رابرت جارویک، پزشکی که با اختراع قلب مصنوعی Jarvik-7 مرزهای پزشکی را جابه‌جا کرد، در سن ۷۹ سالگی درگذشت. به گزارش نیویورک تایمز، همسر او مرلین ووس ساوانت، نویسنده‌ای با ضریب هوشی ثبت‌شده در کتاب گینس، علت مرگ را عوارض بیماری پارکینسون اعلام کرد. او در خانه‌اش در منهتن چشم از جهان فروبست.
جارویک نامی آشنا برای دنیای پزشکی است؛ چراکه در سال ۱۹۸۲ قلب مصنوعی او در یک عمل جراحی جسورانه در سینه‌ی مردی به نام بارنی کلارک، دندانپزشکی بازنشسته، جای گرفت. این قلب که از آلومینیوم و پلاستیک ساخته شده بود، اولین نمونه از دستگاهی بود که به‌طور کامل برای تداوم زندگی جایگزین قلب انسان می‌شد.
عمل جراحی هفت‌ساعته در دانشگاه یوتا انجام شد. کلارک، تنها چند هفته با مرگ فاصله داشت، اما با پذیرفتن این جراحی پرریسک، مسیر تازه‌ای را برای علم گشود. او ۱۱۲ روز با قلب مصنوعی زندگی کرد؛ دستگاهی که با یک کمپرسور سنگین ۱۸۰ کیلویی کار می‌کرد. اگرچه او هرگز بیمارستان را ترک نکرد و با مشکلاتی مانند تشنج و نارسایی کلیه روبرو شد، اما تجربه‌اش نقطه عطفی در علم پزشکی بود: نشان داد که انسان می‌تواند بدون قلب بیولوژیکی نیز زنده بماند.
در سال‌های بعد، بیماران دیگری مانند ویلیام شرودر (۶۲۰ روز) و موری هایدون (۴۸۸ روز) رکوردهای بیشتری ثبت کردند، اما چالش‌هایی همچون سکته مغزی و کیفیت پایین زندگی، بحث‌های اخلاقی فراوانی را برانگیخت. آیا این دستگاه‌ها زندگی را نجات می‌دهند یا رنج را طولانی‌تر می‌کنند؟
در نهایت، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در سال ۱۹۹۰ به دلیل نگرانی‌هایی درباره کیفیت ساخت، استفاده از Jarvik-7 را متوقف کرد. خود جارویک سال قبل از آن در مصاحبه‌ای گفت: «شاید بیش از حد برای استفاده گسترده‌اش تلاش کردم — احتمالاً بزرگ‌ترین اشتباهی که مرتکب شدم.» با این حال، او معتقد بود که جان بسیاری را، هرچند برای مدتی محدود، نجات داده است.
رابرت جارویک در ۱۱ مه ۱۹۴۶ در میشیگان به دنیا آمد و با دیدن نجات پدرش از یک آنوریسم آئورت، مسیر زندگی‌اش را از معماری به پزشکی تغییر داد. او در نهایت به طراحی دستگاه‌های پیشرفته‌تری مانند Jarvik 2000 و نسخه کوچک‌تری برای کودکان با نام Jarvik 2015 روی آورد؛ دستگاه‌هایی که به جای جایگزینی کامل قلب، عملکرد پمپاژ آن را تقویت می‌کردند.
اگرچه مدل اولیه‌اش دیگر استفاده نمی‌شود، اما الهام‌بخش قلب‌های مصنوعی مدرن‌تری شد که اکنون در هزاران بیمار به عنوان راه‌حلی موقت تا دریافت قلب پیوندی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در سال ۲۰۱۸، او جایزه‌ای برای یک عمر دستاورد دریافت کرد. دکتر O.H. Frazier، یکی از جراحان برجسته قلب، درباره‌اش گفت: «ذهنی چابک داشت و سهم بزرگی در بهبود زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی ایفا کرد.»
دکتر جارویک رفت، اما قلب‌هایی که به تپش بازگرداند، هنوز می‌تپند.
ثبت دیدگاه
دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید.