نتایج یک مطالعه علمی جدید نشان میدهد که برنامهای منظم از فعالیت بدنی میتواند در پیشگیری از بازگشت سرطان روده بزرگ، حتی از برخی درمانهای دارویی مؤثرتر باشد. این خبر امیدوارکننده، چشماندازی تازه در مراقبتهای پس از درمان بیماران سرطانی پدید آورده است.
بر اساس گزارشی که در مجله پزشکی نیوانگلند (NEJM) منتشر شده، بیمارانی که پس از جراحی و شیمی درمانی برای سرطان روده بزرگ، به یک برنامه ورزشی ساختاریافته پایبند بوده اند، ۲۸ درصد کمتر در معرض بازگشت سرطان قرار گرفته اند. همچنین خطر مرگ در این گروه، تا ۳۷ درصد کمتر از بیمارانی بوده است که فقط توصیههای کلی بهداشتی را رعایت کرده اند.
این مطالعه که ۹۰۰ بیمار در آن شرکت داشتند، بین سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۴ در کشورهای مختلفی از جمله کانادا، استرالیا، ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه انجام شد. همه بیمارها پس از درمان اولیه، وارد دو گروه شدند: گروهی تحت نظارت مشاوران ورزشی برنامهای منظم و تدریجی را دنبال کردند، و گروه دیگر تنها اطلاعات آموزشی درباره سبک زندگیای سالم را دریافت نمودند.
دکتر کری کورنیا، نویسنده اصلی این پژوهش از دانشگاه آلبرتا، در گفتوگو با رسانهها تاکید کرده است که «مهمترین یافته ما، بهبود قابل توجه در میزان بقا بود؛ آن هم بدون نیاز به داروهای جدید یا پرهزینه.»
در گروهی که ورزش منظم داشتند، پس از گذشت ۵ سال، بیش از ۸۰ درصد بیماران همچنان بدون عود بیماری زندگی میکردند. این در حالی است که این رقم در گروه دیگر، نزدیک به ۷۴ درصد بود.
نکته جالب ایجاست که شرکتکنندگان در گروه ورزش، لزوماً کاهش وزن چشمگیری تجربه نکردند، اما در عوض، بهبود قابل توجهی در آمادگی جسمی، سطح انرژی و کیفیت زندگی داشتند. به گفته پژوهشگران، همین مسئله تأییدی است بر اینکه ورزش نهتنها بر عدم بازگشت سرطان تأثیر دارد، بلکه نقش مهمی در سلامت کلی ایفا میکند.
دکتر جولی گرالو، مدیر ارشد پزشکی انجمن سرطانشناسی بالینی آمریکا، با اشاره به تأثیر گسترده ورزش گفت: «اگرچه داروهای مؤثری برای جلوگیری از عود سرطان برای برخی بیماران خاص وجود دارد، اما مزایای ورزش به گروه خاصی محدود نیست. درواقع، میتوان گفت که در بسیاری از موارد، ورزش بهتر از یک دارو عمل میکند.»
اما اجرای چنین برنامههایی چالشهایی هم دارد. بسیاری از مراکز درمانی، امکانات و پرسنل کافی برای پیگیری طولانیمدت فعالیت ورزشی بیماران ندارند. برخی بیماران نیز به دلایل مختلفی از جمله خستگی، افسردگی یا مسائل اقتصادی، امکان حضور مداوم در جلسات ورزشی را ندارند.
با این حال، پژوهشگران این پروژه تأکید دارند که ورزش باید بهعنوان بخشی جداییناپذیر در برنامه درمانی سرطان گنجانده شود و بیماران در این مسیر نیازمند حمایت، راهنمایی و تشویق هستند.
از طرف دیگر، مقایسه هزینهها نیز قابل توجه است. در حالی که هزینه اجرای یک برنامه ورزشی نظارت شده برای هر بیمار بین ۳ تا ۵ هزار دلار کانادا برآورد می شود، برخی داروهای ضدسرطان ممکن است دهها هزار دلار هزینه در پی داشته باشند.
در نهایت، این مطالعه پیامی روشن دارد: ورزش نه فقط بهعنوان ابزاری برای پیشگیری، بلکه بهعنوان بخشی جدی و مؤثر در درمان سرطان باید مورد توجه قرار گیرد.

ثبت دیدگاه
دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید.