درخواست مشاوره رایگان
تومورهای کارسینوئید ریه نوعی بدخیمی از جنس سلول های نورواندوکرین که کمتر از 1 درصد از کل سرطان های ریه را تشکیل می دهند. پیش آگهی این بیماری در صورت تشخیص به موقع بسیار خوب می باشد. در ادامه اطلاعاتی درباره علائم و علل تومورهای کارسینوئید ریه، نحوه تشخیص و درمان آن ارائه می شود.
تومورهای کارسینوئید نوع نادری از سرطان ریه هستند. تنها 1 تا 2 درصد از سرطان های ریه از نوع کارسینوئید می باشند که معمولاً به آرامی رشد می کنند. آنها نوعی تومور نورواندوکرین هستند، به این معنی که از سلولهای خاصی به نام سلول های نورواندوکرین که در ریه ها و در سراسر بدن یافت می شوند شروع می شوند.
اهمیت درک نوع تومور کارسینوئیدی بسیار زیاد است تا بهترین درمان انجام شود. تومورهای کارسینوئید به دو نوع تیپیک و آتیپیک تقسیم می شوند.
تومورهای تیپیک کارسینوئید شایع ترین نوع آن هستند. حدود 9 مورد از 10 تومور کارسینوئید، از این دسته می باشند. آنها به آرامی رشد می کنند و معمولاً به خارج از ریه ها گسترش نمی یابند.
تومورهای آتیپیک کارسینوئید رشد سریع تری داشته و احتمال انتشار یا متاستاز آنها به خارج از ریه ها بیشتر است.
به علاوه، پزشکان بر اساس محل تومورهای سرطان ریه نوع سرطان را مشخص می کنند. اگر تومورها در دیواره های مجاری تنفسی بزرگِ ریه ها مشاهده شوند، کارسینوئیدهای مرکزی نام دارند و اگر در مجاری هوایی کوچکتر نزدیک به کناره های ریه دیده شوند، کارسینوئیدهای محیطی نام دارند.
اغلب، آینده درمانی این بیماری خوب است. حدود 85 تا 90 درصد افراد مبتلا به تومورهای تیپیک کارسینوئید ریه و 50 تا 70 درصد از افراد مبتلا به کارسینوئیدهای آتیپیک، به خوبی برای 5 سال و بیشتر زندگی می کنند.
امکان دارد حتی هیچ علامتی بروز نکند. حدود 25 درصد از افراد مبتلا به این تومورها علامتی ندارند و هنگامی که تست ها و آزمایش ها به دلایل دیگری انجام می شوند، تشخیص داده می شوند.
تومورهای کارسینوئید در ریه می توانند باعث موارد زیر شود:
گاهی اوقات تومورهای کارسینوئید باعث ایجاد بیماری به نام سندرم کارسینوئید می شوند که در نتیجه ترشح هورمون توسط سلول های سرطانی می باشد. علائم این بیماری به صورت برافروختگی صورت و گردن، اسهال، ضربان قلب سریع و افزایش وزن می باشد.
محققان علل دقیق بروز تومورهای سرطانی در ریه را نمی دانند. آنها دریافته اند که به نظر نمی رسد که کارسینوئیدهای تیپیک با سیگار کشیدن ارتباط داشته باشند، اما تومورهای آتیپیک کارسینوئید بیشتر در افراد سیگاری مشاهده می شود.
افرادی که بیشتر در معرض خطر برای ابتلا به این تومورهای نادر هستند:
پزشک در مورد سابقه پزشکی (که شامل سابقه ارثی ابتلا به برخی بیماری ها نیز می شود) سوالاتی از شخص می پرسد، و صدای ریه های بیمار را گوش می کند.
این آزمایش ها می تواند به تشخیص تومورهای کارسینوئید کمک کند:
مرحله سرطان بر اساس اندازه تومور و میزان گسترش آن در گره های لنفاوی مجاور یا سایر قسمت های بدن تعیین می شود. تعیین مرحله بیماری به شخص و پزشک کمک می کند تا گزینه های درمانی را بسنجند.
مراحل از 0 اولین مرحله بیماری تا IV، پیشرفته ترین مرحله بیماری تقسیم بندی شده است. گاهی پزشکان از حروف به همراه شماره مرحله برای تبیین بهتر آن استفاده می کنند.
پزشک می تواند کمک کند تا بیمار مزایا و معایب همه گزینه های درمانی خود را سنجیده و متوجه شود چه چیزی برای او بهترین است.
جراحی معمولاً بسته به میزان بیماری، نوع تومورهای ریه ها، تیپیک یا آتیپیک بودن و مرحله سرطان، انتخاب می شود.
گاهی بعد از جراحی نیاز به شیمی درمانی یا پرتودرمانی وجود دارد. اگر تومورها کاملاً با عمل جراحی برداشته نشوند، متاستاز دهند یا عود کنند، پزشک درمان دارویی هدفمند -نوع خاصی از شیمی درمانی- را توصیه می کند. سازمان غذا و دارو، اورولیموس (افینیتور) را برای این منظور در سال 2016 تأیید کرد. برخی از داروها می توانند علائم ناشی از هورمون هایی که تومورها آزاد می کنند را کاهش داده و سرعت رشد آنها را پایین بیاورند.
