پرالیدوکسیم (نام تجاری: کنتراتیون)، نوعی دارو با خاصیت پادزهرگونه است که در درمان مسمومیت با برخی آفت کش ها و گازهای عصبی مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو با بازسازی عملکرد آنزیم کولین استراز در بدن، به کاهش اثرات مسمومیت کمک می کند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف پرالیدوکسیم، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: پرالیدوکسیم
نام تجاری: پروتوپام کلراید، کنتراتیون
از پرالیدوکسیم همراه با آتروپین برای درمان مسمومیت با عوامل عصبی که توسط برخی مواد شیمیایی شناخته شده به عنوان عوامل آنتی کولین استراز (از جمله سموم دفع آفات، گاز های عصبی مانند سارین و گاز VX) استفاده می شود. پرالیدوکسیم باعث بازیابی فعالیت نوعی ماده طبیعی خاص (کولین استراز) در بدن می شود که اعصاب و عضلات برای عملکرد خود به آن نیاز دارند. علائم مسمومیت با گاز های عصبی می تواند شامل مشکلات تنفسی، سردرد، آبریزش بینی، آب ریزش دهانی، اختلالات بینایی، تعریق، گرفتگی شکم، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، تکان های ناگهانی / لرزش عضله، خواب آلودگی، گیجی و تشنج باشد. عملکرد پرالیدوکسیم بیشتر روی عضلات است (از جمله عضلات تنفسی) تا حرکات ناگهانی، گرفتگی، ضعف و از کار افتادگی را کاهش دهد. همچنین از داروی دیگری (آتروپین) نیز برای درمان این علائم و سایر علائم مسمومیت عوامل عصبی مانند تنفس آرام / کم عمق، خس خس سینه، افزایش تعریق / بزاق، گرفتگی شکم، استفراغ و اسهال استفاده می شود.
با پزشک خود در مورد زمان و نحوه مصرف پرالیدوکسیم صحبت کنید. علائم مسمومیت با عوامل عصبی را بشناسید.
نحوه تزریق صحیح پرالیدوکسیم را از قبل بیاموزید تا در صورت نیاز، آمادگی لازم را داشته باشید. همچنین در صورتی که خودتان نمی توانید دارو را تزریق کنید به شخص دیگری آموزش دهید که چه کاری باید انجام دهد.
پرالیدوکسیم در عضله خارجی ران، در صورت لزوم از روی لباس، بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض عامل عصبی، تزریق می شود. معمولاً داروی دیگر (آتروپین) اول تزریق می شود. پرالیدوکسیم را بعد از آتروپین تزریق کنید. انجکتور را به مدت 10 ثانیه محکم در جای خود نگه دارید. ناحیه تزریق را ماساژ دهید.
برای جلوگیری از مواجهه بیشتر بیمار با سم (و هر فرد دیگری که تحت درمان است یا با او تماس دارد) باید از وسایل محافظتی (مانند ماسک تنفس، دستکش) و اقداماتی برای حذف آلودگی (ضدعفونی کردن) مانند درآوردن لباس های آلوده و شست و شو پوست و مو با بی کربنات سدیم یا الکل را انجام دهند.
بیشترین اثربخشی پرالیدوکسیم هنگامی است که در طی 24 ساعت پس از مواجهه با ماده شیمیایی انجام شود. اگر علائم مسمومیت (مانند افزایش بزاق، تنگی نفس و ضعف عضلانی) تا 15 دقیقه پس از تزریق همچنان باقی مانده باشد، ممکن است نیاز به تزریق دوز دیگری از آتروپین و پرالیدوکسیم باشد. همچنین در صورت نیاز، ممکن است 15 دقیقه بعد، نیاز به تزریق سومین دوز باشد.
برای ادامه روند درمان بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. از تزریق خودسرانه بیشتر از 3 آمپول خودداری کنید، مگر اینکه تجویز پزشک باشد.
دوز مصرف این دارو براساس عارضه و علائم مسمومیت فرد متفاوت است.
پیش از مصرف دارو، در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب ایجاد واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
همچنین قبل از مصرف پرالیدوکسیم، پزشک یا پزشک داروخانه را از سوابق پزشکی خود به خصوص سابقه شخصی ابتلا به بیماری کلیوی، اختلال عصبی / عضلانی خاص (میاستنی گراویس) مطلع سازید.
این دارو ممکن است باعث ایجاد سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماری جوانا (شاهدانه) می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که از بی خطر بودن کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات و هرکاری که نیاز به هوشیاری دارد، اطمینان حاصل نکرده اید از انجام آنها خودداری کنید. مصرف الکل را محدود کرده و در صورت مصرف ماریجوانا آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
از داروی پرالیدوکسیم در دوران بارداری، باید فقط در مواردی که به وضوح مورد نیاز است استفاده شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید.
انتقال این دارو به شیر مادر مشخص نیست. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد؛ بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بی نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
اگر این دارو به طور تصادفی و بدون قرار گرفتن در معرض عامل عصبی تزریق شده باشد یا در صورت مصرف بیش از حد و بروز علائم جدی مانند غش کردن یا اختلال در تنفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید.
علائم سوء مصرف دارو در افرادی که در معرض عوامل عصبی قرار ندارند می تواند به صورت: سرگیجه، اختلالات بینایی، سردرد، حالت تهوع و ضربان تند قلب باشد.
معمولاً پس از درمان با کمک های اولیه و ضد عفونی کردن، به درمان بیشتری در بیمارستان نیاز است. برای اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
امکان پذیر نمی باشد.
در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت در ظرف اصلی دارو نگهداری شود. از نگهداری دارو در حمام خودداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
در زمان های مشخص، تاریخ انقضا و ظاهر آن را از نظر وجود ذرات در دارو یا تغییر رنگ آن را بررسی کنید. دارو را قبل از منقضی شدن یا در صورت وجود ذرات / تغییر رنگ تعویض کنید.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
