درخواست مشاوره رایگان
لیوتریکس (نام تجاری: تایرولار)، نسخه مصنوعی هورمونی است که به طور معمول توسط غده تیروئید تولید می شود. لیوتریکس زمانی تجویز می شود که تیروئید به تنهایی این هورمون را به اندازه کافی تولید نکند. در ادامه اطلاعاتی درباره موارد و نحوه مصرف لیوتریکس، عوارض جانبی و تداخلات دارویی آن ارائه می شود.
نام عمومی: لیوتریکس
نام تجاری: تایرولار، یوتیروئید
لیوتریکس برای درمان تیروئید کم کار (کم کاری تیروئید) استفاده می شود. این ماده معمولاً بعنوان جایگزین یا مقدار بیشتری از نوعی ماده طبیعی خاص (هورمون تیروئید) است که به طور معمول توسط غده تیروئید تولید می شود؛ بنابراین کاهش سطوح هورمون تیروئید هم می تواند به طور طبیعی و هم اینکه زمانی که غده تیروئید در اثر اشعه / دارو آسیب دیده یا با جراحی برداشته شود، اتفاق بیفتد. وجود مقدار کافی هورمون تیروئید در جریان خون برای حفظ فعالیت های طبیعی ذهنی و جسمی مهم است. در کودکان، وجود هورمون تیروئید به اندازه کافی برای رشد طبیعی روانی و جسمی کودک مهم است. لیوتریکس همچنین برای درمان انواع دیگر اختلالات تیروئید (به عنوان مثال، انواع خاصی از گواتر، سرطان تیروئید) استفاده می شود. همچنین می تواند برای آزمایش انواع خاصی از بیماری های تیروئید مورد استفاده قرار گیرد. این دارو نباید برای درمان ناباروری استفاده شود مگر اینکه این عارضه ناشی از سطح پایین هورمون تیروئید باشد.
لیوتریکس معمولاً بصورت یکبار در روز با معده خالی و یا 30 دقیقه تا 1 ساعت قبل از صبحانه یا طبق دستور پزشک مصرف می شود.
مقدار دوز مصرفی براساس وضعیت پزشکی، نتایج آزمایش های تشخیصی و پاسخ بدن به درمان تعیین می شود. در کودکان نیز، دوز مصرفی بر اساس سن آنها مشخص می شود. پزشک معمولاً درمان را با دوز کم شروع می کند و در صورت نیاز به آرامی دوز را افزایش می دهد.
بیشترین اثربخشی دارو در نتیجه مصرف منظم آن حاصل می شود. بنابراین برای جلوگیری از فراموش کردن مصرف دارو، آن را هر روز در یک زمان خاص مصرف کنید.
مصرف لیوتریکس را بدون مشورت اولیه با پزشک قطع نکنید؛ زیرا اگر بعنوان درمان جایگزینی تیروئید قرار بگیرد معمولاً مصرف آن برای مادام العمر انجام می شود.
از علائم کاهش سطح هورمون تیروئید می توان به خستگی، دردهای عضلانی، یبوست، خشکی پوست، افزایش وزن، ضربان قلب کند یا حساسیت به سرما اشاره کرد؛ بنابراین در صورتی که وضعیت بدنی بیمار بعد از گذشت چند هفته مصرف این دارو تشدید شد یا بهبود نیافت، به پزشک خود اطلاع دهید.
در برخی موارد ممکن است ریزش مو در چند ماه اول شروع مصرف لیوتریکس اتفاق بیفتد. این اثر معمولاً موقتی است زیرا بدن باید خود را با این دارو وفق دهد. اما اگر این اثر تداوم یافت یا تشدید شد، سریعاً به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک معالجتان این دارو را برای شما تجویز کرده چرا که بر این باور است که منافع این دارو بیشتر از عوارض آن است. بیشتر افراد با مصرف لیوتریکس، دچار عوارض جانبی جدی نمی شوند.
در صورت بروز هر یک از این اثرات نادر اما جدی در نتیجه افزایش سطح هورمون تیروئید از جمله: اسهال، درد استخوان، سردرد، تغییرات ذهنی/خلقی (مانند عصبی بودن، نوسانات خلقی)، لرز (رعشه)، حساسیت به گرما، افزایش تعریق، خستگی، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.
همچنین در صورت بروز هر یک از این اثرات نادر اما بسیار جدی سطح بالای هورمون تیروئید از جمله: درد قفسه سینه، تپش سریع / نامنظم ضربان قلب، تشنج، تورم مچ پا / پا، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی نسبت به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: راش پوستی (عوارض پوستی)، خارش / تورم (به خصوص در صورت و زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد مذکور، تمام عوارض جانبی لیوتریکس را در برنمی گیرد؛ بنابراین در صورت مشاهده هر گونه عارضه جانبی دیگری، آن را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
پیش از مصرف لیوتریکس در صورت حساسیت به آن یا هر نوع حساسیت دیگری، پزشک خود یا پزشک داروخانه را در جریان قرار دهید. زیرا این محصول ممکن است دارای اجزای غیر فعالی باشد که موجب واکنش های آلرژیک و یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک داروخانه صحبت کنید.
در صورت وجود برخی شرایط خاص پزشکی نباید از لیوتریکس استفاده کرد؛ بنابراین قبل از استفاده از این دارو، در صورت وجود شرایطی همچون: افزایش هورمون های تیروئید (تیروتوکسیکوز)، حمله قلبی (انفارکتوس حاد میوکارد)، اختلال غده فوق کلیوی (به عنوان مثال، نارسایی اصلاح نشده آدرنال)، پزشک خود یا پزشک داروخانه را مطلع سازید.
همچنین قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود به خصوص: بیماری های قلبی (به عنوان مثال، بیماری عروق کرونر، ضربان نامنظم قلب)، فشار خون بالا، دیابت، سایر اختلالات هورمونی (به عنوان مثال، کاهش هورمون هیپوفیز) را به پزشک خود یا پزشک داروخانه اطلاع دهید.
در صورت ابتلا به دیابت، مصرف لیوتریکس ممکن است باعث افزایش قند خون شود. بدین منظور باید به طور منظم و طبق دستورالعمل قند خون خود را بررسی کرده و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید.
همچنین در صورت مشاهده علائم قند خون بالا، مانند افزایش تشنگی / ادرار، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید؛ زیرا پزشک برای کنترل این شرایط ممکن است نیاز به تنظیم داروهای دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی داشته باشد.
پیش از انجام عمل جراحی، به پزشک یا دندانپزشک خود اطلاع دهید که از این دارو استفاده می کنید.
توصیه می شود استفاده از این دارو در افراد مسن با احتیاط انجام شود؛ زیرا ممکن است این افراد حساسیت بیشتری نسبت به اثرات ناشی از سطح بالای هورمون تیروئید روی قلب داشته باشند.
اطلاعات موجود نشان می دهد که این دارو ممکن است در دوران بارداری نیز استفاده شود؛ بنابراین در صورت بارداری یا قصد بارداری به پزشک خود اطلاع دهید زیرا ممکن است نیاز به تنظیم دوز مصرفی داشته باشد.
مقادیر کمی از لیوتریکس می تواند به شیر مادر منتقل شود. بنابراین قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی می تواند نحوه ی عملکرد دارو را تغییر داده و خطر بروز عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این یادداشت تمامی تداخلات دارویی لیوتریکس را پوشش نمی دهد. بنابراین بهتر است نام تمام داروهایی که مصرف می کنید (از جمله داروهای با نسخه و بدون نسخه و محصولات گیاهی) را با پزشک خود و پزشک داروخانه در میان بگذارید و بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا تمام نکنید، همچنین به هیچ وجه میزان دارو را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با لیوتریکس تداخل داشته باشند می توان به: آندروژن ها / استروئیدهای آنابولیک، مسدود کننده های بتا (به عنوان مثال، پروپرانولول)، "رقیق کننده خون" (به عنوان مثال، وارفارین)، کورتیکواستروئیدها (به عنوان مثال، دگزامتازون)، سیتوکین ها (به عنوان مثال، اینترفرون آلفا، اینترلوکین-2)، دیگوکسین، داروهای مؤثر بر آنزیم های کبدی که می توانند باعث حذف لیوتریکس را از بدن شوند (مانند فنوباربیتال، ریفامایسین از جمله ریفابوتین، برخی داروهای ضد تشنج از جمله فنی توئین)، داروهایی که می توانند سطح هورمون تیروئید را کاهش دهند (به عنوان مثال، آمیودارون، داروهای حاوی یدید / ید، لیتیوم)، محصولات حاوی استروژن (شامل قرص های ضد بارداری)، هورمون های رشد، داروهای ضد افسردگی (از جمله ماپروتیلین، داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین، SSRI ها مانند سرترالین) اشاره کرد.
برخی از داروها مانند (کلستیرامین، کلستیپول، آنتی اسیدها، سوکرالفات، سیمتیکون، آهن، پلی استایرن سولفونات سدیم، کربنات کلسیم، اورلیستات) می توانند میزان لیوتریکس جذب شده توسط بدن را کاهش دهند؛ بنابراین در صورت مصرف هر یک از این داروها، زمان مصرف آنها را حداقل تا 4 ساعت از زمان مصرف این دارو جدا کنید.
برچسب روی تمام داروهای خود (به عنوان مثال، محصولات سرفه و سرماخوردگی، داروهای رژیمی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی موادی مانند مواد ضد احتقان یا کافئین باشند که می تواند باعث افزایش ضربان قلب یا فشار خون شوند. از پزشک داروخانه در مورد نحوه استفاده ایمن و صحیح این داروها سوال کنید.
در صورت مصرف بیش از حد لیوتریکس و بروز علائم جدی مانند غش کردن، تنگی نفس با مراکز فوریت های پزشکی تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل: تپش سریع / نامنظم قلب، از دست دادن هوشیاری (بیهوشی)، گیجی، لکنت زبان، تشنج باشد.
این دارو را به صورت سرخود به دیگران تجویز نکنید.
بهتر است آزمایش های تشخیصی / پزشکی (مانند سطح هورمون تحریک کننده تیروئید-TSH) به صورت دوره ای انجام شود تا میزان بهبودی یا بروز عوارض جانبی بررسی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.
اگر دوز مصرفی را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را مصرف کنید. اما اگر زمان دوز بعدی نزدیک است، از مصرف دوز فراموش شده صرف نظر کنید. همچنین دوز بعدی را به موقع مصرف کرده و برای جبران فراموشی، دوز دارو را دو برابر نکنید، مگر اینکه پزشک دستور انجام این کار را به شما بدهد. در صورت فراموشی 2 دوز متوالی یا بیشتر با پزشک خود تماس بگیرید. پیش از این از پزشک خود بپرسید که در صورت فراموشی دوز مصرفی چه باید کرد و از دستورات خاص پزشک پیروی کنید.
در یخچال و دور از نور نگهداری شود. تمام داروها باید از دسترس کودکان و حیوانات دور بمانند.
دارو ها را به درون توالت و فاضلاب نریزید، مگر آن که دستورالعملی برای انجام آن ذکر شده باشد. در صورت منقضی شدن دارو و یا عدم نیاز به آن، با یک روش مناسب آن را دور بریزید.
