پژوهش‌های تازه نشان می‌دهند که نه‌تنها میزان فعالیت بدنی، بلکه زمان انجام آن نیز نقش مهمی در سلامت قلب و ریه در سنین بالا دارد. این تحقیقات که توسط گروهی از دانشمندان به سرپرستی دکتر کارین اسر در دانشگاه فلوریدا انجام شده، بر نقش کلیدی ریتم شبانه‌روزی بدن یا همان ساعت زیستی تأکید می‌کند؛ ساعتی که فقط خواب و بیداری ما را تنظیم نمی‌کند، بلکه سلامت کلی بدن، از جمله آمادگی قلبی و تنفسی را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.
در این مطالعه، حدود ۸۰۰ فرد سالمند با میانگین سنی ۷۶ سال مورد بررسی قرار گرفتند. هر یک از آن‌ها به مدت هفت روز یک شتاب‌سنج مچی پوشیدند تا الگوی فعالیت روزانه‌شان ثبت شود. همچنین آزمون‌هایی برای سنجش سلامت قلب و ریه آن‌ها انجام شد. نتایج نشان داد افرادی که بیشترین تحرک را در ساعات ابتدایی روز داشتند و این الگو را به طور مداوم تکرار می‌کردند، از وضعیت بهتری در شاخص‌های سلامت قلب و ریه برخوردار بودند.
دکتر اسر می‌گوید: «آمادگی قلبی-تنفسی معیاری کلیدی برای ارزیابی عملکرد هماهنگ قلب، ریه و عضلات در پاسخ به ورزش است. آمادگی بالاتر با طول عمر بیشتر و کاهش خطر مرگ‌ومیر ارتباط مستقیم دارد.»
پژوهشگران همچنین توانایی راه رفتن را به‌عنوان نشانه‌ای از پیری سالم بررسی کردند. توانایی بدن برای حرکت به جلو به‌نوبه‌ی خود نشانه‌ای از تناسب اندام بهتر است.
اما نکته مهم‌تر این است که نتایج مطلوب سلامت نه‌تنها به زمان اوج فعالیت، بلکه به ثبات زمانی فعالیت‌ها نیز وابسته بود. شرکت‌کنندگانی که هر روز در ساعت مشخصی فعالیت بدنی خود را آغاز می‌کردند، آمادگی جسمی بالاتری داشتند حتی اگر سطح کلی فعالیت آن‌ها با دیگران تفاوتی نداشت.
دکتر اسر با تأکید بر این نکته افزود: «ثبات زمانی در الگوهای فعالیت، یک عامل مستقل دیگر است که به نتایج سالم‌تر منجر می‌شود. این یعنی نه‌فقط خود ورزش، بلکه منظم بودن در زمان انجام آن هم مهم است.»
این یافته‌ها در دورانی که بسیاری از کشورها با سالمند شدن جمعیت خود روبه‌رو هستند، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند. دکتر اسر می‌گوید: «در حالی که افراد عمر بیشتری می‌کنند، بسیاری از آن‌ها سالم‌تر زندگی نمی‌کنند. بنابراین یافتن راه‌هایی برای حفظ یا ارتقای سلامت در دوران پیری از اهمیت بالایی برخوردار است و زمان‌بندی فعالیت‌های بدنی یکی از همین راهکارهای ساده ولی مؤثر است.»
دکتر چنگ-هان چن، متخصص قلب و مدیر پزشکی برنامه Structural Heart در مرکز پزشکی MemorialCare Saddleback در کالیفرنیا، نیز در گفتگو با مجله Medical News Today به اهمیت این یافته‌ها اشاره کرده و گفت: «این مطالعه بین زمان‌بندی فعالیت بدنی و آمادگی قلبی-ریوی پیوند برقرار کرده است. شاید در آینده بتوانیم توصیه‌های ورزشی را برای افراد، متناسب با ساعت زیستی‌شان شخصی‌سازی کنیم.»
او اضافه کرد که ورزش منظم همواره یک رکن اساسی برای حفظ سلامت در دوران پیری بوده و اگر بتوان با تنظیم بهتر زمان آن، بهره‌وری فیزیولوژیکی‌اش را افزایش داد، می‌توانیم گامی مهم در کاهش بیماری‌های مزمن برداریم.
دکتر اسر نیز در پایان اشاره کرد که گروه او در حال گسترش این تحقیقات به سایر حوزه‌ها مانند خواب، درد، عملکرد شناختی و سلامت روان هستند. آن‌ها همچنین در حال انجام مطالعات آزمایشگاهی هستند تا مکانیزم‌های زیستی‌ای را که زمان‌بندی فعالیت بر آن‌ها اثر می‌گذارد، شناسایی کنند.
ثبت دیدگاه
دیدگاه خود را درباره این مطلب بنویسید.