یک پژوهش تازه که در مجله معتبر JAMA Cardiology منتشر شده، نگاه تازه‌ای به ارتباط میان فعالیت بدنی و بیماری‌های قلبی عروقی ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد افت تدریجی فعالیت بدنی می‌تواند سال‌ها پیش از بروز علائم بالینی، هشداری جدی برای خطر ابتلا به این بیماری‌ها باشد.
بیماری‌های قلبی و عروقی همچنان مهم‌ترین عامل مرگ‌ومیر در جهان به شمار می‌روند و سالانه جان حدود ۱۷.۹ میلیون نفر را می‌گیرند. با این حال، خبر امیدوارکننده این است که بخش بزرگی از این خطر با تغییر سبک زندگی قابل پیشگیری است. رژیم غذایی سالم، ترک سیگار، خواب کافی، حفظ وزن مناسب، مدیریت استرس و به‌ویژه فعالیت بدنی منظم، نقش کلیدی در حفظ سلامت قلب دارند.
این مطالعه با بررسی داده‌های بیش از سه هزار شرکت‌کننده در پروژه طولانی‌مدت CARDIA که از سال ۱۹۸۵ آغاز شده و تا ۲۰۲۲ ادامه یافته است، نشان داد افرادی که در سنین بالاتر دچار بیماری‌های قلبی می‌شوند، به‌طور میانگین حدود ۱۲ سال پیش از تشخیص بیماری، کاهش چشمگیری در فعالیت بدنی متوسط تا شدید خود داشته‌اند. نکته مهم‌تر آنکه این کاهش در دو سال پایانی پیش از وقوع رویداد قلبی، شتاب بیشتری می‌گیرد.
دکتر یاریو گربر، استاد اپیدمیولوژی و پزشکی پیشگیرانه در دانشگاه تل‌آویو و از نویسندگان اصلی این تحقیق، می‌گوید فعالیت بدنی در تمام طول عمر برای حفظ عملکرد بدن، جلوگیری از ناتوانی و کاهش خطر بیماری‌های قلبی و متابولیک ضروری است. به گفته او، حفظ این عادت به‌ویژه در زمان‌های دشوار زندگی یا پس از رویدادهای استرس‌زا ممکن است چالش‌برانگیز باشد، اما بی‌توجهی به آن می‌تواند بهای سنگین‌تری به‌همراه بیاورد.
با این حال، پژوهشگران تأکید می‌کنند که هنوز مشخص نیست این کاهش زودهنگام فعالیت، عامل بروز بیماری بوده یا برعکس، تغییرات خاموش در قلب و عروق پیش از تشخیص رسمی باعث افت توان و انگیزه ورزشی شده‌اند. دکتر جنیفر وونگ، متخصص قلب و عروق، می‌گوید:
«ممکن است کاهش فعالیت بدنی نتیجه پیشرفت خاموش بیماری باشد یا این‌که خود این کاهش، محرک آغاز بیماری شود. در هر دو حالت، این یک زنگ خطر است که باید جدی گرفته شود.»
نتایج همچنین نشان دادند که این روند کاهش فعالیت در همه گروه‌های جمعیتی یکسان نیست. مردان سیاه‌پوست بیشترین افت مداوم فعالیت را از جوانی تا میانسالی تجربه کرده‌اند و زنان سیاه‌پوست نیز به طور ثابت کمترین میزان فعالیت بدنی را در طول بزرگسالی داشته‌اند. این شکاف نگران‌کننده، به گفته گربر، نیاز به مداخلات پیشگیرانه زودهنگام و متناسب با فرهنگ و شرایط اجتماعی هر گروه را برجسته می‌کند.
پیشنهادهای پژوهشگران شامل فراهم کردن دسترسی آسان و مقرون‌به‌صرفه به فضاهای ورزشی امن، ایجاد سیستم‌های حمایتی برای حمل‌ونقل و ادغام مشاوره‌های کوتاه درباره فعالیت بدنی در معاینات روتین پزشکی است. حتی مشاوره‌ای چند دقیقه‌ای می‌تواند مشوقی مؤثر برای افزایش تحرک باشد.
دکتر جاناتان فیلکو، رئیس بخش قلب و عروق در مؤسسه قلب میامی، در گفت‌وگو با Medical News Today این یافته‌ها را جالب توصیف کرده و تأکید می‌کند که شناخت گروه‌های در معرض خطر می‌تواند امکان آموزش و حمایت هدفمندتر را فراهم کند.
پیام کلیدی این تحقیق روشن است: کاهش فعالیت بدنی، حتی در غیاب هرگونه علامت، نباید نادیده گرفته شود. این افت می‌تواند سال‌ها قبل از بیماری، زنگ خطر را به صدا درآورد و فرصتی طولانی برای پیشگیری در اختیار ما بگذارد. حفظ تحرک نه تنها قلب را سالم نگه می‌دارد، بلکه آینده‌ای ایمن‌تر و پرانرژی‌تر را نوید می‌دهد.
بیماری مرتبط
بیماری قلبی
بیماری های قلبی به مجموعه ای از اختلالات گفته می شود که قلب و عروق خونی را تحت تاثیر قرار می دهد. این عارضه ها ممکن است به صورت ...
ثبت دیدگاه
دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید.