروهای مصرفی برای درمان اسهال (داروهای جاذب ضد اسهال مانند کائولن، پکتین، آتاپولژیت) حداقل 1 تا 2 ساعت فاصله باشد. این دارو را حداقل 2 ساعت پس از مصرف کتوکونازول مصرف کنید. مصرف آنتی اسیدها و برخی داروها برای اسهال می توانند از جذب کامل پروسیکلیدین جلوگیری کنند و همچنین از جذب کامل کتوکونازول در صورت مصرف همزمان این محصولات با یکدیگر جلوگیری کند.
اگر این دارو را برای بهبود عوارض جانبی داروی دیگری مصرف می کنید، ممکن است پزشک برنامه دوز مصرفی منظمی به شما بدهد و یا بگوید که در صورت نیاز آن را مصرف کنید. اگر از این دارو برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می کنید، پزشک ممکن است دوزمصرفی برخی از داروها (مانند لوودوپا) را تغییر دهد.
دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. از تغییر دادن دوز مصرفی دارو و یا قطع مصرف آن بدون مشورت با پزشک خودداری کنید..
اگرچه داروی پروسیکلیدین برای بسیاری از افراد مناسب است، اما در برخی موارد می تواند باعث ایجاد اعتیاد شود. در صورت ابتلا به اختلال سو مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)، بیشتر در برابر این عارضه قرار خواهید داشت. از افزایش خودسرانه دوز مصرفی، مقدار مصرف و مدت زمان مصرف دارو خودداری کنید. در صورت تجویز قطع دارو، به درستی مصرف را قطع کنید. برخی از عوارض می توانند با قطع ناگهانی دارو تشدید شوند. ممکن است لازم باشد دوز مصرفی به تدریج کاهش یابد.
هنگامی که این دارو برای مدت طولانی استفاده شود، می تواند عملکرد خود را از دست بدهد و در نتیجه ممکن است نیاز به مصرف دوزهای متفاوتی داشته باشید. در صورتی که پاسخ دهی به این دارو از بین رفت، لازم است با پزشک خود در این باره صحبت کنید.
در صورت تداوم ای تشدید عارضه به پزشک خود اطلاع دهید.
خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست، گرگرفتگی، حالت تهوع، عصبی بودن، تاری دید یا خشکی دهان می تواند در نتیجه مصرف پروسیکلیدین ایجاد شود. این عوارض معمولاً با عادت کردن بدن به دارو کاهش می یابد. در صورت تداوم یا تشدید هر یک از این عوارض، به سرعت با پزشک خود یا پزشک داروخانه تماس بگیرید.
برای بهبود خشکی دهان، آب نبات سفت (بدون قند) یا چیپس سرد بمکید، آدامس (بدون قند) بجوید، آب بنوشید یا از بزاق مصنوعی استفاده کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف این دارو، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی بعید اما جدی مانند: کاهش توانایی جنسی، درد شدید معده یا شکم، بلع دشوار یا دردناک، مشکل در دفع ادرار کردن، ضعف، به سرعت به پزشک خود اطلاع دهید.
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، از جمله: درد قفسه سینه، سرگیجه یا غش شدید، تب بالا، ضربان قلب تند، نامنظم، کند، اختلالات روحی روانی (مانند گیجی، توهم، مشکلات حافظه)، درد، تورم، قرمزی چشم، اختلالات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف نور در شب)، به سرعت به مراکز فوریت های درمانی مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به پروسیکلیدین به ندرت اتفاق می افتد. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش، خارش / تورم (به خصوص در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، فوراً به پزشک یا مراکز فوریت های پزشکی مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی داروی پروسیکلیدین را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف پروسیکلیدین، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
قبل از مصرف این دارو، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در صورت ابتلا به عوارضی مانند انسداد مثانه، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع زاویه بسته)، انسداد مری، معده، روده (مانند انسداد روده)، کولیت اولسراتیو شدید، نوعی بیماری عضلانی (میاستنی گراویس) مطلع سازید.
همچنین قبل از مصرف پروسیکلیدین، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی ابتلا به عارضه های تنفسی (مانند آسم، آمفیزم)، اسهال ناشی از عفونت، مشکلات قلبی (مانند آنژین، حمله قلبی، نارسایی قلبی، ضربان قلب تند و نامنظم)، فشار خون بالا یا پایین، بیماری های روده ای (مانند یبوست مزمن، ایلئوس، کولیت اولسراتیو)، بیماری کلیوی، بیماری کبدی، اختلالات روحی روانی (مانند اضطراب، زوال عقل، روان پریشی)، برخی بیماری های عصبی (نوروپاتی خودکار)، تشنج، بیماری های معده ای (مانند رفلاکس اسید، فتق هیاتال، زخم)، سکته مغزی، تیروئید پرکار (پرکاری تیروئید)، بیماری های ادراری (مانند بزرگ شدن پروستات، مثانه نوروژنیک)، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند سو مصرف یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل) مطلع سازید.
داروی پروسیکلیدین ممکن است باعث ایجاد سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
برای کاهش سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده به آرامی بلند شوید.
پروسیکلیدین تولید بزاق را کاهش می دهد، در نتیجه می تواند باعث افزایش بروز مشکلات لثه و دندان (مانند ایجاد حفره، بیماری لثه ای) شود. مراقب بهداشت دهان و دندان خود (مانند مسواک زدن، نخ دندان کشیدن) باشید و به طور منظم معاینات دندانپزشکی خود را انجام دهید.
این دارو می تواند باعث کاهش تعریق شود و افزایش شدید دمای بدن (هیپرترمی) شود. احتمال بروز این عارضه جانبی جدی در هوای گرم، در حین انجام ورزش سنگین و یا در صورت مصرف الکل بیشتر است. در هوای گرم و هنگام ورزش، مقدار زیادی مایعات بنوشید و لباس سبک بپوشید. اگر علائم هایپرترمی مانند اختلالات روحی و روانی، سردرد یا سرگیجه مشاهده کردید، به سرعت به دنبال یک سرپناه خنک یا دارای تهویه مطبوع باشید و یا ورزش را متوقف کنید و فورا به پزشک مراجعه کنید. برای اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
اشکال مایع پروسیکلیدین ممکن است حاوی الکل باشند. در صورت ابتلا به دیابت، اعتیاد به الکل یا بیماری کبدی، احتیاط کنید. برخی از داروها (مانند دی سولفیرام، مترونیدازول) ممکن است در صورت ترکیب با الکل واکنش جدی ایجاد کنند. اگر دارویی مصرف می کنید که نباید همراه با الکل مصرف شود، به پزشک خود اطلاع دهید. از پزشک خود یا پزشک داروخانه در مورد مصرف ایمن این محصول بپرسید.
افراد مسن ممکن است نسبت به اثرات این دارو به ویژه سرگیجه، گرمازدگی، اختلالات حافظه و یبوست حساسیت بیشتری داشته باشند.
کودکان ممکن است نسبت به اثرات پروسیکلیدین، به ویژه تاثیر آن بر ضربان قلب، حساسیت بیشتری نشان دهند.
در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز مصرف شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. پیش از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی پروسیکلیدین را پوشش نمی دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
از مصرف پروسیکلیدین با داروهایی مانند پراملینتید، خودداری کنید؛ زیرا باعث ایجاد تداخلات دارویی بسیار شدیدی می شود.
اگر در حال حاضر از داروی ذکر شده در بالا استفاده می کنید، قبل از شروع پروسیکلیدین به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف پروسیکلیدین، پزشک خود یا پزشک داروخانه را از تمام داروهای دارای نسخه و بی نسخه یا محصولات گیاهی مصرفی خود، به خصوص آنتی کولینرژیک ها یا ضد اسپاسم ها (مانند آلکالوئیدهای بلادونا، کلیدینیوم)، برخی داروهای ضد آریتمی (مانند دیسوپیرامید، کینیدین)، کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزون)، مهارکننده های MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متاکسالون، متیلن بلو، موکلوبمید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سافین آمید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین)، داروهای مصرفی برای درمان بیماری حرکتی (مانند مکلیزین، اسکوپولامین)، قرص یا کپسول پتاسیم، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند آمی تریپتیلین، دوکسپین)، مطلع سازید.
در صورت مصرف دیگر محصولات خواب آور مانند داروهای شبه مسکن یا مسکن های ضد درد یا ضد سرفه (مانند کدئین، هیدروکودون)، الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، داروهای خواب آور یا ضد اضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، منبسط کننده های عضلانی (مانند کاریزوپرودول، سیکلوبنزاپرین) یا آنتی هیستامین ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
برچسب اطلاعات روی تمام داروهای خود (مانند داروهای ضد آلرژی یا داروهای ضدسرفه و سرماخوردگی) را به دقت بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب آلودگی شوند. از پزشک داروخانه درباره مصرف ایمن این داروها بپرسید.
در صورت مصرف بیش از حد دارو و بروز علائم جدی مانند غش کردن و مشکل تنفسی با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو می تواند به صورت ضربان قلب تند یا کند، تنفس آهسته یا کم عمق، بیهوشی، تشنج، از دست دادن هماهنگی بدن، تب، گرم شدن، خشک شدن یا برافروختگی پوست، گشاد شدن مردمک چشم، اختلالات بینایی، تغییر در مقدار ادرار، گیجی و توهم باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند معاینه چشم) به صورت دوره ای انجام شود تا میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی بررسی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید. اگر زمان دوز بعدی نزدیک است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید.
این دارو باید در دمای اتاق بین 68-77 درجه فارنهایت (20-25 درجه سانتیگراد) به دور از نور و رطوبت نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
